حجت الاسلام کرمی :مرز توحید، ولایت است
امام باقر علیه السلام فرمودند: «بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَايَةِ وَ لَمْ يُنَادَ بِشَيْءٍ كَمَا نُودِيَ بِالْوَلَايَةِ»1 اسلام بر پنج اصل استوار است. نماز، زکات، حج، روزه و ولایت. به هیچ یک از اصول و فروع در دین به اندازه ولایت تاکید نشده است. چون مسئله ولایت متضمن همه فروعات است. اگر بعد از 50 سال جامعه اسلامی به جایی کشیده می شود که یک فاسد شراب خوار مثل یزید به حکومت می رسد برای این است که ولایت از مسیر خودش خارج شده است. یعنی آن کسی که متضمن بقای شرع است کنار گذاشته و کسانی که صلاحیت ندارند روی کار می آیند.
در مسئله ولایت ما یک اختلاف با کسانی که بیرون از تشیع هستند داریم. آنها نظامی مثل ولایت نداشته اند که دیگران را با توجه به آنها مقایسه کنند. مثلا می گویند برای به خلافت رسیدن اجماع مردم موثر است چون خلافت خلیفه اول را مستند به اجماع می دانند.
در مورد معاویه با جنگ و خونریزی بر سر کار آمد. خلیفه قانونی یعمی امرش مطاع است. بر همین مبنا مثل کثیری از اهل سنت سیدالشهدا علیه السلام را یک اغتشاش گر و مخل نظم عمومی شناختند.
ولایت در تشیع
می گویند خلیفه مفترض الطاعه و واجب الاطاعه است. یعنی نظامی ندارند که بگویند با این تعریف خلیفه آمد و امرش مطاع است. هر کدامشان از یک راه آمده اند. ولایتی که مدنظر شیعه است این است که ولایت در نظام شیعی اولا قائل هستیم که این ولایت در عرض ولایت الله است و حاکمیت از طرف خداوند بر مردم است و مردم هیچ تاثیری ندارند. ما در باب مسئله ولایت نه تنها قائل نیستیم که مردم حق مداخله ندارند بلکه برای پیامبر صلی الله علیه و آله هم حق تصرف و دخالت برای تعیین امام بعد از خودشان را هم قائل نیستیم. پیغمبر صلی الله علیه و آله هم نمی تواند بگوید چه کسی امام است.
امیرالمومنین علیه السلام را خود خدا انتخاب کردند. در آیه 67 سوره مائده به پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک» ای رسول ما، ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام را ابلاغ کن. مسئله ای که هست این است که ما چرا قائل نیستیم که غیر از خدا کسی نمی تواند ولی را انتخاب کند؟ در مستندات قرآنی که خداوند می فرمایند: « إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً»2 و « يا داود إنا جعلناك خليفة في الأرض فاحكم بين الناس بالحق»3. خداوند از حضرت ابراهیم علیه السلام 5 امتحان سنگین گرفت. «وَ إِذِ ابْتَلي إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عهدِي الظَالمين»4 وقتی خدا به حضرت ابراهیم علیه السلام فرمود: "انی جاعلک..." دید حلوه ی امامت شیرین است و گفت از بچه های من هم این حلوا نصیبشان می شود؟ فرمود: عهد من به ستمگران نمی رسد. نکته ای که در اینجا است و حائز اهمیت است این است که چرا خدا باید انتخاب کند؟ دلیلش این است که این مقام مطلوب نیست، طالب است. یعنی مقامی نیست که در سلوک انسانی انسان با آن رشد کند و به طریق ولایت برسد. لذا می تواند آیت الله بهجت شود ولی امام به معنای اصطلاحی نمی تواند بشود. امام به معنای پیشرو می تواند بشود نه امام به معنایی که از طرف ذات اقدس احدیت انتخاب شده است.
یک شخصی از امام هشتم علی بن موسی الرضا علیه السلام سوال کرد که چرا ما نمی توانیم امام انتخاب کنیم؟ حضرت فرمودند: دلیلش این است که علم امام شناسی را فقط خدا دارد. بعد حضرت فرمودند: بنی اسرائیل به حضرت موسی علیه السلام گفتند مگر تو کلیم نیستی؟ ما دوست داریم حرف زدنت را با خدا ببینیم. گفتند ما به تو ایمان نمی آوریم مگر اینکه خدا را به صورت مجسم به ما نشان بدهی. چقدر از اصحاب داشتیم که به حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نزدیک بودند و باب ورود به موقف امام این سه نفر بودند؟ علی بن ابی حمزه بطائنی5، زیاد بن مروان قندیو عثمان بن عیسی رواسی آمدند و فرقه ای را به نام واقفیه درست کردند برای اینکه پول هایی را که امام موسی بن جعفر علیه السلام به امانت به آنها داده بودند را پس ندهند. امامت منصبی نیست که هر کسی ادعایش را داشته باشد. امامت با تعیین مردم و اجماع درست نمی شود. امامت یعنی جایگاه تکوینی که رسیدن فیض فقط از این مجرا می آید. در نظام تکوین وجود امام یک خاصیتی دارد که هر کسی که بخواهد روزی بخورد از دست امام می خورد. وجود امامت و ولایت مثل حرارت برای آتش یک امر واقعی است. نه می شود آن را داد و نه می شود گرفت. امامت امام جزء لاینفک ذاتش است.
سیدالشهدا علیه السلام فرمودند: شیطان به جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله انقیاد نکرد یعنی آن نور را در سلب پدر من دید. شالوده و اصول دین ما توحید است. مرز توحید ولایت است. خدایی که ما با او ارتباط حسی نداریم از طریق مجرای حق می توان با او ارتباط برقرار کرد.
/1102101304
پی نوشت:
1.
الكافي،ج2،ص18
2.
آیه 30 سوره بقره
3.
آیه 26 سوره ص
4.
آیه 124 سوره بقره
5.
علی بن ابی حمزه بطائنی نامش سالم، اهل کوفه، و از کسانی بود که از امام صادق و امام کاظم علیهما السلام روایت نقل کرده است و یکی از سران و ارکان گروه واقفیه و نیز یکی از دشمنان امام رضا علیه السلام بود. به علت نابینایی ابوبصیر، علی بن ابی حمزه عصاکش او بوده است. هنگام شهادت امام هفتم علیه السلام سی هزار دینار از اموال متعلق به امام هفتم علیه السلام را در اختیار داشت و همین، انگیزه‌ی او در انکار مرگ آن حضرت و انکار امامت امام هشتم علیه السلام شده است.
تمام حقوق مادی و معنوی این خبر متعلق به سایت وارث می باشد و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع شرعاً اشکال دارد.