حجت الاسلام علوی تهرانی: متمهدیان چه کسانی هستند؟

متمهدیان

در مسئله ولایت یک آغاز داریم که ولایت امیرالمومنین علیه السلام است که به یازده وصی بعد از امیرالمومنین علیه السلام امتداد پیدا می کند و در انتها به وجود مقدس امام عصر عجل الله تعالی فرجه می رسد. یکی از کارهایی که دشمنان انجام دادند این بود که بحث مهدویت را به انحراف کشاندند. شیوه های انحراف را هم بیان کردند. یکی از روش های عملکرد دشمن این است که همانند سازی می کنند.

از بین بردن فضائل

آنچه در سلسله روایات به طور قطعی وجود دارد این است که وجود نازنین حضرت ختمی مرتبت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دست حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را بوسیده اند. این یک فضیلت است که یک پیامبر دست یک بانویی را ببوسد. آن بانو به واسطه این کار ارزش پیدا می کند. برای اینکه این فضیلت از بین برود می گویند پیامبر صلی الله علیه و آله دست کارگر را هم می بوسد. این همانند سازی ها برای از بین بردن فضیلت است.

اگر در روایت آمده است که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ»¹ من شهر و منبع علم هستم و علی باب آن است. آمدند و با احادیث جعلی گفته اند فلانی هم سقف و دیوار آن شهر است. برای این است که آن ارزش را پایین بیاورند. این ها راه هایی است که دشمن می خواهد ارزش ها را از بین ببرد و همانند سازی می کند.

معاویه بن ابوسفیان لعنت الله علیه است که اصل جعل حدیث از جانب او است. او شروع کننده این کار بود. به سمرة بن جندب² گفت: این آیه شریفه «و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رؤف بالعباد»³ شان نزولش کیست؟

این آیه به داستان لیلة المبیت بر می گردد که امیرالمومنین علیه السلام جای رسول اکرم صلی الله علیه و آله خوابیدند و آیه نازل شد که از بین انسان های مومن کسانی هستند که جانشان را در راه رضای خدا می فروشند.

سمرة بن جندب گفت: متعلق به علی بن ابیطالب علیه السلام است. معاویه لعنت الله علیه گفت: اگر چهار هزار درهم بدهیم چطور؟ گفت: چیزی یادم نمی آید. اگر 800 هزار درهم بدهیم چه؟ گفت: الان از رسول اکرم صلی الله علیه و آله روایتی یادم آمد که می فرمودند: این آیه شان نزولش ابن ملجم مرادی است. معاویه با این کار می خواست چه کند؟ می دانست که در آن روز این حرف ها را کسی نمی پذیرد چون مرتب و مکرر شان نزول را شنیده اند. معاویه آن پول را داد که این آشفته بازار امروز را به وجود بیاورد.

متمهدیان هم در عصر خودشان می دانستند طرفدارانی ندارند ولی کاری کردند که به دوره های امروزی کشیده شود. متمهدیان کسانی هستند که به دروغ راجع بهشان ادعای امامت می شود.

جریانات انحرافی

امام حسن عسکری علیه السلام در 260 هجری قمری از دنیا رفتند. چهار جریان انحرافی در مسئله امامت مطرح است. جریان اول گروه واقفیه دوم هستند. می گویند ما بعد از امام عسگری علیه السلام کسی را قبول نداریم. ما توقف در او داریم. گروه دوم فرقه جعفریه است که جعفر کذاب برادر امام حسن عسگری علیه السلام را امام می دانند.

گروه سوم فرقه محمدیه هستند. سید محمد برادر امام حسن عسگری علیه السلام که در سامرا مدفون هستند را قبول داشتند. در دوره حیات خود امام هادی علیه السلام از دنیا رفته است.

گروه چهارم هم می گویند همچنان که بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله هیچ پیامبری نیامد، بعد از امام عسگری علیه السلام هم هیچ امامی وجود ندارد. نه اینکه ما ندانیم کیست، اصلا وجود ندارد.

این فرقه ها در اوایل غیبت صغری قد علم کردند. در دوره غیبت صغری یکی از مختصاتش این است که ارتباط شیعه به طور خاص با امام برقرار است، ارتباط امام با شیعه کلا برقرار است منتها از طریق چهار نفر به نام نایب خاص. نایب خاص یعنی کسی که امام علیه السلام اختصاصا طی حکمی او را برای انجام هشت وظیفه منصوب کرده است.

نواب اربعه

این ها چهار نفر هستند. عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان بن سعید عمری، حسین بن روح نوبختی افتخار ایرانیان بعد از جناب سلمان، علی بن محمد سمری. این چهار نفر حکم گرفتند و هر کدام در پی دیگری و به ترتیب بوده اند. در آخرین توقیعی که امام به چهارمین نایبشان نوشتند بیانشان این بود که تو شش روز بیشتر در دار دنیا نخواهی بود، بعد از خودت کسی را معرفی نکن. غیبت کبری بعد از فوت تو آغاز می شود.

نواب خاص رابطان امام با مردم بودند و رابطان مردم با امام. راه رسیدن به امام از طریق این چهار نفر بود. راه دیگری هم وجود نداشت. در دوران جناب عثمان بن سعید همان 4 جریان انحرافی بودند. اما عمدتا از دوران نایب دوم یعنی محمد بن عثمان عمری یک بحث جدیدی در باب انحراف در مهدویت باز می شود و آن بحث نیابت است. تا آنجا می گفتند امام عسگری علیه السلام  امام زمان است. مهدویت را برای امامان در نظر می گرفتند. از دوره نایب دوم بحثی به نام نیابت خاصه به میان می آید.

اگر از شما پرسیدند مختصات غیبت صغری چیست؟ باید بگویید زمان غیبت محدود است و اینکه در این زمان امام راه ارتباط با شیعه را از طریق نایبان خاص حفظ کرده است.

نایبان دروغین

از زمان جناب محمد، مردم یواش یواش فهمیدند جایگاه نایب خاص چیست. چقدر مردم رجوع به این افراد دارند و جذابیت را احساس کردند. مردم دوست دارند که جاهایی باشند که دیگران نیستند. جذابیت این موقعیت برای انسان های جاهل برجسته شد لذا ادعا کردند.

یکی از این ها شخصی به نام محمد حسن شریعی⁴ از اصحاب امام هادی علیه السلام. مرحوم شیخ طوسی رحمت الله علیه در باب محمد حسین شریعی بیانشان این است: او از اصحاب امام هادی علیه السلام و امام عسگری علیه السلام است. اولین کسی بود که به دروغ و افتراء ادعای نیابت خاص از طرف امام زمان عجل الله تعالی فرجه را نمود. مقامی که خدا برای او قرار نداده بود و شایستگی آن را هم نداشت.

دستگاه بنی عباس هم می خواستند آب را گل آلود کنند تا مردم نتوانند حق را تشخیص بدهند. در دوره غیبت کبری که زمان ما است امام عصر عجل الله تعالی فرجه حضور دارند ولی ظهور ندارند. ارتباط با شیعه کلا قطع است و ارتباط شیعه هم با آنها کلا قطع است. ولی ما یک مقامی به نام نیابت عامه داریم. نایب عام را امام زمان عجل الله تعالی فرجه معین نمی کنند. از زمان شیخ طوسی به بعد یک همچین ادعایی برای احدی نشده است تا روز ظهور حضرت. مراجع تقلید هیچ گاه ادعا نمی کنند که ما پل ارتباطی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه هستیم. وظیفه آنها این است که مردم را در سردرگمی های فقهی خارج کنند. وظایف دیگر در کنار مسئله فقاهت است.

فرقه سازی

فرقه سازی در جهان اسلام ابتدا کار معاویه لعنت الله علیه بوده است. آن موقع فرقه ای به نام مرجئه ساخته بود. مرجئه کسانی هستند که می گویند برای اظهار ایمان، عقیده قلبی و اقرار زبانی کافی است ما نیازی به عمل نداریم. جامعه ما جامعه ای است که قلبا عقیده دارد ولی عملا اهلش نیست. این که می گویند سر سفره معاویه ننشین، منظور سفره شراب نیست. یعنی اظهار دین داری کنی ولی عملت دین دارانه نباشد. این کاری است که معاویه درست کرده است. شیعه مکتب تکلیف مدار است. این که آقا می آید و کارها را درست می کند همان حرف معاویه لعنت الله علیه است. بنا نیست فقط ایشان کار انجام بدهد ما هم تکلیف داریم.

فرقه شریعیه

محمد حسن شریعی فرقه ای به نام شریعیه را تاسیس کرد و یک عقیده داشت می گفت: خداوند در کالبد 5 نفر داخل شده است. یکی وجود نازنین رسول اکرم صلی الله علیه و آله امام علی علیه السلام و فاطمه زهرا سلام الله علیها و امام حسن و امام حسین علیه السلام. خدا نه در چیزی حلول می کند و نه چیزی در خدا حلول می کند. شخصیت دومی که ادعای نیابت خاص کرد حسین بن منصور حلاج⁵ بود. او را لعن کرده اند همچنان که شیطان را لعن کرده اند. این شخص هم خودش و هم پدرش قائل به مکتب حلولیه بود. شعار این پدر و پسر «لیس فی جُبَّتی الا الله» بود. بعضی ها از این آدم دفاع کردند که نهایت عشقش به خدا را می خواسته برساند. آن موقع مردم چشمشان به دهان عالمانشان بود. چون لعن حسین بن منصور را می گفتند مردم هم نپذیرفتند.

نفر سومی که از اصحاب امام عسگری علیه السلام بود و ادعای نیابت کرد فردی به اسم شلمقانی بود. شلمقانی از امام عسگری علیه السلام حدیث نقل می کند. خودش واسطه بین مردم با حسین بن روح نوبختی بود ولی دید چه جایگاه خوبی دارد که مردم دست او را می بوسند و او را دوست دارند و گفت چرا خودم این کار را انجام ندهم! پس ادعای نیابت خاصه کرد. حسین بن روح نوبختی در مقابل او ایستاد. آن قدر آدم جسوری بود که گفت من با او مقابل هم می ایستیم و نفرین می کنیم. اگر نفرین هر کدام گرفت طرف مقابل بر حق نیست. هرگز نفرین هیچ کدام انجام نشد.

این هم مشکلات امام عصر در غیبت صغری است که هفت نفر بودند تا می رسد به نیمه شعبان سال 329 هجری قمری و آغاز غیبت کبری.

از سال 1166 تا سال 1240 بروز فردی به نام شیخ احمد انصاری با یک ادعای جدید. او نگفت من نایب خاص هستم. او مکتبی را تاسیس می کند به نام مکتب شیخیه و شاگردانی مانند محمد علی باب را پرورش می دهند. خود محمد علی باب فرقه بابیه را تاسیس می کند و شاگردانی را تربیت می کند که به ملا حسینعلی نوری بهاء که فرقه بهائیت را به وجود می آورد. فصل اول بحث تمام می شود. اما اینکه شیخیه در جامعه ما فعالیت دارند و بابیه کم هستند و بهائیت هم فعالیت گسترده دارند. بعد از این ها کسانی که ادعای یمانیه و ... را در عراق دارند آمدند. ما باید ریشه های تفکری این ها را بدانیم. شیخ احمد احصائی⁶ جزء روحانیت تشیع بودند ولی باید بدانیم چرا منحرف هستند.

امام زین العابدین(ع)

 امام 20 سال پس از واقعه کربلا بود که گریستند. هر گاه از جایی رد می شدند می دیدند گوسفندی را ذبح می کردند اولین سوالی را که می پرسیدند این بود که آبش داده اید؟ وقتی بچه شیرخواره ای می دیدند شروع به گریه کردن می کردند و روضه حضرت علی اصغر علیه السلام را می خواندند.

/1102101304

پی نوشت:

1.     

المستدرک على الصحیحین، ج ۳، ص ۱۳۸، ح ۴۶۳۹؛ المناقب لابن المغازلی، ص ۸۰، ح ۱۲۰

2.     

سمرة بن جندب را از صحابۀ پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مى‌شمارند و براى او احترام زيادى قائلند؛ حال‌آنكه او در زمان پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله به اندازه‌اى خباثت كرد كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله او را طرد كرد.

3.     

آیه 207 سوره بقره

4.     

ابومحمد حسن شریعی از مدعیان نیابت خاص از امام زمان است. وی نخستین کسی بود که دعوی نیابت خاص از جانب مهدی موعود را کرد. او از اصحاب علی نقی، امام دهم و حسن عسکری، امام یازدهم شیعیان به شمار می‌آمد. او نخستین کسی است که مدعی مقام مهدویت شد. مراجع شیعه او را «ملعون» و «دروغین» می‌دانند و شیخ طوسی در کتاب الغیبة مدعی شد که «توقیعی از جانب مهدی دربارهٔ لعن و دوری از وی صادر شده است».

5.     

حَلّاج، حسین بن منصور، صوفی مشهور سده سوم و چهارم است.

6.     

شیخ احمد بن زین الدین بن ابراهیم (رجب ۱۶۶-ذیقعده ۱۲۴۱/مه ۱۷۵۳-ژوئن ۱۸۲۶) عالم، حکیم و فقیه نامدار امامی که جماعت شیخیه به او منسوبند و اساس تعالیم خود را از او گرفته‎‎اند. مشرب و سوانح زندگی احسائی دامنۀ تأثیر او را به پس از حیاتش رسانده و تحولاتی را در تاریخ امامیه به بار آورده است.