سیره عبادی رسول اکرم(ص)

اگر معراج رفت چون عبد خدا بود. «اسری بعبده» [1]

اگر رسول شد چون عبد او بود. «واشهد ان محمداً عبده و رسوله»

اگر به او وحی می شد، چون بنده او بود. «فاوحی الی عبده» [2]

در اولین دستوراتی كه در سوره مزمّل به او داده شد، این بود كه نیمی از شب یا مقداری كمتر از نصف یا بیشتر از نصف را به عبادت بپردازد. «نصفه او انقص منه قلیلا او زد» [3]

در همان سوره به او خطاب شد كه ای پیامبر! تو در روز، رفت و آمد و تلاش طولانی داری، پس باید در شب عبادت داشته باشی و به او دل ببندی.

در آیه 79 سوره اسراء به پیامبرش می فرماید: «و من اللیل فتهجّد به نافلة لك عسی ان یبعثك ربك مقاماً محموداً» و پاسی از شب را بیدار باش و تهجّد و عبادت كن و این وظیفه افزون، مخصوص تو است. (نماز شب بر دیگران واجب نیست. ) امید است (در اثر این نماز شب) خداوند تو را به مقام محمود و پسندیده برانگیزد.