مهم‌ترین وظیفه مداحان وصل کردن مردم به اهل بیت (ع) است

سهل بن حسن خراسانی از خراسان خدمت امام صادق (ع) در مدینه رسید و گفت: در شهر ما هزار شمشیر از غلاف و نیام بیرون آمده و منتظر اشاره است. اگر شما اجازه دهید ما با قیام خود بنی عباس را نابود می‌کنیم تا شما بر ما امامت کنید و طعم حقیقی عدالت و حکومت را به مردم بچشانید. تنور روشنی در اتاق حضرت صادق (ع) وجود داشت و ایشان فرمودند «داخل این تنور برو». سهل بن حسن خراسانی نیز از دستور امام تعجب کرد و نرفت. هارون مکی وارد اتاق حضرت شد و بلافاصله پس از امر امام، به داخل تنور رفت. سپس رئیس مذهب شیعه به گفت و گو با سهل پرداخت و از وضعیت آب و هوا و کشاورزی پرسید. سهل که بسیار تعجب کرده بود به امام گفت: آقاجان یکی از یاران شما در حال سوختن است و شما از من سؤال می‌پرسید؟ حضرت صادق (ع) به سهل بن حسن خراسانی فرمود «برو و درب تنور را بردار». وقتی درب را برداشت هارون را مشاهده کرد که سلامت است و هیچ اتفاقی برایش نیفتاده است. امام از حسن پرسید: چند نفر یار همانند هارون مکی در خراسان وجود داردتا ما قیام کنیم و حسن نیز پاسخ داد که چنین اصحابی وجود ندارد.

جابر جوفی خدمت امام باقر (ع) رسید و در ارتباط با شیعه و تشیع سخن گفت. حضرت به او فرمود «ادعای دوست داشتن امام کافی نیست. به خداوند سوگند شیعه ما نیستند مگر کسانی که تقوای الهی را رعایت کنند. شیعیان ما شناخته نمی‌شوند مگر اینکه 13 خصلت داشته باشند.»
بنده در این دقایق باقی مانده به تشریح یکی از خصلت‌های شیعه واقعی که طبق بیانات حضرت باقر (ع) «دائم الذکر بودن» است می‌پردازم. طایفه‌ای از ایران به مدینه رفتند و به خانه امام رضا (ع) مشرف شدند و خود را شیعیان حضرت معرفی کردند. حضرت که به رئوفی و مهربانی شناخته می‌شوند، بعد از اندکی تأمل درب را باز نکردند و فرمودند که «من شما را نمی‌شناسم». در کتاب «عیون اخبار الرضا (ع)» نقل شده است که این طایفه ایرانی در 2 ماه حدود 60 بار به منزل علی بن موسی الرضا (ع) رفتند اما همین ماجرا هر بار تکرار می‌شد. در آخرین بار گفتند: آقا ما از محبان و دوستداران شما هستیم و حضرت درب را باز و از آن‌ها به طور مفصلی پذیرایی کردند.

یکی از نفرات آن گروه تعجب کرد و گفت: ما همان گروه قبلی هستیم اما چرا دفعه‌های قبل ما را تحویل نمی‌گرفتید و ما را نمی‌شناختید؟ و حضرت در پاسخ فرمودند «در دفعه‌های قبلی ادعایی می‌کردید که در آن دروغ وجود داشت زیرا شما از شیعیان ما نیستید. اما این بار گفتید که ما از دوستداران شما هستیم و دیدم که راست می‌گویید و درب را باز کردم.»  
مقصود از «ذکر» در حدیث امام باقر (ع) صرفا این نیست که تسبیحی را در دستان خود بگیریم و اذکار مختلفی را بگوییم. حضرت محمد (ص) فرمودند «من از رعایت سه مورد انصاف، مواسات یا کمک کردن به یکدیگر و دائم الذکر بودن در میان امتم می‌ترسم.» برای اینکه معنای ذکر را به درستی متوجه شویم باید به آیات قرآنی که در ادامه عرض می‌کنم توجه کنیم.
1. خداوند متعال در آیه 6 سوره مبارکه فاطر ابلیس را دشمن ما معرفی می‌کند و می‌فرماید « إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ». ابلیس دشمن شماست پس شما هم باید دشمن ابلیس باشید.
2. در آیه 60 سوره نساء می‌خوانیم « وَ يُريدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلالاً بَعيداً». هدف شیطان در دشمنی، کشاندن شما به گمراهی است. شیطان می‌‌خواهد ما را بیراهه‌ای هدایت کند که سال‌ها نتوانیم به مسیر الهی بازگردیم.
3. در آیه 82 سوره مبارکه ص شیطان قسم خورده و گفته است «فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ». خدایا! به عزتت سوگند می‌خورم که همه انسان‌ها را گمراه می‌کنم. شیطان از خیلی‌ها بهتر است. چرا؟ به این دلیل که خیلی از مردم وقتی شما را می‌بینند برای شما تعظیم می‌کنند و وقتی شما نیستی برای شما نقشه می‌کشند اما شیطان دشمنی خود را علنی اعلام کرده است. شیطان به اسم «عزیز» حضرت حق قسم خورده است و این نشان از جدی بودن کار او دارد.
برخی می‌گویند حالا مگر همنشینی با شیطان چه ضرری دارد؟ در آیه 38 سوره نساء آمده است «وَ مَنْ يَکُنِ الشَّيْطانُ لَهُ قَريناً فَساءَ قَريناً». شیطان هم نشین بدی است و خیر و برکتی در این موجود وجود ندارد. ولی با همه این روایات و احادیث، شیطان به همه مسلط نیست. در آیه 99 سوره مبارکه نحل می‌خوانیم «إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَي الَّذينَ آمَنُوا وَ عَلي‏ رَبِّهِمْ يَتَوَکَّلُونَ» یعنی «شیطان بر کسانی که ایمان آورده‌اند و به خدا توکل کرده‌اند مسلط نیست». هم چنین در آیه 100 همین سوره آمده است « إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَي الَّذينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذينَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ» در واقع تسلط شیطان بر کسانی است که ولایت او را پذیرفته‌اند و در مقام شرک هستند.