معناي صلوات فرستادن بر پيامبر(ص) چيست؟
امروز آغاز تولدي نوين و روز اعطاي مدال سعادت و رستگاري از سوي حضرت حق براي جامعه بشريت است. در اين روز، نوزادي به اين عالم خاكي قدم نهاد كه بعد از 40 سال از سوي خداوند به‌عنوان آموزگار وحي و مربي برترين فرهنگ زيستن به اهل جهان معرفي شد.
وارث: بيش از 1400 سال پيش در چنين روزي ( 17 ربيع‌الاول) صداي قدم مبارك مولودي آمد كه بهانه خلقت است؛ هم او كه جهاني را دگرگون مي‌كند؛ كسي كه اهل آسمان او را به «احمد» و زمينيان به «محمد» مي‌شناسندش؛ عرشيان از آمدنش به وجد آمده‌اند و زمينيان رقص‌كنان ورودش را نظاره مي‌كنند.
در زمان تاريخ تولد پيامبر رحمت و مهرباني اختلافي است كه شيعيان معتقدند تولد ايشان در روز جمعه هفدهم ربيع‌الاول سال عام‌الفيل است و علماي اهل سنت معتقدند كه تولد ايشان در روز دوشنبه دوازدهم ربيع‌الاول همان سال است.
پدر پيامبر(ص)، عبدالله فرزند عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب و هر دو از قبيله بزرگ قريش بودند؛ قبيله‌اي كه بزرگان آن از نفوذ فراواني در مكه برخوردار بودند و بيشتر به بازرگاني اشتغال داشتند. عبدالله، پدر پيامبر (ص) اندكي پيش از تولد فرزندش براي تجارت با كارواني به شام رفت و در بازگشت بيمار شد و درگذشت. بنابر رسمي كه در مكه رايج بود، محمد (ص) را به زني به نام حليمه سپردند تا در فضاي ساده و پاك باديه پرورش يابد. وي 6 ساله بود كه همراه مادر براي ديدار خويشان به يثرب (مدينه) رفت، اما آمنه نيز در بازگشت، بيمار شد و درگذشت و او را در ابواء نزديك مدينه به خاك سپردند. محمد (ص) از اين پس در كنف حمايت جدش عبدالمطلب قرار گرفت، اما او نيز در 8سالگي وي درگذشت و سرپرستي محمد (ص) بر عهده عمويش ابوطالب گذارده شد. ابوطالب در سرپرستي برادرزاده‌اش كوششي بليغ مي‌كرد. در سفري تجارتي به شام او را با خود همراه برد و هم در اين سفر، راهبي بَحيرا نام، نشانه‌هاي پيامبري را در او يافت و ابوطالب را از آن امر مطلع ساخت. از وقايع مهم پيش از ازدواج پيامبر (ص)، شركت در پيماني به نام « حلف الفضول » است كه در آن جمعي از مكيان تعهد كردند « از هر مظلومي حمايت كنند و حق او را بستانند». پيماني كه پيامبر (ص) بعدها نيز آن را مي‌ستود و مي‌فرمود اگر بار ديگر او را به چنان پيماني باز خوانند، به آن مي‌پيوندد.
كنيه حضرت؛ ابوالقاسم و ابوابراهيم و القاب ايشان رسول اللّه، نبي اللّه، مصطفي، محمود، امين، امّي، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذير، بشير، مبين، كريم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذكّر، يس، طه و...
مراسم نام گذاري حضرت محمد (ص)
روز هفتم فرا رسيد. «عبد المطلب»، براي عرض سپاسگذاري به درگاه الهي گوسفندي كشت و گروهي را دعوت كرد و در آن جشن با شكوه، كه از عموم قريش دعوت شده بود، نام فرزند خود را«محمد» گذارد. وقتي از او پرسيدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب كرديد، در صورتي كه اين نام در ميان اعراب كم سابقه است؟ گفت: خواستم كه در آسمان و زمين ستوده باشد.
آفريدگار، نامي از اسم خود براي پيامبر خود مشتق نمود. از اين جهت(خدا) «محمود»(پسنديده) و پيامبر او«محمد»(ستوده) است و هر دو كلمه از يك ماده مشتقند و يك معني را مي‌رسانند. قطعا، الهام غيبي در انتخاب اين نام بي دخالت نبوده است. زيرا نام محمد، اگر چه در ميان اعراب معروف بود، ولي كمتر كسي تا آن زمان به آن نام ناميده شده بود.
معناي صلوات فرستادن خداوند بر پيامبر(ص) چيست؟
يكي از اعمالي كه شايد براي برخي ايجاد سوال كند اين است كه معناي صلوات فرستادن خداوند بر پيامبر(ص) چيست؟ يعني وقتي ما مي‌گوئيم: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ»، از خداوند خواسته‌ايم كه چه كاري بكند؟ مگر آنها در كمال مطلق نيستند؟
خداوند در قرآن كريم به مؤمنان دستور مي‌دهد كه به پيامبر درود و سلام بفرستند: « إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَي النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا; خداوند و فرشتگان بر پيامبر درود مي‌فرستند اي كساني كه ايمان آورده‌ايد بر او درود بفرستيد و سلام گوييد و تسليم فرمانش باشيد » (احزاب , آيه 56).
مقام پيامبر آن قدر والا است كه خداي سبحان و تمام فرشتگان براي او درود و سلام مي‌فرستند و بهتر است مؤمنين هم در اين آهنگ كلي هم نوا و هماهنگ شوند.
علاوه بر آن صلوات خدا به معني فرستادن رحمت است و اين گسترش دادن مقام معنوي پيامبر و آل پيامبر است و صلوات فرشتگان و مؤمنان به معني طلب رحمت و مغفرت است و اين هم نشانگر مقام و عظمت معنوي آنهاست.
طلب كردن رحمت براي بندگان
ناگفته نماند فرستادن صلوات و سلام بر پيامبر و آل پيامبر(عليه السلام) از طرف مؤمنين در حقيقت طلب كردن رحمت بر خودشان نيز است: زيرا در واقع پيامبر(صلي الله عليه و آله) و ائمه (عليه السلام) واسطه فيض الهي هستند. اگر بر آنها صلوات نفرستيم در واقع خود را از رحمت الهي محروم كرده‌ايم. درود بر پيامبر سبب پاكي اعمال و نيز قبولي آنها مي‌شود، همچنين باعث اجابت دعاها و كفاره گناهان و نوراني شدن در قيامت و راه پيدا كردن به بهشت مي‌شود.
تاريخ و سبب رحلت حضرت محمد (ص)
به گزارش ايسنا، دوشنبه 28 صفر، بنا به روايت بيشتر علماي شيعه و دوازدهم ربيع‌الاول بنا به قول اكثر علماي اهل سنّت، در سال يازدهم هجري، در سن 63 سالگي، در مدينه بر اثر زهري كه زني يهودي به نام زينب در جريان نبرد خيبر به آن حضرت خورانيده بود. معروف است كه پيامبر اسلام(ص) در بيماريِ وفاتش مي‌فرمود: اين بيماري از آثار غذاي مسمومي است كه آن زن يهودي پس از فتح خيبر براي من آورده بود. مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودي كنوني) در همان خانهاي كه وفات يافته بود. هم اكنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبي قرار دارد.
احاديثي از پيامبر رحمت و مهرباني
شخصي از پيامبر پرسيد: صلوات فرستادن امت، ارسال تحفه‌اي است به نزد شما، آيا از جانب شما تحفه‌اي براي ايشان خواهد بود؟ آن حضرت فرمود:«امروز، صلوات امت بر من، تحفه‌اي است از ايشان براي من، و فردا، تحفه من براي ايشان، در بهشت خواهد بود.»
حضرت محمد (ص) فرموده‌اند: هر كس هر روز از روي شوق و محبت به من سه مرتبه صلوات بفرستد، بر خدا لازم مي‌شود كه گناهان او را بيامرزد، در همان روز يا همان شب.
در ميزان(عمل آدمي) چيزي سنگين‌تر از حسن خلق نيست.
پيوند با خويشان حساب (قيامت) را سبك و آسان كرده و از مرگ بد نگاه مي‌دارد.
مدارا كردن رأس خردمندي است.
علم آموختن در كودكي مانند نقش كندن در سنگ است.
منبع:
«سيره حلبي»، ج 1/93
برگرفته از سايت نهاد مقام معظم رهبري
بحارالانوار- ج 94، ص 69، داستان‌هاي صوات، ص 12
روضة الواعظين ص 378
سفينة البحار جلد1 ص 514
/1102001307
در زمان تاريخ تولد پيامبر رحمت و مهرباني اختلافي است كه شيعيان معتقدند تولد ايشان در روز جمعه هفدهم ربيع‌الاول سال عام‌الفيل است و علماي اهل سنت معتقدند كه تولد ايشان در روز دوشنبه دوازدهم ربيع‌الاول همان سال است.
پدر پيامبر(ص)، عبدالله فرزند عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب و هر دو از قبيله بزرگ قريش بودند؛ قبيله‌اي كه بزرگان آن از نفوذ فراواني در مكه برخوردار بودند و بيشتر به بازرگاني اشتغال داشتند. عبدالله، پدر پيامبر (ص) اندكي پيش از تولد فرزندش براي تجارت با كارواني به شام رفت و در بازگشت بيمار شد و درگذشت. بنابر رسمي كه در مكه رايج بود، محمد (ص) را به زني به نام حليمه سپردند تا در فضاي ساده و پاك باديه پرورش يابد. وي 6 ساله بود كه همراه مادر براي ديدار خويشان به يثرب (مدينه) رفت، اما آمنه نيز در بازگشت، بيمار شد و درگذشت و او را در ابواء نزديك مدينه به خاك سپردند. محمد (ص) از اين پس در كنف حمايت جدش عبدالمطلب قرار گرفت، اما او نيز در 8سالگي وي درگذشت و سرپرستي محمد (ص) بر عهده عمويش ابوطالب گذارده شد. ابوطالب در سرپرستي برادرزاده‌اش كوششي بليغ مي‌كرد. در سفري تجارتي به شام او را با خود همراه برد و هم در اين سفر، راهبي بَحيرا نام، نشانه‌هاي پيامبري را در او يافت و ابوطالب را از آن امر مطلع ساخت. از وقايع مهم پيش از ازدواج پيامبر (ص)، شركت در پيماني به نام « حلف الفضول » است كه در آن جمعي از مكيان تعهد كردند « از هر مظلومي حمايت كنند و حق او را بستانند». پيماني كه پيامبر (ص) بعدها نيز آن را مي‌ستود و مي‌فرمود اگر بار ديگر او را به چنان پيماني باز خوانند، به آن مي‌پيوندد.
كنيه حضرت؛ ابوالقاسم و ابوابراهيم و القاب ايشان رسول اللّه، نبي اللّه، مصطفي، محمود، امين، امّي، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذير، بشير، مبين، كريم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذكّر، يس، طه و...
مراسم نام گذاري حضرت محمد (ص)
روز هفتم فرا رسيد. «عبد المطلب»، براي عرض سپاسگذاري به درگاه الهي گوسفندي كشت و گروهي را دعوت كرد و در آن جشن با شكوه، كه از عموم قريش دعوت شده بود، نام فرزند خود را«محمد» گذارد. وقتي از او پرسيدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب كرديد، در صورتي كه اين نام در ميان اعراب كم سابقه است؟ گفت: خواستم كه در آسمان و زمين ستوده باشد.
آفريدگار، نامي از اسم خود براي پيامبر خود مشتق نمود. از اين جهت(خدا) «محمود»(پسنديده) و پيامبر او«محمد»(ستوده) است و هر دو كلمه از يك ماده مشتقند و يك معني را مي‌رسانند. قطعا، الهام غيبي در انتخاب اين نام بي دخالت نبوده است. زيرا نام محمد، اگر چه در ميان اعراب معروف بود، ولي كمتر كسي تا آن زمان به آن نام ناميده شده بود.
معناي صلوات فرستادن خداوند بر پيامبر(ص) چيست؟
يكي از اعمالي كه شايد براي برخي ايجاد سوال كند اين است كه معناي صلوات فرستادن خداوند بر پيامبر(ص) چيست؟ يعني وقتي ما مي‌گوئيم: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ»، از خداوند خواسته‌ايم كه چه كاري بكند؟ مگر آنها در كمال مطلق نيستند؟
خداوند در قرآن كريم به مؤمنان دستور مي‌دهد كه به پيامبر درود و سلام بفرستند: « إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَي النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا; خداوند و فرشتگان بر پيامبر درود مي‌فرستند اي كساني كه ايمان آورده‌ايد بر او درود بفرستيد و سلام گوييد و تسليم فرمانش باشيد » (احزاب , آيه 56).
مقام پيامبر آن قدر والا است كه خداي سبحان و تمام فرشتگان براي او درود و سلام مي‌فرستند و بهتر است مؤمنين هم در اين آهنگ كلي هم نوا و هماهنگ شوند.
علاوه بر آن صلوات خدا به معني فرستادن رحمت است و اين گسترش دادن مقام معنوي پيامبر و آل پيامبر است و صلوات فرشتگان و مؤمنان به معني طلب رحمت و مغفرت است و اين هم نشانگر مقام و عظمت معنوي آنهاست.
طلب كردن رحمت براي بندگان
ناگفته نماند فرستادن صلوات و سلام بر پيامبر و آل پيامبر(عليه السلام) از طرف مؤمنين در حقيقت طلب كردن رحمت بر خودشان نيز است: زيرا در واقع پيامبر(صلي الله عليه و آله) و ائمه (عليه السلام) واسطه فيض الهي هستند. اگر بر آنها صلوات نفرستيم در واقع خود را از رحمت الهي محروم كرده‌ايم. درود بر پيامبر سبب پاكي اعمال و نيز قبولي آنها مي‌شود، همچنين باعث اجابت دعاها و كفاره گناهان و نوراني شدن در قيامت و راه پيدا كردن به بهشت مي‌شود.
تاريخ و سبب رحلت حضرت محمد (ص)
به گزارش ايسنا، دوشنبه 28 صفر، بنا به روايت بيشتر علماي شيعه و دوازدهم ربيع‌الاول بنا به قول اكثر علماي اهل سنّت، در سال يازدهم هجري، در سن 63 سالگي، در مدينه بر اثر زهري كه زني يهودي به نام زينب در جريان نبرد خيبر به آن حضرت خورانيده بود. معروف است كه پيامبر اسلام(ص) در بيماريِ وفاتش مي‌فرمود: اين بيماري از آثار غذاي مسمومي است كه آن زن يهودي پس از فتح خيبر براي من آورده بود. مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودي كنوني) در همان خانهاي كه وفات يافته بود. هم اكنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبي قرار دارد.
احاديثي از پيامبر رحمت و مهرباني
شخصي از پيامبر پرسيد: صلوات فرستادن امت، ارسال تحفه‌اي است به نزد شما، آيا از جانب شما تحفه‌اي براي ايشان خواهد بود؟ آن حضرت فرمود:«امروز، صلوات امت بر من، تحفه‌اي است از ايشان براي من، و فردا، تحفه من براي ايشان، در بهشت خواهد بود.»
حضرت محمد (ص) فرموده‌اند: هر كس هر روز از روي شوق و محبت به من سه مرتبه صلوات بفرستد، بر خدا لازم مي‌شود كه گناهان او را بيامرزد، در همان روز يا همان شب.
در ميزان(عمل آدمي) چيزي سنگين‌تر از حسن خلق نيست.
پيوند با خويشان حساب (قيامت) را سبك و آسان كرده و از مرگ بد نگاه مي‌دارد.
مدارا كردن رأس خردمندي است.
علم آموختن در كودكي مانند نقش كندن در سنگ است.
منبع:
«سيره حلبي»، ج 1/93
برگرفته از سايت نهاد مقام معظم رهبري
بحارالانوار- ج 94، ص 69، داستان‌هاي صوات، ص 12
روضة الواعظين ص 378
سفينة البحار جلد1 ص 514
/1102001307