ظهور مصحف امیرالمؤمنین(ع) به وسیله امام عصر(عج)
وارث: مفهوم «ظهور» مفهومی است اجتماعی و نشانگر تحول فرد و جامعه در آن دوران. بر این اساس می‌توان این مفهوم را مفهومی کاربردی و نه نظریه پردازانه دانست. از این رو، کمترین مباحث این گفتار پیرامون مباحثی است که از ارزش اجتماعی کافی برخوردار نیستند. در ادامه به پاسخ آیت‌الله محمدعلی ناصری استاد اخلاق و مدیر حوزه علمیه حضرت ولی عصر(عج) درباره برخی ویژگی‌های حضرت مهدی(عج) اشاره می‌شود که این مباحث توسط مجید هادی‌زاده به رشته تحریر در آمده است
می‌دانیم که پس از فاجعه رحلت پیامبر اکرم(ص) که عالم هستی هنوز داغدار آن است، امیرالمؤمنین(ع) نخست به جمع و ترتیب قرآن کریم به همراه اشاره به تفسیر آیات، شأن نزول آنان، تبیین مکی و مدنی و لیلی و نهاری بودن آنان و ... پرداختند؛ آن گاه رداء بر قامت خود گرفتند و از منزل خارج شدند، آن حضرت، آن مصحف شریف را بر در مسجد پیامبر بر اصحاب و دیگر مردمان نمودند، اما آنان به تحریک گروهی خاص از پذیرش آن سرباز زدند و آن حضرت نیز با اشاره به اینکه دیگر هرگز آن را نخواهند دید، آن کتاب ارجمند را به منزل باز گردانیدند.
در اینکه متن آن مصحف با متن مصحف فعلی موجود در جهان اسلام یکسان است و قرآن کریم از هر گونه تحریف به دور بوده است؛ هیچ تردیدی نیست، چه اقسام تحریف از تحریف به حذف، تحریف به تبدیل و تحریف به زیاده، در قرآن کریم راه ندارد؛ و آنچه امروزه به عنوان قرآن کریم به دست ما است، بنا بر حفظ الهی همان قرآن نازل شده بر پیامبر اکرم(ص) است که بدون کوچکترین دگرگونی - ولو در حد یک حرف - به دست ما رسیده است.
مصحف امیرالمؤمنین(ع) اما گذشته از متن وحی، تفسیر و تأویل آن را نیز به همراه خود داشته است. این مصحف هم اکنون به همراه حضرت حجت(عج) است و به وسیله ایشان در زمان ظهور آشکار خواهد شد. از این رو مصاحبت دائمی با قرآن کریمی که به تدوین اول‌الاوصیاء فراهم شده را می‌توان از خصائص خاتم‌الاوصیاء دانست.
ندایی که دائماً مردم را به آن حضرت می‌خواند
یکی دیگر از ویژگی‌های آن حضرت آن است که ابری سفید دائماً بر سر آن حضرت سایه می‌گسترد، مأموریت الهی این ابر، دائمی است و هیچ گاه پروانه آن ابر از سر شمع وجود مبارک ایشان کنار نمی‌رود، هر چند وجود این ابر و سایه گستری آن برای دیگر معصومان نیز گزارش شده، اما آنچه در شمار ویژگی‌های ایشان است، آن است که منادی‌ای دائماً از میان آن ابر ندا می‌کند که: «ای مردم! آگاه باشید آن کسی که می‌آید و دنیا را از عدل و داد پر می‌کند، وجود مقدس حضرت مهدی(عج) است».
آن گونه که از متن احادیث اهل بیت(ع) بر می‌آید، این منادی تنها برای وجود ایشان چنین در تکاپو است و برای دیگر اهل بیت، چنین اعلام دمادمی نداشته است.
حضرت به ملائکه و جنیان اجازه جهاد می‌دهند
می‌دانیم که حوزه ولایت اهل بیت(ع)، تمامی عالم امکان - از عالم مجردات محض تا عالم ماده صرف - را در بر گرفته است. از این رو است که هر یک از صاحبان عصمت کبری و نیز پیامبران پنجگانه اولوالعزم، نه تنها بر عالم انسانی که بر تمامی عوالم، ولایت داشته‌اند و تمامی موجودات تکویناً در خدمت ایشان بوده‌اند.
گذشته از این اما، هیچ یک از اینان به فرشتگان و جنیان و دیگر موجودات غیرانسانی اجازه شرکت در جهاد و یا دفاع را نمی‌داده‌اند؛ چه بنا بر سنت الهی برای آزمایش انسان‌ها تنها اینان می‌بایست در جنگ‌ها حاضر می‌شده‌اند تا دو صف یاران حق و باطل به خوبی نمایان شود. در این میان جنگ بدر - که بنا بر نص صریح قرآن کریم، آوردگاه مبارزه فرشتگان با کفار بود، و در آن فرشتگان مستقیماً مأذون به یاری پیامبر اکرم(ص) بودند - موردی استثنایی است.
حضرت حجت(عج) اما، از این قاعده مستثنی هستند، چه در زمان ایشان، هم فرشتگان و هم جنیان به یاری اسلام خواهند شتافت و از سوی ایشان اجازه می‌یابند که به جهاد با مخالفان بپردازند. این در حالی است که می‌دانیم در واقعه جانسوز کربلا نیز، حضرت سیدالشهداء(ع) به هیچ یک از یاران غیرانسانی‌اشان اجازه شرکت در جنگ را ندادند؛ هر چند بنا بر آنچه منقول است،فرشتگان و جنیان به یاری ایشان در آن واقعه هولناک شتافته بودند.
عدم تصرف زمان در حضرت حجت(عج)
هر چند درباره عدم تصرف زمان و عدم گذر آن بر وجود مبارک حضرت حجت(عج) در اینجا همین اندازه اشاره می‌کنیم که آن حضرت، از حیطه زمان خارج هستند و لذا زمان نمی‌تواند در وجود مبارک ایشان اثر گذارد و در آن تصرف کند، از این روست که بنا بر مشهور، سن ایشان به هنگام ظهور میان سی و پنج تا چهل سال خواهد بود. کسانی نیز که هم اکنون - که بیش از یکهزار و یکصد و هفتاد سال بر عمر آن خلاصه وجود می‌گذارد - به شرف زیارت ایشان نائل شده‌اند، به اتفاق آن حضرت را با چهره‌ای جوان که نزدیک به چهل ساله می‌نماید زیارت کرده‌‌اند.
این ویژگی، تنها خاص ایشان است و حتی انبیاء عظام الهی(ع) نیز در آن با ایشان شرکت نداشته‌اند.
/ف104