حجت الاسلام شجاعی: آگاهی به حقیقت گناه، عامل بازدارنده از ارتکاب گناه
وارث : جلسه هفتگی هیئت امیر علقمه علیه السلام با سخنرانی حجت الاسلام شجاعی و مداحی کربلایی افشین نجفی برگزار شد.
در ادامه متن سخنان حجت الاسلام شجاعی را می خوانید:
اوج رضایتمندی به قضای الهی
اشقیا و دشمنان امام حسین علیه السلام می گویند، امام حسین علیه السلام در لحظه ی شهادت زیر لب می فرمود یا رب یا رب، راضیم به رضای تو. امام حسین علیه السلام همه چیزش را برای خدا داد. خدا هم در عوض چیزهایی به امام حسین علیه السلام بخشیده است. خدا شفا را در تربت ایشان قرار داد. و خدا استجابت دعا را در زیر قبعه ی مبارکش بخشید.
آگاهی به حقیقت گناه، عامل بازدارنده از ارتکاب گناه
خدا به کسی که صبر پیشه کند، در مصیبت و طاعت این قدر زیاد می بخشد تا راضی شود. صبر در معصیت یعنی انسان صبر کند و گناه انجام ندهد. حالت واقعی گناه را درک کند. شخصی نزد امام صادق علیه السلام آمد و عرض کرد آیا شما میتوانید گناه بکنید و انجام نمیدهید؟ یا اینکه به صورت ذاتی قدرت بر انجام گناه ندارید؟ حضرت در پاسخ فرمود گناه نزد ما مثل ظرفی از کثیفی هاست. ما می توانیم گناه بکنیم، ولی نمی کنیم( یعنی با علم و آگاهی به حقیقت گناه آن را انجام نمیدهند). ما به خدا اطمینان می کنیم. نسیه ی خدا را نقد میگیریم. توکل به خدا یعنی اطمینان به خدا داشته باشیم. صبر کنیم و گناه انجام ندهیم.
روزی سیدالشهدا علیه السلام به مسجد رفت جوانی بر در مسجد ایستاده بود . سیدالشهدا علیه السلام افسار اسبش را به جوان سپرد تا دقایقی نگهبان مرکبش باشد . ظاهراً کار امام طول کشید لذا فردی را به همراه ۲درهم به سوی جوان فرستاد ، وقتی فرستاده به در مسجد رسید از جوان و افسار اسب امام خبری نبود ، دریافت که جوان افسار را دزدیده است لذا به نزد امام آمد و ماجرا را بازگو نمود. قرار شد با همان ۲ درهم به بازار رفته و افساری برای اسب تهیه کند ، بعد از خرید چون افسار را به پیش امام آورد امام با حسرت فرمودند: این همان افسار اسب من است و این دو درهم روزی آن جوان بود من میخواستم سی درهم به او بدهم، اگر صبر می کرد و توکل همین دو درهم از راه حلال به او می رسید ولی آنرا دزدید و به همان دو درهم رسید اما از "حرام”. شخص دزدی را نقد میدید، فکر نمیکرد امام قرار است بیشتر به او بدهد.
وقتی عقل آدمی زایل شود حلال را نسیه میبیند. و اگر هم بلایی سرش امد رشته ی بندگی را نبرد، نگوید چرا من؟ اگر انسان درک کند که مصیبت از طرف خداست و در واقع رحمت است نه مصیبت، می تواند صبر کند. مثل حضرت زینب سلام الله علیها، با آن شدت مصیبتی که به ایشان رسید، در مجلس ابن زیاد در پاسخ طعنه هایش فرمود: من مصیبت ندیدم، "ما رایت الا جمیلا "به جز زیبایی خدا چیزی ندیدم.
حضرت مهدی علیه السلام فرمودند: مصیبتی که برایش شب و روز گریه می کنم مصیبت عمه جانم زینب است.
