آرامش پایدار در پرتو ارتباط با خدا

کتاب‌های دانشگاهی را جلویت گذاشته‌ای، می‌خواهی برای امتحان آماده شوی، اما ذهنت پر از سؤال است؟ آیا بعد از تمام شدن این دروس خواهم توانست شغلی بیابم که هم از دانسته‌هایم استفاده کنم و هم منبع درآمدی داشته باشم؟

می‌خواهی ازدواج کنی؟ به سنت پاکان تمایل داری بقیه روزهایت را در کنار فردی باشی که می‌دانی با او به کمال خواهی رسید و در این مسیر پدر و مادر شدن را تجربه خواهی کرد؟ اما موانع زیادی سر راهت می‌بینی و باز اضطراب‌ها و استرس‌ها به سراغت می‌آید.

ممکن است این دغدغه‌ها مربوط به مسائل شغلی و یا مادی باشد، در کارت گرهی افتاده و یا بیماری یک عزیز و یا تحصیل فرزند خانواده را با مشکل مادی رو به رو کرده است در حالی که هر چه حساب‌های بانکی را چک می‌کنی و یا از دیگران می‌خواهی کمکت کنند به نتیجه نمی‌رسی.

آیا باید بگذاریم تا مغلوب سختی‌ها و مشکلات شویم؟

به‌راستی با این اضطراب‌ها چه باید کرد؟ آیا باید بگذاریم تا مغلوب سختی‌ها و مشکلات شویم و هر لحظه دغدغه‌هایمان افزایش یابد و غم بیشتری بر چهره مان بنشیند؟ و یا نه راه دیگری هم وجود دارد و می‌توان استرس‌ها را مغلوب خویش کرد؟

به نظر می‌رسد اگر هنوز ته قلبمان بابت مشکلاتی که بر سر راهمان وجود دارد، دچار استرس هستیم و موقع مشکلات نمی‌توانیم بر احساسات خود غلبه کنیم، به پروردگار خویش و قدرت و حکمت او اطمینان نداریم.

می‌گوییم اگر خدا بخواهد در لحظه‌ای همه دردها حل می‌شود ولی باز کنج ذهنمان می‌گوییم اگر نشد، اگر همچنان مجبور شدیم با این دردها و رنجها سر کنیم چه می‌شود؟ انگار آنچه درباره پروردگارمان بر زبان جاری می‌کنیم به باور قلبی نرسیده است.

در سختی‌ها نگاه را تغییر داد تا آرامش یافت

گذشتگان ما می‌گفتند از تو حرکت از خدا برکت و از صمیم قلب باور داشتند که خدا به حرکت و تلاششان برکت می‌دهد به‌ویژه اگر نیت آنان در مسیر این حرکت الهی باشد و همین رمز آرامش و دوری آنان از اضطراب بود.

گاه باید در سختی‌ها نگاه را تغییر داد تا آرامش یافت. مگر نه این است که خداوند برای بنده‌اش کافی است و گفته است من را بخوانید تا شما را اجابت کنیم، کافی است سجاده نیایش‌مان را پهن کنیم و از عمق جانمان یا الله و یا رحمان بگوییم. راه درست را انتخاب کرده و تلاش را آغاز کنیم.

مگر خدای ما همان خدای موسی نیست که او را از نیل نجات داد، مگر همان خدای ابراهیم نیست که در زمان‌های سخت زندگی همراهش بود و مگر خدای ما همان خدای پیامبر بزرگ محمد مصطفی(ص) نیست که او را به بزرگی و سروری رساند.