انتقادی به طرفداران و مخالفان جناب عباسی!

« بسم الله الرحمن الرحیم/سال 1379 بود که برای اولین بار دکتر عباسی را در دانشگاه تهران دیدم. آن هم به سبب کلاس های نقد فیلمی که در نهاد رهبری دانشگاه برگزار میشد. آن زمان استاد عباسی یکی از مهمانان اصلی جلسات نهاد رهبری بود. کلاس های نقد فیلم ایشان به دلیل جذابیت بالایی که داشت همیشه پر از جمعیت بود. زمان زیادی گذشته اما دو تا از فیلم هایی که ایشان برای ما نقد کرد را خوب یادم هست؛یکی فیلم نجات دهنده بود و دیگری هم فیلمی درباره آیین بودا.

تجربه بعدی دیدار من با ایشان ،در همایش «هلهله سکوت» بود که سال1381در اصفهان برگزار شد ؛ دکتر عباسی مهمان سه روزه همایش بود و یکی از جلسات سخنرانی اش هم «دکترین اجتماعی اسلام» بود.

زمان گذشت و به سبب اینکه وارد حوزه کار خبرنگاری شدم کم کم از فضای کلاس های دانشجویی فاصله گرفتم و به جرات میتوانم بگویم از سال 1381 تا هم اکنون فقط 3 فیلم از دکتر عباسی دیدم. اولی مربوط به سخنرانی ایشان در تلویزیون و طرح ماجرای هواپیماهای آمریکایی در طبس بود. بعد از آن سخنرانی زعمای شیعه را گوش کردم و آخری هم همین کلیپ چند ثانیه ای...

با پیش ذهنیت هایم از دکتر عباسی دو نتیجه گرفتم: اول اینکه کامل منکر وجود این سخنرانی بشوم و بگویم بعید است از دکتر عباسی این حرف ها و دوم اینکه قبول کنم استاد این حرف ها زده و...

نمیدانم چقدر باید امیدوار به انتشار این یادداشت از سوی پایگاه اطلاع رسانی «وارث» باشم! اما به نظرم نکاتی میرسد که خواندنش ـ حداقل برای مسئولین سایت ـ خالی از لطف نیست.

1 ـ متاسفم برای حاضرین در جلسه سخنرانی دکتر عباسی که بعد از شنیدن صحبت های زشت استاد همراه با ایشان به تمسخر میخندند. برایم سوال است که واقعا در آن جلسه هیچ مستمعی اعتراض نکرده؟ هیچ کس سالن را ترک نکرده؟ آیا بعد از پایان جلسه کسی جلوی استادش را گرفته و به صحبت هایش اعتراض کرده؟ من کاملا متوجه منظور دکتر از سخنرانی شده ام و به شخصه هم هدف ایشان را از سخنرانی میستایم . اما هدف فقط زیبا بود و وسیله بیان هدف بسیار زشت.

جناب عباسی! برای اینکه در مغز مستمعین فرو کنید که عزاداری کردن شیوه های اصولی و درست میخواهد آیا باید از اهل بیت مایه میگذاشتید؟

آیا به زبان و لحن دیگری نمیشد سخنرانی کرد؟

آیا نمیشد بدون فروریختن قداست حضرت علی اکبر(ع)و حضرت رقیه(س) در نزد جوانان حاضر در سالن از شیوه های زشت عزاداری انتقاد کرد؟

2ـ تصور کنید در یک میدان جنگ هستیم. دشمن از زمین و هوا روی ما آتش می بارد. سربازان خودی جانانه در حال مبارزه هستند. ناگهان یک سرباز به اشتباه ـ عمد یا غیر عمد ـ تفنگ را به سوی خودی ها میگیرد.

به نظر شما فرمانده در این لحظه چه میکند؟

· سرباز را کنار میکشد و به او تذکر میدهد و بعد رهایش میکند؟

· از همه سربازان میخواهد او را دست بسته به مقر فرماندهی ببرند و قاطعانه برای عبرت دیگران شروع به محاکمه او میکند؟ اگر فرمانده این کار را بکند یعنی برای زمانی از جنگیدن مقابل دشمن دست کشیده. آیا دشمن هم دست میکشد؟ یا پیروزی اش قطعی میشود؟

· فرمانده قاطعانه با سرباز برخورد میکند؟ به این شکل که او را از جنگیدن منع میکندبدون اینکه سایر سربازان موضوع را بفهمند.

وظیفه سربازان دیگر با دیدن این صحنه در میدان جنگ و زیر بار آتش دشمن چیست؟

· همگی دست از جنگ میکشند و از فرمانده میخواهند او را سریع محاکمه کند؟

· بدون خالی کردن میدان جنگ و بدون اینکه اجازه بدهند دشمن متوجه مشکل پیش آمده بشود او را به کناری میکشند و تصمیم را به فرمانده واگذار میکنند؟

به نظر شما اگر دشمن متوجه مشکل داخلی به وجود آمده در میان سربازان جبهه مقابل بشود چه میکند؟

آیا از نظر اصول نظامی لو رفتن قضیه به نفع دشمن نیست؟

البته بنده استراتژیست نظامی نیستم و شاید مثال های خوبی نزده باشم. اما تمام سعیم را کردم تا با زبان دیگری به ماجرای این کلیپ نگاه کنم.

از همکاران گرامی خودم در سایت وارث میخواهم که یک : اگر قصد و نیت شان فقط برخورد قاطعانه با اهانت به اهل بیت(ع) است و نیت دیگری غیر از این ندارند یادداشت مرا منتشر کنند و دو: از انتشار سایر نظرات خودداری کنند به جهت اینکه فضا بسیار در حال مسموم شدن است و کار از اعتراض به این کلیپ گذشته و بسیاری را دارد وارد آتش گناه میکند. متاسفانه دوستان فقط به جای اعتراض به سخنان جناب عباسی و فقط به جای اعتراض به موضع گیری های انجام شده، در حال تخریب زشت یکدیگر هستند. سه: با نگاهی به اخبار منتشر شده در وارث متوجه شدم که شما هم سعی در مثبت کردن فضای عزاداری ها و انتقاد به شیوه های غلط آن دارید. این برداشتم به دلیل انتشار مقالاتی با عنوان آداب هیئت و اصول عزاداری صحیح و هم چنین مقالاتی پیرامون خادم درست امام حسین(ع) بودن در سایت شماست. لیک از شما میخواهم که به همین روند زیبای انتشار مقالات در باب اصول صحیح عزاداری و عشق به اهل بیت(علیهم السلام)ادامه بدهید.

در پایان هم به عنوان یک همکار به سایر فعالین در حوزه فضای مجازی توصیه میکنم که در انتشار اخبار هیجان کاذب را کنار بگذارند و با اندوختن تجربه بیشتر در این فضای جنگ ایجاد شده ،سرباز مطیع رهبری باشند.

من هم همچون آقای شایقی سخنم را با این جمله به پایان میرسانم:

والعاقبة للمتقین.»

طاهره .الف