چرا اولیاء خدا همه مطالب را علنی بیان نمی‌کنند؟
وارث: آیت الله روحالله قرهی (دامت برکاته) :
نکته ای را بیان کنم که خیلی زیباست. این را خود بنده از آیت الله بهاءالدینی(اعلي اللّه مقامه الشّريف) سؤال کردم که آقا! چرا بعضی از بزرگان ما، گاهی چیزهایی را علن نمی‌کنند؟
فرمودند: چون اگر مقام انسانیّت نباشد، وقتی یک چیزی علن شود، شبیه به دو چیز است، یا اعجاز، تصوّر می شود و یا سحر که هر دو برای انسان کامل، باطل است.
در شب ولادت پیامبر عظیم الشأن(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) بیان کردم که اعجاز برای انبیاء هم، از باب ضرورت است. بعد فرمودند: وقتی انسان در ادراکات، قوی شد، می فهمد که باید انسان باشد و اولیاء خدا نمی خواهند به واسطه اعجاز انسان را انسان کنند، چون با اینکه حضرت موسی، بیشترین اعجاز را داشت، بیشترین اشکال‌گیرها و بدترین قوم هم بنی‌اسرائیل شدند. معلوم می شود معجزه زیاد هم خوب نیست.
امّا اگر انسان، عاقل بود، به یک اشاره و به یک نگاه، کفایت می کند. تا یک چیزی دید، برایش بس است، «العاقل یکفی به الاشاره». تا یک چیز از ولیّ خدا دید، کفایت می کند، دائم نباید بنشیند که ببیند ولیّ خدا امروز چه می‌کند، مثلاً امروز طی الارض می‌کند، امروز نعوذبالله عجی مجی لاترجی راه می‌اندازد و ... . اولیاء خدا که برای این نیامدند.
تصوّر من و تو، تصوّر خام است. آن‌ها گاهی، آن هم در یک زمان خاصی، آن هم در کبر سن، آن هم برای کسانی که بخواهند جانشین خودشان شوند، یک شمّه ای نشان می‌دهند که بگویند: آقا اگر بخواهیم، می شود. امّا این طور نیستند که بخواهند همیشه این کار را بکنند. مثلاً آیت‌الله سیّد ابوالحسن اصفهانی(اعلي اللّه مقامه الشّريف) که آیت الله مولوی قندهاری(اعلي اللّه مقامه الشّريف) در مورد ایشان فرمودند: دستشان را باز کردند، طوری که تمام عالم در دستشان بود، فقط یک بار این کار را کرده بودند و این‌طور نبوده که مثلاً دائماً معجزه نشان دهند.
برگرفته از درس اخلاق آیت الله قرهی ( دامت برکاته ). جلسه ۳۰۱ در تاريخ (24/10/93
منبع: وب سایت حوزه علمیه امام مهدی(عج)
/1102001307
نکته ای را بیان کنم که خیلی زیباست. این را خود بنده از آیت الله بهاءالدینی(اعلي اللّه مقامه الشّريف) سؤال کردم که آقا! چرا بعضی از بزرگان ما، گاهی چیزهایی را علن نمی‌کنند؟
فرمودند: چون اگر مقام انسانیّت نباشد، وقتی یک چیزی علن شود، شبیه به دو چیز است، یا اعجاز، تصوّر می شود و یا سحر که هر دو برای انسان کامل، باطل است.
در شب ولادت پیامبر عظیم الشأن(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) بیان کردم که اعجاز برای انبیاء هم، از باب ضرورت است. بعد فرمودند: وقتی انسان در ادراکات، قوی شد، می فهمد که باید انسان باشد و اولیاء خدا نمی خواهند به واسطه اعجاز انسان را انسان کنند، چون با اینکه حضرت موسی، بیشترین اعجاز را داشت، بیشترین اشکال‌گیرها و بدترین قوم هم بنی‌اسرائیل شدند. معلوم می شود معجزه زیاد هم خوب نیست.
امّا اگر انسان، عاقل بود، به یک اشاره و به یک نگاه، کفایت می کند. تا یک چیزی دید، برایش بس است، «العاقل یکفی به الاشاره». تا یک چیز از ولیّ خدا دید، کفایت می کند، دائم نباید بنشیند که ببیند ولیّ خدا امروز چه می‌کند، مثلاً امروز طی الارض می‌کند، امروز نعوذبالله عجی مجی لاترجی راه می‌اندازد و ... . اولیاء خدا که برای این نیامدند.
تصوّر من و تو، تصوّر خام است. آن‌ها گاهی، آن هم در یک زمان خاصی، آن هم در کبر سن، آن هم برای کسانی که بخواهند جانشین خودشان شوند، یک شمّه ای نشان می‌دهند که بگویند: آقا اگر بخواهیم، می شود. امّا این طور نیستند که بخواهند همیشه این کار را بکنند. مثلاً آیت‌الله سیّد ابوالحسن اصفهانی(اعلي اللّه مقامه الشّريف) که آیت الله مولوی قندهاری(اعلي اللّه مقامه الشّريف) در مورد ایشان فرمودند: دستشان را باز کردند، طوری که تمام عالم در دستشان بود، فقط یک بار این کار را کرده بودند و این‌طور نبوده که مثلاً دائماً معجزه نشان دهند.
برگرفته از درس اخلاق آیت الله قرهی ( دامت برکاته ). جلسه ۳۰۱ در تاريخ (24/10/93
منبع: وب سایت حوزه علمیه امام مهدی(عج)
/1102001307