حاج منصور ارضی: دوری از خدا لباسی بر تن ما می‌کند که ما را خوار می‌کند
بیانات حاج منصور ارضی در دعای کمیل مورخ چهاردهم اسفند ماه 1394 در حرم حضرت عبدالعظیم علیه السلام
وارث : اَعُوذُ بِاللّهِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم بِسْمِ ٱللّهِ ٱلرَّحْمنِ ٱلرَّحِیمِ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمیعِ مَحامِدِهِ کُلِّهَا عَلی جَمیعِ نِعَمِهِ کُلِّها
دوری از خدا لباسی بر تن ما می‌کند که ما را خوار می‌کند.
"إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی" نزدیک به شب عید است ، لباس نو پوشیدن دستور است ، البته لباس گاهی ، لباس شهرت است ، لباس فخر است و تاکید شده مراقبت کنید . گاهی تو از خدا درخواست لباس می‌کنی ، مانند لباس مغفرت ، یا درخواست می‌کنی از خدا که پوشیده شوی از گرفتاری‌ها و فسادها و قرآن هم می‌فرماید وقتی ازداج می‌کنی همسرت برای تو لباس می‌شود .
حتی اگر در اسماء الهی دقت کنید ، ستار بودن خدا یک نوع پوشش است و از ما هم خواسته شده این صفت را از خدا به ارث ببریم ، این صفت باعث می‌شود خیلی از فتنه‌ها از بین برود . در اولین مناجات خمس عشر بحث بر این است که به خدا عرض می‌کنی که تو ستار هستی ولی من یک لباس برای خودم دوختم "ثَوْبَ مَذَلَّتِی" ، این جامه‌ی خواری است و خطاهای من باعث این پوشش شده .
اما دومین لباس را این گونه بیان می‌کنی "وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی" و دوری از تو بر من پوشش بیچارگی و خواری قرار داد ، نشان می‌دهد بعضی که دیگر نمی‌توانند حق بگویند یا حق بشنوند و در شهوتشان غرق می‌شوند ، از خدا دور شده اند . دوری از خدا لباسی بر تن ما می‌کند که ما را خوار می‌کند . پس باید مراقب باشیم که این دو لباس بر تن ما نرود ، یکی در اثر خطا و دومین دوری از خدا . البته این دو به همدیگر مرتبط است ، چون خطا در اثر دوری از خدا انجام می‌گیرد .
در اثر این دو لباس ، پوششی بر روی قلب قرار می‌گیرد "وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی" در اثر بزرگ شدن جنایت دل می‌میرد ، ما دایره‌ی جنایت را محدود به قتل می‌کنیم ، هیچ وقت فکر نکرده ایم که خودمان قلبمان را کشته ایم ، از نشستن در مجلس اهل بیت علیهم السلام لذت نمی‌بریم ، اگر شب جمعه هم آمده ایم بر حسب عادت است . اگر مشکل یا اتفاقی برایمان پیش آید که اصلا نمی‌آییم . "وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی" قلب که بمیرد شاید به هیئت هم بیایی ولی لذت نمی‌بری و کسل هستی . وقتی می‌گویی "الی الله" باید با فکر و عملت هم نشان دهی . "فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی" اول به خدا عرض می‌کنی قلبم مرده ، سپس می‌گویی این قلب را احیا کن به توبه به سمت خودت ای آرزوی من .
خدا به آبروی حضرت زهرا سلام الله علیها عاقبت به خیرتان کند .
منبع: قدیم الاحسان
/1102101305
حتی اگر در اسماء الهی دقت کنید ، ستار بودن خدا یک نوع پوشش است و از ما هم خواسته شده این صفت را از خدا به ارث ببریم ، این صفت باعث می‌شود خیلی از فتنه‌ها از بین برود . در اولین مناجات خمس عشر بحث بر این است که به خدا عرض می‌کنی که تو ستار هستی ولی من یک لباس برای خودم دوختم "ثَوْبَ مَذَلَّتِی" ، این جامه‌ی خواری است و خطاهای من باعث این پوشش شده .
اما دومین لباس را این گونه بیان می‌کنی "وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی" و دوری از تو بر من پوشش بیچارگی و خواری قرار داد ، نشان می‌دهد بعضی که دیگر نمی‌توانند حق بگویند یا حق بشنوند و در شهوتشان غرق می‌شوند ، از خدا دور شده اند . دوری از خدا لباسی بر تن ما می‌کند که ما را خوار می‌کند . پس باید مراقب باشیم که این دو لباس بر تن ما نرود ، یکی در اثر خطا و دومین دوری از خدا . البته این دو به همدیگر مرتبط است ، چون خطا در اثر دوری از خدا انجام می‌گیرد .
در اثر این دو لباس ، پوششی بر روی قلب قرار می‌گیرد "وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی" در اثر بزرگ شدن جنایت دل می‌میرد ، ما دایره‌ی جنایت را محدود به قتل می‌کنیم ، هیچ وقت فکر نکرده ایم که خودمان قلبمان را کشته ایم ، از نشستن در مجلس اهل بیت علیهم السلام لذت نمی‌بریم ، اگر شب جمعه هم آمده ایم بر حسب عادت است . اگر مشکل یا اتفاقی برایمان پیش آید که اصلا نمی‌آییم . "وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی" قلب که بمیرد شاید به هیئت هم بیایی ولی لذت نمی‌بری و کسل هستی . وقتی می‌گویی "الی الله" باید با فکر و عملت هم نشان دهی . "فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی" اول به خدا عرض می‌کنی قلبم مرده ، سپس می‌گویی این قلب را احیا کن به توبه به سمت خودت ای آرزوی من .
خدا به آبروی حضرت زهرا سلام الله علیها عاقبت به خیرتان کند .
منبع: قدیم الاحسان
/1102101305