حاج علی قربانی: مراقب باشید که شیطان برای خارج کردن شما از راه خدا بسیار صبور است

 روزی پیامبر صلی الله علیه خطاب به زبیر فر مودند: ای زبیر! روزی تو در مقابل علی علیه السلام قرار می گیری و زبیر با تعجب گفت: من !؟ ای رسول خدا من مقابل امام علی علیه السلام قرار می گیرم؟

و بعد از سی سال وقتی که امام علی علیه السلام به حکومت رسیدند، افرادی از کوفه آمدند تا با ایشان بیعت کنند و زبیر جزء آن سه نفر بود. امام علی علیه السلام فرمودند: قبل از بیعت با من باید دو کار را انجام دهید، یک باید مشخص بشود که در این مدت چقدر اموال جمع کردید و دو اینکه این اموال را از کجا آورده اید؟ دست و پاهای زبیر لرزید، زبیر تغییر کرده بود و در مقابل مال ضعیف می شد.

 مسعودی یکی از علمای سنی اهل تسنن مورخ قرن چهارم در کتاب ملوج الذهب خود تمام اموال زبیر را معرفی کرده است و بعد از حکومت امام علی علیه السلام به چه اموال دیگر رسید. زبیری که جزء بسیجی های خط اول بود و تمام مدت در رکاب پیامبر صلوات الله علیه بود، 12 کاخ در مدینه و ... داشت و مسعود گفته بود که در زمان من مردم وقتی وارد مدینه می شدند، بسیار مشتاق بودند که کاخ های مجلل زبیر را تماشا کنند. عده ای جزء خاصان هستند ولی به مرور زمان شخصیت شان تغییر می کند و بعد از مدتی تعجب می کنند و از خودشان می پرسند که این من هستم؟

 زبیر در زمانی که در رکاب پیامبر صلوات الله علیه بود ملقب شده بود به سیف الاسلام، اما بعد از سی سال شخصیتش به کلی تغییر کرده بود.

 وقتی که زبیر فوت کرد، امام علی علیه السلام رفتند بالا سر جنازه اش و فرمودند: هم قاتل زبیر و هم خود زبیر در آتش است و هیچ باری برایش نیست.

 مراقب باشید که شیطان برای خارج کردن شما از راه خداوند بسیار صبور است. تبعیت نکنید از گام های شیطان که اگر این کار را کردید عاقبت شما هم می شود همانند امثال زبیر وقتی شیطان قدم به قدم به شما نزدیک می شود و کنترل اعمال و کار های شما را به دست میگیرد، شما یک مرتبه به خودتان می آیید و می بینید رو به روی کسی هستید که اصلا فکرش را هم نمی کردید.

این همیشه برای من سوال بوده که اگر اهل شام می آمدند و مقابل سید الشهدا علیه السلام قرار می گرفتند و لشگر می کشیدند، زیاد تعجبی نداشت چون تحت تعلیم و تربیت حکومت معاویه بودند و انتظاری از این قوم نبود. اما درد همه ما این است که همه کسانی که مقابل سید الشهدا قرار گرفتند از اهالی کوفه بودند و تمام لشگریانش را امام حسین علیه السلام  آن ها را می شناخت و به اسم صدا می کردند و حتی بعضی ها برای این که شناخته نشوند چهره هایشان را پوشانده بودند و این گونه بود که پیرو گام های شیطان شده بودند، و از یک جایی به بعد اهالی کوفه کنترل کار از دست شان خارج شده بود و گرنه آدم های بدی نبودند.

 حضرت زینب سلام الله علیها وقتی که به دروازه شهر رسیدند و خواستند خطبه ای بخوانند دیدند که همه در حال گریه و زاری هستند، فرمودند: گریه می کنید در حالی که مردهای شما تمام سپاه ما را قتل عام کردند و بعد از اتمام خطبه حضرت زینب سلام الله علیها اهالی کوفه را نفرین کردند و گفتند که از خدا می خواهم خنده بر لبتان نیاید و همیشه در حال گریه باشید.

 اگر حواسمان نباشد و پیرو شیطان بشویم به خودمان می آییم و متوجه می شویم خارج از راهی که بودیم هستیم و در جایی قرار داریم که اصلا به این راه فکر نمی کردیم.