حجت الاسلام موسوی مطلق: جبرئیل به شاعر اهل بیت (ع) مدد می رساند + گزارش تصویری

وارث: نهمین کنگره شعری (ریان) حضرت ام البنین سلام الله علیها با سخنرانی حجت الاسلام موسوی مطلق و شعرخوانی حاج محمد صمیمی، حسن رحیمی، میلاد حسنی و با حضور حاج امیر عباسی و محمد رسولی برگزار گردید.

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام موسوی مطلق را می خوانید:

بنده به دو دلیل در خدمت شما هستم. دلیل اول به خاطر دعوت برادر ارجمند استاد صمیمی عزیز بود که باید دعوت مومن را لبیک می گفتیم. دلیل دوم وفات بی بی دو عالم حضرت ام البنین سلام الله علیها، مادر گریه کنان بر ابا عبدالله و شهدا و قهرمانان کربلا در ایام نوروز هست و ما هم زائر کربلا هستیم، علی القاعده در ایران فرصتی نبود تا در این جلسات شرکت کنیم.

مستحضرید که از وجود مقدس پیغمبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام به خصوص حضرت صادق علیه السلام روایاتی وجود دارد مبنی بر اینکه بیتی در مدح ائمه علیهم السلام گفته نمی شود، مگر اینکه روح القدس یا روح الامین می دمد که شما می توانید بیتی بگویید¹. رقم شعرهای ارسالی که 120 شعر است، خوب است نسبت به این ایام.

علامه امینی رحمت الله علیه در جلد 3 الغدیر، به مناسبت حالات شاعران غدیر بحث مفصلی راجع به شعر و شاعری در دستگاه اهل بیت دارد و آنجا آورده است. بنده خیلی علاقه زیادی به این قصیده آیت الله محمد حسین اصفهانی دارم، به استقبال همین روایات در مدح حضرت فاطمه سلام الله سروده است:

دختر فکر بکر من ، غنچه لب چوواکند * ازنمکین کلام خود حق نمک ادا کند*

بیت وسط آن این است: ناطقه مرا مگر روح قدس کند مدد * تا که ثناى حضرت سیده نساء کند

واقعا هم این است تا آن مددها نباشد. شاعر مگر کم است برخی توفیق پیدا می کنند درباره اهل بیت شعر بگویند و باز هم عده ای توفیق شعر گفتن در مدح ام البنین پیدا می کنند.

استاد علوی بروجردی از قول مرحوم علامه طباطبایی فرموده بودند: اگر دیدید سیدالشهدا علیه السلام نسبت به ایرج میرزا هم دستگیری کرد، تعجب نکنید. در حالی که ایرج میرزا شاعری بی ادب بود، ادعای وطن پرستی داشت ولی بر ضد وطن سخن گفت. شاعری است که بعضی از اصول و ضروریات دین، نظری حجاب را زیر سوال برده است. که از سیاست چیزی نمی فهمید ولی وارد سیاست شده و در ذمی که به شیخ فضل الله شده، خودش را نجات داده است. اما غزلی برای سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین دارد.

پی نوشت:

1- ري شهري، گزيده ميزان الحكمه ، چاپ اول، تهران، دارالحديث 1381، ص 407.