یکی از بهترین نوشته ها در رد بهائیت
وارث: با ظهور فرقه ضاله بابیت (1235 ـ 1266ق) و به تبع آن مولود نامشروع اش، فرقه ضاله بهائیت، برخی از عامه مردم به علل مختلف چون ادعاهای اولیه آنان، مثل ادعای یاری امام عصر(عج) با عنوان باب و واسطه آن حضرت، برداشتن احکام حرام،
استناد به ظاهر برخی از آیات و روایات و استضعاف فکری، فریب مدعیات آنان را خورده و به آئین باطلشان روی آوردند.
کتاب «حق المبین» اثر مرحوم آیتالله احمد‌بن محمد على بن محمدکاظم شاهرودى، یکى از بهترین و مفصل‌ترین ردیههایى است که علیه این فرقه ضاله نگاشته شده است. شبهات مخالفان در عصر مؤلف ـ که تاکنون نیز به شدت تبلیغ و ترویج مى
شود ـ عمدتاً از سوى فرقة منحرف بابى و بهائى بوده است.
مؤلف ابتدا در اثبات نبوت و خاتمیت پیامبر اسلام(ص) و نقد بهائیت کتاب راهنماى دین را نوشت. سپس با مشاهده سه کتاب: ایقان حسینعلى نوری، الفرائد از ابوالفضل گلپایگانى و کتاب دلائل العرفان حیدر على اصفهانى ـ که به تبلیغ و اثبات
فرقة منحرفه بهائیت، آن هم با تمسک به قرآن کریم و روایات پرداخته بودند ـ تصمیم مى گیرد با نوشتن کتاب مستقل و جامعى، سستى کتب مزبور را نشان دهد، از این رو کتاب حق المبین را به رشته تحریر درآورد. «حق المبین» نخستین‌بار در
سال 1334ق. در تهران منتشر شد.
مرحوم آیتالله شاهرودى از جهت روش مطالعاتى، اندیشور و محققى جامع است که در علوم مختلف چون تفسیر، فقه، اصول، حدیث، تاریخ، فلسفه، عرفان و ادبیات صاحب نظر و دیدگاه مى باشد و در تحقیق و پژوهش خصوصاً در این کتاب از علوم
مذکور نهایت استفاده را کرده و مى توان مدعى شد که علت یا یکى از علل عمق پژوهش ایشان، تخصص در علوم مزبور بوده است.
وى برخلاف برخى محققان از علوم عقلى مثل فلسفه و عرفان در اثبات مدعاى خود یا نقد فرضیه رقیب استفاده نمود، لذا از آنجا که در کتب فرقه ضاله گاه به گفته هاى فلاسفه، عرفا و صوفیان استناد شده در صفحات متعدد خواننده را به آثار محى
الدین عربى مانند فتوحات، فصوص و شرح آن، آثار صدرا چون اسفار و آثار فیض کاشانى نظیر: عین الیقین، حق الیقین والکلمات المکنونهًْ ارجاع مى دهد.
وى همچنین با احاطه اى که بر عرفان دارد، به نقد متقن و جامع بنیان فرقه منحرف بابیت و بهائیت در توصیف ادعاى على محمد شیرازى و حسینعلى نورى بر مظهریت الهى و وحدت مظاهر مى پردازد.
این اثر از یک مقدمه، سه مقاله و یک خاتمه ترکیب یافته است: در مقاله اول به اثبات زنده بودن مهدى موعود(عج) از طریق استناد به 300 فقره اخبار، زیارات و ادعیه پرداخته است. در مقاله دوم تعارض ادعاهاى بابیت و بهائیت با اصل خاتمیت
تبیین شده و مؤلف با آیات و روایات مختلف به تقریر و اثبات اصل خاتمیت و نقد شبهات فرقه ضاله پرداخته است. نویسنده در مقاله سوم نخست اصول و عقاید ادعایی فرقه ضاله بابیت و بهائیت (انکار اعجاز، کتاب، استقامت، معجزه، ادعاى ظهور و
مظهریت الهى، التزام به عدم تحریف تورات و انجیل) را تبیین کرده، آنگاه با ادله متقن عقلى و نقلى به نقد اصول ادعائى پرداخته و آنها را مورد جرح و کالبدشکافى قرار داده است.
خاتمه کتاب نیز مشتمل بر شش فراز است: 1. نقد تطبیق ظهور نجمین بر احسائى و رشتى، 2. معارضه با باب و بهاء، 3. اعتقاد اهل سنت به مهدى موعود، 4. امراض مزمنه بابیان، 5. ادله بابیه و مبانى فاسد آن، 6. نصیحت مرتدان.
/ف104