معنای وضو در کلام میرزا اسماعیل دولابی
وقتی وضو میگیری اول صورتت را میشویی. چون میخواهی بروی نماز بخوانی، دو دفعه آب میریزی و کاملاً میشویی که تمیز شود. زیرا داری وجه خدا را زیارت میکنی، یا وجه خدا را میشویی. باید تمیز باشد، گرد و خاک نداشته باشد. بعد دست راست را میشویی. وقتی دست راستت را میشویی، میتوانی همهی مومنین و مومنات را در این کار شریک کنی. چطور وقتی سفره میاندازی، خداوند یادت داده است و همه مومنین و مومنان را میهمان می کنید، موقع وضو نیّت کنید و مومنین و مومنات را تمیزشان کنید. مرحوم کوهستانی وقتی وضو میگرفت نیم ساعت، سه ربع طول میکشید. او شکّاک نبود که بگوید درست نشد، برای مومنین کاسبی میکرد.
در وضو وقتی دست راستتان را میشویید، بدانید مومنین و مومنان را میشویید. مومنین همه برادرند. دست راست را که شستی، حقّ مومنین را ادا کردهای. وقتی دست چپ را میشویید، گناه فاسق و فاجر را میشویید و به دادشان میرسید. کسی که مرتکب کار بدی میشود، حرف بد میزند، ضعیف است، غیبت میکند، وقتی دست چپ را میشویید او را تمیز میکنید.
شما میشویید، دیگری هم میشوید، دیگران و دیگران همه میشویند. آن وقت که همه شستند، مومنین و مومنات تمیز میشوند، گناه فسّاق و فجّار هم بخشیده میشود و سبک میشوند. بعد میگویند بدون اینکه با آب غیر وضو قاطی شود از مغز سر تا جلوی سر را مسح کنید. یعنی اهالی هفت آسمان، ملائکه کیف کنند و ببینند که بندهای وضو گرفته است. ملائکه تمیز هستند، لذا نیاز به آب جدید ندارند. بعد میروی سراغ انگشتان پا که هفت طبقه زمین است. به این ترتیب هیچ مکانی جا نمیماند. پایینترین جاها را هم یک دست میکشید.
کتاب طوبی محبّت جلد دوم– ص 30
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی
/1102001307