وصول نخستين نامه كوفيان به امام حسين(ع)
نخستين نامه كوفيان به دست مبارك امام حسين (ع) در سال 60 هجري قمري در روز دهم ماه مبارك رمضان رسيد.
وارث: در عصر امام حسين (ع) از شهرهاي تازه تأسيس و پرجمعيت عراق و جهان اسلام بود و بيش از چهار سال مقر خلافت امام علي بن ابي طالب (ع) و كانون شيعيان مخلص و وفادار آن حضرت به شمار مي آمد. مؤمنان و دوستداران اهل بيت (ع) در اين شهر، در پيروي از امامان معصوم (ع) و فداكاري در راه اهداف آنان، هميشه پيشتاز و پر تحرك بودند؛ گرچه وجود افرادي دو چهره، منافق و سست ايمان در ميان آن ها، در مواقع حساس و خطرناك، زيان هاي زيادي متوجه اهل بيت (ع) نمود، ولي با اين حال، شيعيان و محبان اهل بيت (ع) در اين شهر، هميشه مورد توجه اهل بيت (ع) و حساسيت دشمنان اهل بيت (ع) و زمامداران غاصب عصر خويش قرار داشتند.
اهالي كوفه پس از آن كه از هجرت اعتراض آميز اباعبدالله الحسين (ع) از مدينه منوره به مكه معظمه با خبر شدند، انجمن هاي چندي برگزار كرده و به اين نتيجه رسيدند كه آن حضرت را به كوفه دعوت كرده و وي را ياري دهند و بار ديگر شاهد عدالت علوي، از سوي امام حسين (ع) در اين شهر باشند. آنان، نامه هايي براي امام حسين (ع) نوشته و وي را به كوفه دعوت كردند.
اسامي برخي از امضا كنندگان نامه ها عبارت بود از: حبيب بن مظاهر، سليمان بن صرد، مسيب بن نجبه، رفاعه بن شداد، شبث بن ربعي، حجّار بن ابجر، عبدالله بن وال، يزيد بن حارث، عروه بن قيس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمر تميمي.
برخي از آن ها از ياران معروف حضرت علي (ع) و در ركاب آن حضرت بر عليه دشمنانش جنگ ها و نبردهايي كرده و هم اينك قصد ياري فرزندش امام حسين (ع) را نمودند. به هر روي، نخستين نامه كوفيان در دهم ماه مبارك رمضان سال 60 قمري به دست امام حسين (ع) رسيد و از آن پس نامه هاي فراوان ديگري پي در پي به محضر آن حضرت ارسال مي شد. در برخي از اين نامه ها آمده بود: امّا بعد، باغ هاي كوفه سبز و خرم گشته و ميوه هاي آن رسيده است. هرگاه اراده ات تعلق گرفت، با لشگريان پيروزت به سوي ما بيا.
در نامه ديگر آمده بود: امّا بعد، با سرعت و به زودي به سوي ما حركت كن كه همه چشم انتظار توييم و به غير تو كس ديگر را نمي خواهيم. امام حسين (ع) در آغاز، سكوت اختيار كرد و پاسخي به نامه هاي كوفيان نداد، تا اين كه نامه هاي آنان به حدود دوازده هزار عدد كه پاي هر يك از آن ها را چندين نفر و يا ده ها نفر امضا كرده بودند، رسيد. در آن زمان به آنان پاسخ مثبت داد و درخواستشان را پذيرفت.
اهالي كوفه پس از آن كه از هجرت اعتراض آميز اباعبدالله الحسين (ع) از مدينه منوره به مكه معظمه با خبر شدند، انجمن هاي چندي برگزار كرده و به اين نتيجه رسيدند كه آن حضرت را به كوفه دعوت كرده و وي را ياري دهند و بار ديگر شاهد عدالت علوي، از سوي امام حسين (ع) در اين شهر باشند. آنان، نامه هايي براي امام حسين (ع) نوشته و وي را به كوفه دعوت كردند.
اسامي برخي از امضا كنندگان نامه ها عبارت بود از: حبيب بن مظاهر، سليمان بن صرد، مسيب بن نجبه، رفاعه بن شداد، شبث بن ربعي، حجّار بن ابجر، عبدالله بن وال، يزيد بن حارث، عروه بن قيس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمر تميمي.
برخي از آن ها از ياران معروف حضرت علي (ع) و در ركاب آن حضرت بر عليه دشمنانش جنگ ها و نبردهايي كرده و هم اينك قصد ياري فرزندش امام حسين (ع) را نمودند. به هر روي، نخستين نامه كوفيان در دهم ماه مبارك رمضان سال 60 قمري به دست امام حسين (ع) رسيد و از آن پس نامه هاي فراوان ديگري پي در پي به محضر آن حضرت ارسال مي شد. در برخي از اين نامه ها آمده بود: امّا بعد، باغ هاي كوفه سبز و خرم گشته و ميوه هاي آن رسيده است. هرگاه اراده ات تعلق گرفت، با لشگريان پيروزت به سوي ما بيا.
در نامه ديگر آمده بود: امّا بعد، با سرعت و به زودي به سوي ما حركت كن كه همه چشم انتظار توييم و به غير تو كس ديگر را نمي خواهيم. امام حسين (ع) در آغاز، سكوت اختيار كرد و پاسخي به نامه هاي كوفيان نداد، تا اين كه نامه هاي آنان به حدود دوازده هزار عدد كه پاي هر يك از آن ها را چندين نفر و يا ده ها نفر امضا كرده بودند، رسيد. در آن زمان به آنان پاسخ مثبت داد و درخواستشان را پذيرفت.
/1102001307