حجت الاسلام گواهی: شب قدر، شب اعتراف به گناهان در محضر خداوند می باشد

شب های قدر شب های دعا و خودمانی حرف زدن و درد دل کردن با خدا است. شب های قدر شب نجوا و آمادگی و گریه و تضرع است. شب های قدر برای این دعوت شده ایم که خواسته ها و نیازهایمان را به محضر پروردگار عرضه کنیم. همه ما با انگیزه ای به اینجا آمده ایم.

حضرت موسی علیه السلام به خداوند ندایی داد و فریاد زد: یا اله المحسنین، یا اله المتقین، یا اله العالمین، یا اله العاصین. با چهار اسم خدا را صدا زد. وقتی گفت: یا اله العالمین جواب آمد: لبیک. یا اله المطیعین جواب آمد لبیک. یا اله المذنبین جواب آمد لبیک. زمانی که گفت: یا اله العاصین، سه بار جواب آمد لبیک لبیک لبیک. عرض کرد خدایا چرا وقتی گفتم یا اله المطیعین یک بار جواب لبیک آمد و دیگر اذکار، ولی وقتی گفتم یا اله العاصین سه بار جواب آمد؟ جواب دادند: کسی که گفته است: یا اله العاصین، یعنی هیچ کسی را جز من ندارد. هیچ کسی را جز خدا ندارد فلذا سه بار گفت: لبیک لبیک لبیک.

خدا منتظر است که یک بار ما بر زبان جاری کنیم که خطا کرده ایم و بر نفسمان جفا کرده ایم. امشب آمده ایم که در محضر خدا اعتراف کنیم. اعتراف به گناه در بین دوستان و آشنایان حرام است. کسی که برای انسان ها اعتراف به گناهانش کند دو گناه کرده است: یکی معصیت آن گناه و دیگری افشا کردن آن گناهان است. کسی حق ندارد آلودگی بین خودش و خدا را برای کسی بگوید. همه هم این آلودگی را دارند. اگر آلودگی نباشد توبه و شب قدر دیگر وجود ندارند. ما امشب می آییم که به خداوند اعتراف کنیم. جناب کمیل پیش خدا اعتراف به گناهانش می کند و می گوید این گناهان دعای مرا حبس کرده است.

من قساوت قلب گرفته ام و دارد از درون مرا آزار می دهد. خدایا امشب آمده ام که به تو پناه ببرم. امام رضا علیه السلام فرموده بودند که هفت چیز بدون هفت چیز دیگر مضحک است: کسی که زبان به استغفار باز کند ولی در دل پشیمان نشود دارد خودش را مسخره می کند. از ته دل از آن گناه منزجر و پشیمان نیست. این انسان دارد خودش را مسخره می کند.

دوم فرمودند: کسی که توفیق کاری را از خدا بخواهد ولی کوشش نکند. یک شب قدری نیاید اشک بریزد. اگر استعفار نباشد سیاهی و تیرگی دل و قلب باعث مردن قلب می شود.

انسانی که گناه کند ولی استغفار نکند مثل این است که دستش آلوده شود ولی دستش را مدت زیادی نشورد. در روایت داریم که اگر گناه کردی تا شش ساعت آن گناه برای شما نوشته نمی شود. خداوند این قدر رحمت دارد که تا شش ساعت گناه را برای انسان نمی نویسد چون ممکن است او پشیمان شود.

انسان باید تلاش کند. اگر کسی یک شب قدر نخوابد و تا صبح بیدار باشد روایت است که اگر گناهان او به عدد ستاره های آسمان باشد خداوند این گناهان را می بخشد. اگر به اندازه کوه های بیابان سنگین باشد خداوند می بخشد.

سوم فرمود: کسی که بهشت بخواهد و بر سختی ها صبر نکند. شما هفده ساعت روزه می گیرید. اگر اطاعت از خدا نداشته باشید عاقبتتان به خیر نمی شود. فرمود اگر انسان در مقابل اطاعت و معصیت صبر کند پیروز می شود.

چهارم کسی است که از آتش به خدا پناه ببرد ولی از لذت دنیا دست نکشد. لذت ها و شادی های زودگذر لحظه ای است که بعدش یک عمر پشیمانی است. پول و مقام لحظه ای است. نهایت باید بگذاری و بروی. آدمی که وارد چنین مجلسی می شود وقتی بیرون می آید سبک می شود. در مجالس عیش ممکن است لحظه ای شادی برایتان بیاید ولی وقتی از آن مجلس بیرون آمدید یک عمر حسرت و پشیمانی برایتان باقی می ماند.

کسی که مرگ را یاد کند و آماده برای رفتن نشود خودش را مسخره کرده است. مورد بعدی کسی است که خدا را یاد کند ولی مشتاق دیدار خدا نباشد. آثار و برکات خدا در زندگی ما وجود دارد. اگر اراده خدا نباشد گرفتار می شویم. یک لحظه اراده خداوند نباشد از بین می رویم.

/1102101304