حاج مهدی توکلی: مقام رسالت، فوق مقام نبوت است

فرق بین نبی و رسول را داشتیم توضیح می دادیم. خدا پیامبر ما را، هم "یا ایها النبی" خطاب کرده است و هم یا ایها الرسول". معلوم می شود پیامبر ما دارای مقام نبوت و هم مقام رسالت بوده است. مقام رسالت، فوق مقام های دیگر است. ما 124 هزار نبی داشتیم و 313 رسول بودند. 5 نفر اولوالعزم بودند.

بعضی گفته اند رسول کسی است که دین جدید می آورد ولی نبی دین نمی آورد و دین دیگران را بیان می کنند. این یک ایرادی دارد و از خود قرآن استفاده می شود آن هم این است که 5 نفر از پیامبران شریعت آوردند. روایت است که 313 رسول داریم. این تناقض دارد. 313 دین نداریم. 313 مسیر داریم.

بعضی می گویند رسول کسی است که کتاب آسمانی دارد. مثل حضرت داوود علیه السلام که کتاب آسمانی داشت ولی دین نداشت. ولی حضرت موسی علیه السلام هم کتاب آسمانی و هم دین داشت. نبی کتابی ندارد و کتاب قبل از خودش را تفسیر می کند. بشر به یک رشدی رسید که کار انبیاء را علما می توانستند انجام دهند. این هم ایرادی به آن است که چقدر روایت داریم که از انبیاء 104 نفر کتاب آسمانی دارند. اما مرسلین 313 نفر هستند.

تفسیر سوم این است که رسول به کسی می گویند که جبرئیل بر او نازل می شود و وحی می شود ولی نبی به او الهام می شود یا خواب می بیند. بالاترین سطح وحی این است که جبرئیل علیه السلام نازل شود. کسانی که جبرئیل بر آنها وارد می شدند رسول هستند و دیگران که خواب می دیدند نبی هستند. پیغمبر هم ما هم گاهی خواب می دیدند. یک دفعه خواب دیدند که مکه را فتح می کنند. پیامبران خوابشان وحی است. غرض این است که به خود پیامبر هم در خواب وحی می شد. به مادر موسی علیه السلام هم الهام شد و خدا از آن به وحی تعبیر می کند.

یکی دیگر این است که نبی مأموریتش این است که وحی را دریافت و ابلاغ کند. وحی را از خواب یا فرشته نازل شده می گیرد ولی رسول هم دریافت، هم ابلاغ و هم اجرا می کند. سطح وحی اش بالاتر از انبیاء است. این خیلی تعبیر خوبی است. انبیاء هیچ وقت حکومت تشکیل نمی دادند و فقط حکم را می گفتند. هر کسی نمی تواند حکومتی تشکیل دهد و احکام را اجرا کند. در زیارت امام حسین علیه السلام می گوییم: "اشهد انک قد اقمت الصلاة". تو امر به معروف می کردی به تمام مراتب امر به معروف. در زیارت نامه هیچ امامزاده ای نیست و فقط در زیارت نامه 14 معصوم علیهم السلام است.

غرض این است که رسالت قدرتی می خواهد که امر به معروف و نهی از منکر کند و دست دزد را قطع کند. حکم خدا این است که اگر می خواهی حکم خدا را اجرا کنی باید از بزرگ ترها شروع کنی. رسول آن کسی است که رسالت دارد و حکومت تشکیل می دهد. حکم جهاد ی دهد و دست دزد را قطع می کند.

آخرین مورد این است که نبی کسی است که با آمدن او خدا حجت را با آمدن او تمام نمی کند. در قرآن می فرماید: من رسول را فرستادم تا حجت تمام شود و در روز قیامت کسی نتواند دلیلی بیاورد. انبیاء نمی توانند اتمام حجت کنند. در روایت است که بعضی، فقط نبی در خانه خودشان بوده اند. رسول جهانی است. خدا می فرماید: من تا رسول نفرستم قومی را عذاب نمی کنم. یعنی با نبی حجت تمام نمی شود. مقام رسالت فوق نبوت است. مقام امامت هم فوق رسالت است. مانعة الجمع هم نیست. ممکن است کسی هم نبی و هم رسول و هم امام باشد. مثل حضرت ابراهیم علیه السلام. امتحان های خیلی سخت داد و بعد از آنها به او گفتند لیاقت داری که امام شوی. فرزندی که این قدر دعا کرد و خدا به او داد را فرمان سر بریدن دادند. دستور دادند که هاجر را با آن فرزند به آن زمین غیر ذی زرع بیاورد و برود.

این صحیح نیست که بگوییم فیضی را که به حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه می دهند را به ما هم بدهند. آن چیزهایی را که جناب سلمان رحمت الله علیه می دانست را اگر ابوذر می دانست طاقت نمی آورد. مگر هر چه به سلمان دادند می شود به ما هم بدهند؟ تحمل نمی توانیم کنیم. اصلاً یکی از دلایلی که ما به امام نیاز داریم این است که به ما بگوید شب قدر کی است. باید امام بیاید تا ما از سرگردانی در بیاییم.

/1102101304