حجت الاسلام عبدالملکی: بررسی شخصیت "جناب حمزه سیدالشهدا(ع)"

وفات درست است یا شهادت؟

حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام، سید تمام شهیدان است به جز معصومین علیهم السلام. حضرت سیدالکریم علیه السلام با شهادت از دنیا رفته اند. دو نوع شهادت برای ایشان نقل شده است.

1.     

حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام در سردابی در شهرری زندگی می کردند. دشمنان چون از فعالیت های حضرت و از در ارتباط بودنشان با حضرت امام هادی علیه السلام اطلاع داشتند، حضرت را در سردابی که زندگی می کردند به شهادت رساندند. یا به عبارتی سرداب را بر سر ایشان آوار کرده و حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام را زنده به گور کردند.

2.     

حضرت سیدالکریم حسنی علیه السلام را با زهر مسموم کرده و به شهادت رساندند. همانند پدرشان حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام. زیرا ایشان با چهار واسطه فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام محسوب می شوند.

وفات، به کسی اطلاق می شود که با مرگ طبیعی از دنیا برود. نه به شخصیتی همچون حضرت زینب کبری سلام الله علیها، که از داغ بزرگ برادرشان دق کردند. یا حضرت ام البنین سلام الله علیها، که انقدر بر سر دروازه مدینه منتظر امام حسین علیه السلام ماندند که سرانجام پاهایشان متورم شد و یا اینکه چشمانشان را با گریه بسیار از دست دادند. یا نه به شخصیتی همچون حضرت معصومه سلام الله علیها که در ساوه هفده نفر از برادرانشان را در مقابل چشمان حضرت کشتند. این بزرگواران با شهادت از دنیا رفته اند، نه رحلت یاوفات.

 پس وفات بر کسانی اطلاق می شود که عمرشان تمام شده و در روال عادی زندگی شان بطور طبیعی از دنیا رفته اند.

جفای اهل سنت در حق جناب حضرت حمزه (ع)

از نظر اهل سنت، شخصیتی با اسم و رسم حضرت حمزه علیه السلام در تاریخ اسلام وجود نداشته است. زیرا خوب می دانند که اگر فضائل و مناقب حضرت حمزه علیه السلام به گوش مردم برسد، هیچکدام معاویه را که عنوان " دایی مومنین" را دارد، قبول نخواهند داشت. اهل سنت توانستند با حضرت علی علیه السلام در جنگ صفین و نهروان مبارزه کنند اما با حضرت حمزه که شهید شده بودند چگونه باید مبارزه می کردند؟ به همین علت با سه ترفند شروع به از بین بردن آثار حضرت حمزه علیه السلام کردند:

1.     

فضائل و مناقب حضرت را کتمان نمودند. دستگاه خلافت بنی امیه شروع به جعل احادیث امام علی علیه السلام و اهل بیت علیهم السلام نمودند. به نمونه ای از این جعل اشاره می کنیم: حدیث فاطمه الزهرا سیده نساء العالمین را جعل کرده و عنوان کردند که عایشه سیده نساء العالمین می باشد و از راه جعل احادیث توانستند مناقب حضرت حمزه علیه السلام را کتمان کنند.

2.     

در مورد حضرت شایعه پراکنی کردند. در صحیح بخاری¹ آمده که از امام سجاد علیه السلام و ایشان از امام حسین علیه السلام نقل کرده اند که امیرالمومنین علیه السلام فرموده اند: من دو عدد شترم را در منزل همسایه خود گذاشته بودم. متوجه شدم که کوهان شترها بریده شده و سینه های آنها شکافته و جگرشان خورده شده است. از مرد همسایه جویای قضیه شده و متوجه شدم که در همسایگی این مرد خانه ای بوده که زنی در آن مشغول خواندن بوده و یکی از اشعارش این بود که حمزه شترهای فربه را دریاب. و نیز حمزه که مست بوده است، وارد خانه شده و شترها را به این وضع دچار می کند. این خبر را به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله رساندم. با حضرت نزد حمزه رفته و حضرت رسول صلی الله علیه و اله حمزه را سرزنش کردند. ولی ناگهان از قرمزی چشم حمزه ترسیده و محل را ترک کردند. اهل سنت با این طور داستان ها سعی دارند که حضرت حمزه علیه السلام را فردی نافرمان، قسی القلب، شراب خوار و هر چیزی که ارزش و منزلت ایشان را پایین می آورد معرفی کنند.

3.     

قاتل حضرت را که همان وحشی بود تبرئه کردند و آن را فردی مهربان در نظر مردم جلوه دادند.

فضیلتی از فضیلتهای حضرت حمزه (ع)

چرا عموی بزرگوار حضرت رسول صلی الله علیه و آله را حمزه سیدالشهدا نامیدند؟ روزی رسول خدا از تقدیر الهی خود برای عمویشان تعریف می کردند. فرمودند: ای حمزه تو قبل از ولادت حسین بن علی علیه السلام به شهادت خواهی رسید. تصور فراغ از حضرت سیدالشهدا برای عمویشان بسیار سخت بود. همین فراغ باعث شد که حضرت حمزه علیه السلام به اوج اعتلاء رسیده و شهادتی همچون شهادت حضرت امام حسین علیه السلام داشته باشند.

نحوه شهادت حضرت حمزه (ع)

در جنگ احد، در حالی که لشگر رسول خدا صلی الله علیه و آله بخاطر بی توجهی و نافرمانی بعضی سربازان از دستور رسول خدا صلی الله علیه و آله شکست خورده بودند، اما حضرت حمزه علیه السلام با مقاومت بیشتری به مبارزه با دشمن ادامه می دادند و لشگر دشمن برای جلوگیری از کشته شدن سربازان خود توسط حضرت حمزه علیه السلام، برده ای به نام " وحشی " را که فردی دائم الخمر و در تیراندازی مهارت فوق العاده ای داشت با خود به میدان جنگ آوردند. کمان این تیر را، هند جگرخوار، مادر معاویه لعنت الله علیه به این برده داده بود. و دستور کشته شدن حضرت حمزه علیه السلام را این زن صادر نمود.

بعد از به شهادت رسیدن عموی بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه و آله، هند جگرخوار بر سر پیکر مطهر حضرت حمزه علیه السلام آمده و به نحو فجیعی با پیکر مطهر ایشان برخورد کرد. به طوری که ابتدا بینی، گوش، لب و انگشتان مبارک حضرت را بریده و آن ها را مانند گردنبندی به گردن خود آویخت؛ و سپس سینه را شکافت و جگر حضرت حمزه علیه السلام را خورد؛ و در آخر پیکر مطهر حضرت را تکه تکه نمود. زمانی که خبر شهادت حضرت حمزه علیه السلام به رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله رسید، از شدت حزن و اندوه به مردم دستور دادند که شهدای خود را کنار گذاشته و برای این شهید گریه کنند. در تاریخ اسلام هیچ روزی به اندازه روز شهادت حضرت حمزه علیه السلام سخت نبوده است.

پی نوشت:

1-     

صحیح بخاری یکی از کتب احادیث اهل سنت است. یک ششم احادیث این کتاب برای شخصی به اسم ابن شهاب زهیر می باشد. این شخص درسال 52 هجری و درزمان امام حسن مجتبی علیه السلام به دنیا آمد. ازکودکی مهارت حفظ حدیث داشته است. درآن زمان حکومت بنی امیه برجاعلان حدیث هزینه های گزافی می پرداخت. و همین امر باعث شد که ابن زهیر وارد دستگاه خلافت شده و تا پایان عمر خود درسمت مشاور و ملازم بنی امیه خدمت کند. ابن شهاب زهیر، یکی از بزرگترین جاعلان حدیث علیه شیعیان می باشد که اهل سنت لقب امام الحدیث رابه این شخص داده اند.