حجت الاسلام موسویان: برای یاری کردن خدا، ابتدا باید ولیّ او را یاری کنیم
در ادامه خبر متن سخنرانی حجت الاسلام موسویان را می خوانید:
چگونه خدا را یاری کنیم؟
«یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْكُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ» 1 ؛ می خواهید خدا شما را یاری کند؟ اگر طالب آن هستید که خدا شما را یاری کند راهش این است که شما هم باید خدا را یاری کنید، ثمره ی یاری کردن خدا ثبات قدم است.
آیا ما می توانیم خدا را یاری کنیم؟ خدا به یاری من و تو هیچ احتیاجی ندارد. امیرالمومنین علیه السلام در خطبه ی همّام یا متقین می فرماید: خدا هیچ احتیاجی به نماز خواندن ما ندارد کسی هم فکر نکند اگر گناه یا خطایی کرد به دستگاه خدا آسیبی وارد می شود. خمس داده ام، مسجد ساخته ام، نماز خوانده ام! ان شاءالله خدا قبول کند. آیت الله خوانساری بعد از اقامه ی نماز گریه می کرد و می فرمود از خدا التماس می کنم نمازم را قبول کند. یعنی فکر نکنید با انجام اعمال عبادی می توانید خدا را یاری کنید، خیر.
«خدا می فرماید: کسی هست من را سیراب کند؟» خدا نه گرسنه می شود و نه تشنه می شود هیچ احتیاجی ندارد. احتیاجاتی که در انسان هست در خدا وجود ندارد. ما فقیر به سوی خدا هستیم. در این حدیث قدسی «خداوند می فرماید: اگر کسی توانست من را سیر کند از یاران من است و او را یاری می کنم. »
در حدیث قدسی دیگری «خدا فرمود: کسی هست من خدا را شاد و خرسند کند؟» صفت خنده و شادی در بنده راه دارد در خدا راه ندارد. خداوند می فرماید: کسی هست به کمک من بیاید و مرا یاری کند و معین من باشد. افعال و اعمال ما به قدری بالا نیست که به خدا برسد. مصداق آیه حضرت محمد و آل محمد علیهم السلام هستند. یعنی اگر اهل بیت علیهم السلام را یاری کردی خدا هم تو را یاری می کند. لذا حضرت سیدالشهدا علیه السلام به دشمنان می فرماید یک جرعه آب به من بده! امام حسین علیه السلام در روز عاشورا می فرمود: من را نکشید به چه دلیل می خواهید مرا بکشید؟
امام صادق علیه السلام می فرماید: در روز عاشورا مردم نه تنها ولیّ خدا را یاری نکردند بلکه بر علیه خدا شورش کردند. ما چقدر توانستیم به دین کمک کنیم؟ امام حسین علیه السلام هفت بار این استغاثه را داشتند آیا کسی هست مرا یاری کند؟ شرط یاری کردن خدا این است اول باید ولیّ او را یاری کنیم.
شکی نیست که اهل بیت علیهم السلام به همه نگاه می کنند کافر، مشرک، دهری و هندو و... سر سفره ی اهل بیت علیهم السلام هستند کسانی که به دنبال نگاه اهل بیت علیهم السلام هستند نمی توانند خدمتی به اسلام کنند. امیرالمومنین علیه السلام بعد از جنگ صفین رو به یارانشان فرمودند: من شما را برای خدا می خواهم اما شما مرا برای خودتان می خواهید، برای کارایی امور زندگانی می خواهید.
حرز عجیب شیخ بهایی
شیخ بهایی استاد علوم غریبه بودند او می خواسته حرزی بنویسد و بالای سردر حرم امام رضا علیه السلام بگذارد تا گنه کار نتواند وارد حرم امام رضا علیه السلام بشود.
شیخ بهایی این نیت را می کند و به بنّاها می گوید شما سردر را بسازید تا من از اصفهان برگردم. امام رضا علیه السلام به خواب بنّاها می آیند در چند شب پیاپی. خواب امام هم حجت است نه به معنای دلیل بلکه به معنای الهام است حضرت به آنها گفته بود درها را بگذارید. یک مکاشفه ای برای شیخ بهایی رخ داد و دید امام رضا علیه السلام یک کرسی زیر پایشان گذاشتند و دست مبارکشان را روی سر زائران می کشیدند. بعضی از زوّار به شکل آدم بودند و بقیه نبودند اما حضرت دست روی سر همه می کشیدند. زوّار به زیارت می رفتند و وقتی برمیگشتند حضرت به فراخور حالشان یک چیزی به آنها داده بود اگر مثلا به شکل حمار بود حضرت یک پالون رویش گذاشته بود، اگر کلب بود حضرت برایش یک قلاده گذاشته بود.
یک مرحله بالاتر از این بدین صورت است که بعضی نزد امام رضا علیه السلام می روند و می گویند آقا می شود یک نظری به ما بکنید؟ می گویند فلانی نظر کرده ی امام است؛ یعنی تحت توجه و عنایت مستقیم امام قرار دارند.
آقایان بعضی از ما بار اهل بیت علیهم السلام هستیم! روی دوش هستیم! امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به شیخ مفید فرمود: والله اگر نگاه و دعایم را از شیعیان بردارم شیعیانم را تکه تکه می کنند.
پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: یک عده از شیعیان ما روی زمین می نشینند و جمع می شوند و فضایل ما اهل بیت علیهم السلام را می گویند به آنجا ملائکه می آید. بعضی از ما نگاه و نظر اهل بیت علیهم السلام را می خواهیم اما بعضی ها همتشان بلند است و می گویند ما می خواهیم در این درگاه حساب شویم، ما می خواهیم سلمان و مقداد این درگاه شویم.
چرا حضرت سیدالشهدا علیه السلام بعد از شهادت حضرت عباس فرمودند: الان کمرم شکست؟ چون تکیه گاه ایشان حضرت عباس است! حضرت امیرالمومنین علیه السلام در اواخر عمرشان در قبرستانی نشستند و گریه می کردند و می فرمودند: کجاست مالک؟ حذیفه کجاست؟ و... حضرت فرمود: آنها علی را یاری کردند. حضرت آدم زیاد داشتند اما "یار" نبودند هرچه بودند باری بر دوش آنها بودند.
می توانیم با دینداری و مکتب دینداری مان به یاری امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بپردازیم. یار و یاور دین و امام کجاست؟ کجاست کسی که بتواند باری از دوش حضرت بردارد؟ امثال شیخ مفید و سیدبحرالعلوم ها این بار را برداشتند.
شیخ صدوق می فرماید: حضرت همین الان دنبال یار می گردند. امام صادق علیه السلام یک جمله ی غریبانه دارند: ما اهل بیت (علیه السلام) یار نداریم! ما می گویئم امام صادق علیه السلام را مظلوم کشتند چون او یار نداشت! حتما برای عزای حضرت پیراهن مشکی بپوشید. حضرت چهارهزار شاگرد از ادیان مختلف داشت اما چند نفر یار حضرت بودند؟ اگر بشماریم به بیست نفر نمی رسد.
یک شخصی به امام حسن عسکری عرض کرد من اهل اهواز هستم، حضرت به او فرمود: اهواز که می روی در فلان منطقه ما چند تا یار داریم. و اسم آنها را گفتند و فرمودند» ما صحیفه داریم و نام کسانی که ما را یاری می کنند در ان صحیفه هست تا روز قیامت.
دعبل خزاعی گذشته خوبی نداشته یک قصیده برای امام رضا علیه السلام گفته و حضرت دست روی شانه اش گذاشته و فرموده: آفرین به تو که با دست و زبانت ما را یاری کردی.
حضور در مجالس اهل بیت علیهم السلام نوعی یاری کردن آنهاست
بعضی ها می گویند ما حواسمان به کلاه خودمان باشد باد نبرد، اینکه درست نیست پس یاری چه می شود؟ یک مصداقی بزنم تا یاری را متوجه بشوید. شخصی به امام صادق علیه السلام فرمود: من می توانم شما را یاری کنم؟ حضرت فرمود: خدا رحمت کند کسی را که امر ما را احیا کند و هر کس این کار را کرد از یاران ماست. شخص پرسید: آقا چکار کنم یاد و یار شما باشم؟ فرمود: مجالسی را که به نام ماست احیا کنید. یعنی نشستن در مجلس امام صادق علیه السلام یاری کردن است، سکوت کردن در این مجلس یاری کردن اهل بیت علیهم السلام است. این کمترین میزان یاری کردن است.
خیلی از جوانان در این مجالس تا قال الصادق گفته می شود شروع به بازی کردن با موبایل می کنند چون نمی دانند این مجالس مصداق یاری اهل بیت علیهم السلام است.
فاکتور انتخاب اهل بیت علیهم السلام چیست؟ یعنی چه کنیم تا آنها ما را به عنوان یار انتخاب کنند؟ اهل بیت علیهم السلام فرمودند: «مردم وقتی مشکلی داشته باشند ما را شفیع درگاه الهی قرار می دهند اگر ما هم مشکلی داشته باشیم مادرمان حضرت فاطمه سلام الله علیها را واسطه قرار می دهیم. حضرت زهرا سلام الله علیها که امید اهل بیت علیهم السلام است به حضرت علی علیه السلام عرضه می دارد: یا علی! دلم برای سلمان تنگ شده، مشتاق دیدار سلمان هستم!» من این را متوجه نمی شوم.
حضرت امیرالمومنین علیه السلام سلمان را که روزه بود صدا کردند و چند خرما به او دادند و فرمودند: برای افطارت خرما نگه داشته ام برو خانه افطار کن و هسته های خرما را یباور. سلمان در کوچه ها که می رفت مردم می گفتند چه عطری زده ای که این قدر خوشبو شده ای؟
سلمان به منزل می رود و افطار می کند اما خرماها هسته نداشتند. به منزل حضرت بر می گردد و ماجرا را می گوید. فرمود: سلمان این خرماها را حبرئیل برای افطارم آورده بود و دوست داشتیم تو را هم در این خرماها سهیم کنیم و دوست داشتیم مجدد تو را ببینیم، سلمان تو از ما هستی!
پی نوشت:
1- سوره مبارکه محمد آیه 7.