تفسیر غلط آیه‌ای از قرآن توسط ابوحنیفه و پاسخ امام صادق(ع) در برابر این تفسیر
امام(ع): شنیده‌ام که این آیه را: «ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ؛ سپس در آن روز همه شما از نعمتهائی که داشته اید سؤ ال خواهید شد» چنین تفسیر می‌کنی که خداوند مردم را در مورد غذاهای لذیذ و آبهای خنک که در فصل تابستان می‌خورند، مؤاخذه می‌کند؟
ابوحنیفه: درست است، من این آیه را به این طور معنا کرده‌ام.
امام(ع): اگر شخصی تو را به خانه‌اش دعوت کند و با غذای لذیذ و آب خنکی از تو پذیرایی کند و بعد به خاطر این پذیرایی بر تو منت گذارد، درباره چنین کسی چگونه قضاوت می‌کنی؟
ابوحنیفه: می‌گویم آدم بخیلی است.
امام(ع): آیا خداوند بخیل است (تا اینکه روز قیامت در مورد غذاهایی که به ما داده، ما را مورد مؤاخذه قرار دهد)؟
ابوحنیفه: پس مقصود از نعمتهایی که قرآن می‌گوید انسان درباره آن مؤاخذه می‌شود، چیست؟
امام(ع): مقصود، نعمت دوستی ما خاندان رسالت است.
علاقه‌مندان می‌توانند شرح کامل این مناطره را که امام صادق(ع) طی آن بطلان صدور حکم در اسلام بر اساس قیاس را ثابت می‌کنند در کتاب شریف بحارالأنوار، جلد 10، صفحه 22 و یا کتاب مناظره درباره مسائل ایدئولوژیکی صفحه 130 و همچنین کتاب سیره پیشوایان مطالعه کنند.
/1102101305