نائبان امام زمان(عج) چگونه به اين مقام نائل شدند؟

کد خبر: 57597
امام زمان(عج) در دوران غیبت صغری از طریق نایبان خاص که چهار نفر بودند با جامعه ارتباط داشتند.
وارث: نايبان خاص امام مهدي(ع) به ترتيب عبارتند از:  «ابو عمرو عثمان بن سعيد عمري»؛ که تاريخ رحلت ايشان معلوم نيست.  «ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعيد عَمري»؛ که در آخر ماه جمادي الاولي سال 305 هـجری قمری رحلت کرد.  «ابالقاسم حسين بن روح نوبختي»؛ که در هجدهم شعبان سال 326 هجری قمری رحلت نمود و «ابي الحسن علي بن محمد سَمُري»؛ که بنابر مشهور، وي در پانزدهم شعبان سال 329 هـجری قمری رحلت کرده است. (نواب اربعه هیچ یک به شهادت نرسيدند.)

اولين نايب عثمان بن سعيد بود. کنيه وي ابو عمر و لقبش عمري بود. او از قبيله اسد و ساکن شهر سامرا بود، لذا گاهي عسکري نيز به او گفته مي‌شود. چون شغلش روغن فروشي بود، سمان نيز خوانده مي‌شد. او نايب امام هادي علیه السلام وامام حسن عسکري علیه السلام نیز بود و از سوي امام عسکري در جمع چهل نفر از شيعيان به جانشيني امام غايب تعيين شد.(غيبت شيخ طوسي، ص357).


نايب دوم محمد فرزند نايب اول بود، در همان شهر زندگي مي‌کرد و به همان شغل مي‌پرداخت. او از سوي امام عسکري علیه السلام و پدر خويش به مردم معرفي شد تا بعد از پدر جانشين او باشد. علاوه بر اين در توقيعات مختلف امام زمان ايشان جانشين پدراعلام شد.(غيبت شيخ طوسي، ص362).


نايب سوم، حسين بن روح بود. او از خاندان نوبخت و ايراني بود و در بغداد زندگي مي‌کرد. وي از وکلاي نايب دوم بود و نايب دوم به امر امام زمان (عج) بعد از خود حسين بن روح را به مردم معرفي کرد.


نايب چهارم علي بن محمد سمري بود. او نيز به معرفي نايب سوم نيابت را عهده دار شد که اين معرفي نيز به فرمان امام زمان(ع) بود. و البته قرائن و نشانه‌ها و کرامت‌هاي فراواني وجود داشت که شيعيان به وسيله آنها يقين مي‌کردند اين فرد نايب واقعي امام است و راست مي‌گويد.


براي اطلاعات بيشتر می توانید به کتاب «سازمان وکالت» تالیف دکتر جباري مراجعه کنید.


منبع: بنیاد فرهنگی مهدی موعود(عج)

/1102101305