حجت الاسلام طبسی: برای در امان ماندن از شرک، باید به سوی خدا فرار کنیم

وارث: مراسم شب میلاد امام رضا (ع) با سخنرانی حجت الاسلام سید مجتبی طبسی و مداحی حاج مهدی سلحشور و حاج سید محمد جوادی در حسینیه موج الحسین (ع) برگزار شد.

در ادامه ی خبر متن سخنان حجت الاسلام طبسی را می خوانید:

به سمت خدا فرار کنیم تا از شرک رهایی یابیم

در قرآن داریم: فـفـروا الى اللّه انـى لكم منه نذير مبين و لا تجعلوا مع اللّه الها اخر انى لكم منه نذير مبين ¹ ؛ همراه خدا خدای دیگری را قرار ندهید. علامه طباطبایی در تفسیر این آیه تعبیر لطیفی دارد می فرماید جمله ی دوم؛ به منزله تفسيرى است براى جمله ففروا الى اللّه و مـعـنـايـش ايـن اسـت : ايـن كـه گـفـتـيم به سوى خدا بگريزيد، و دست از غير او برداريد، مرادمان اين است كه به خداى يكتا برگرديد، به خدايى كه شريكى در الوهيت و معبوديت ندارد.

معصوم علیه السلام می فرماید: شرک مخفی تر است از راه رفتن مورچه ای سیاه در شب تاریک روی سنگ سیاه. آیا کسی می تواند آن را تشخیص دهد؟ می فرماید شرک از آن هم مخفی تر است. یعنی انسان حتی متوجه نیست با یک حرف یا فکر در حال شرک کردن به خداست. اگر انسان به حج یا زیارت می رود باید بداند از ما چه خواسته اند. وقتی لبیک می گوئیم یعنی پشت پا به تمام الهه ها می زنیم و حج را شروع می کنیم. وقتی جامه ی احرام را تن می کنیم می خواهیم از همه تعلقات خود را بکنیم. وقتی به عرفات می رویم و وقوف می کنیم، یا به معشر می رویم و آن حالات، در واقع تمام الهه ها را نفی می کنیم و مدام این را تکرار می کنیم. آن چیزهایی که انسان در این دنیا به آن تکیه می کنیم، آن خداهایی که برای ذهن خودش ساخته، هر کسی را در عالم موثر می دانیم جز خدا و یا اهل بیت علیهم السلام را! تنها وقتی از همه ناامید می شویم می گوئیم خدا فقط کار درست کن است!

انسان وقتی از الهه های دیگر دست بکشد به رشد می رسد. وقتی انسان به زیارت علی ابن موسی الرضا علیه السلام می رود، می تواند تمام زنگارهایی که از شرکهای دنیایی در دلش رخنه کرده را پاک کند. وقوف یعنی بودن، در عرفات فقط باید باشی تا به خودت تنبه بدهی تا شرک از دلت بیرون رود، خیلی از اعمال زیارت هم فقط بودن است، اینکه در برابر ملجا شریف علی ابن موسی الرضا علیه السلام بایستی دست روی سینه بگذاری! اجازه دهی امام رضا علیه السلام وجودت را بررسی کند و وجودت را از تمام زنگارها، شرکها و تعلقات پاک کند.

زیارت برای به رشد رسیدن انسان است

می خواهیم به جایی از رشد برسیم که امام کاظم علیه السلام می فرماید: کسی که زیارت فرزندم علی برود ثواب هفتاد هزار حج دارد و یک شب هم در کنار حضرت بخوابد. کانه این بیتوته و خوابیدن خودش موضوعیت دارد تا حضرت باید وجود انسان را پاک کند و تمام الهه های پشت سر را آب کند. امام طبیب النفوس است، طبیبی که ندارد نوبت انسان باید بداند دم خانه طبیب الاطبا آمده.

وقتی فضیلت و ثواب زیارت را دانست با معرفت بیشتری یارت می کند. می داند ابتدا در ورود باید از نبی صلی الله علیه و آله اذن بگیرد اینها اعتقادات ماست و بیان می کنیم. همانطور که اگر امام زنده بود چطور او را زیارت می کنیم الان هم اعتقاد داریم وجود مقدس امام رضا علیه السلام حی است و مرا نگاه می کند. کلام مرا می شنود سلام مرا میشنود و جواب سلام مرا می دهد.

یک مکاشفه ای برای شخصی بوجود آمده بود و پرده ها از چشمش کنار رفته بود و دیده بود گویی برای هر نفر یک امام رضا علیه السلام وجود دارد و بالای سر او ایستاده و حرفهایش را گوش می دهد و ذهنش مشغول این است که ببیند این زائرش چه می خواهد، چه حرفی می زند. امامان خلیفه الله و جانشین خدا هستند و شئون خدا را دارند. یکی از شئونی که برای خدا می دانیم این است که صحبت شخصی او را از شنیدن صحبت دیگری باز نمی دارد؛ يا مَنْ لا يَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ ² ؛ خدا همه ی حرفها را می شنود.

حصن حصین خدا؛ راه نجات از هجوم افکار شرک آمیز

اینها برای این است انسان به مقام نفی الهه های دیگر برسد و بداند شریکی برای خدا وجود ندارد. اگر این چنین شد به حدیث سلسله الذهب امام رضا علیه السلام می رسیم: لا إلهَ إلَّا اللّهُ حِصنی، فَمَن دَخَلَ حِصنی أمِنَ مِن عَذابی. ³ ؛

می خواهیم از حملات الهه ها در امان باشیم، از هجمه ی افکاری که به انسان هجوم می آورد و می خواهد انسان را ببلعد؛ تنها جایی که انسان می تواند به انجا پناه ببرد وجود مقدس الوهی و حصن حضرت احدیت است. کسی که می خواهد از شرک و عذاب در امان باشد باید وارد این حصن حصین شود.

در دنیای امروز می بینیم چطور ما را با اسباب مشغول کرده اند در حالی که این اسباب برای رسیدن ما به خداست و خودش به تنهایی موضوعیت ندارد. تشنگی و نوشیدن آب در کنار هم است تا انسان بداند ضعیف است و فقیر است و به محتاج بودن خودش پی ببرد. کسی که خواب و چرت ندارد خداست اما انسان به محض اینکه بی خوابی می کشد ضعیف و ناتوان است این ضعف برای این است که انسان بداند نباید این قدر به خودش ببالد و بنازد و غرور او را نگیرد. اگر این اسباب نبودند و انسان را غرور می گرفت خیلی زود انسان طغیان می کرد و آب نیست که انسان را سیراب می کند بلکه خداست تشنگی انسان را رفع می کند. در احوالات معاویه بیان شده که غذا انسان را سیر نمی کرد این قدر غذا خورد تا ترکید.

خدا می خواست بواسطه ی اسباب ما به فقر خودمان پی ببریم و بدانیم در خانه ی خدا باید رفت، باید بداند دنیا برای انسان الهه نشود، پول و حتی پدر برای انسان الهه نشود. گاهی انسان به قدری به آن بت تکیه می کند که خدا برای اینکه به انسان گوشمالی دهد آن بت را می شکند تا انسان توجه اش به خدا جلب شود. مصیبت های انسان برای این است که انسان بیدار شود و تنبه پیدا کند تا انسان به هر کسی دل نبندد و به ان سجده نکند و به در خانه ی هر کسی نرود. همه ی اسباب دست در دست هم داده اند تا به ما بفهمانند باید در خانه ی خدا رفت. مراقب باشیم مشرک به خدا نشویم و به هر کسی تکیه نکنیم.

در آیه ای داریم خدا می فرماید: چه کسی هست خدا را کمک کند؟ امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: خدایی که از شما کمک خواسته، آسمان و زمین لشکر او هستند اگر از ما کمک خواسته برای این است که در این پازل نقشی ایجاد کنیم و به درد بخوریم. از شما طلب قرض کرده و فرموده: چه کسی است به من قرض دهد؟ برای خدا سخت نیست که بتواند تمام بدهی بدهکاران عالم را با اشاره ای بدهد اما این را قرار داده تا ببیند ما این وسط چه می کنیم؟ آیا بنده ی پول و نفس خودمان هستیم؟

وقتی به ما دستور می دهند به سمت خدا فرار کنید برای این است که انسان از بتهایی که ساخته رهایی پیدا کند. اثر زیارتی برای انسان این است که اثر شرک و زنگار را پاک می کند. امام رضا علیه السلام فرموده: اگر کسی به زیارت من بیاید در سه موقف به فریاد او می رسم. باید بدانیم در زیارت ایشان به قدری برکات دارد که می تواند انسان را در سکرات جان دادن هم نجات دهد. اما فقط نباید این را از ایشان بخواهیم باید آنچه که بهترین بندگان از او خواسته اند را از او بخواهیم که به ما بدهند.

انسان از ائمه علیهم السلام بخواهد تا لحظه جان دادن همراهش باشند و کمک کنند انسان با ایمان و با گفتن شهادتین از دنیا برویم.

پی نوشت:

1- سوره ذاریات آیه 51

2- کتاب بلد الأمين، کفعمی

3- التوحید، ج ۲۵، ص ۲۳؛ أمالی الصدوق، ص ۱۹۵، ح ۸؛ عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۱۳۵، ح ۴؛ معانی الأخبار، ص ۳۷۱، ح ۱؛ ثواب الأعمال، ص ۲۱، ح ۱؛ بشارة المصطفى، ص ۲۶۹؛ روضة الواعظین، ص ۵۱؛ اهل بیت علیهم السلام در قرآن و حدیث، ج ۲، ص ۶۱۶.