حجت الاسلام موسوی مطلق : در قیامت هر کس را با امامش ندا می زنند
معنای ویژه ی امام در تشیع
یکی از اصول اعتقادی ما عبارت از این است که ما معتقد به وجود امام هستیم. امام در اندیشه ی ما با امام در سایر اندیشه ها متفاوت است. امامی که در اندیشه ی شیعیان مطرح است خیلی مهم تر از امامی است که دیگران قائل به آن هستند. ما معتقدیم زمین دارای حجت است و زمین و آسمان به یُمن حضور او پابرجاست. حال بررسی کنیم که امامت چه جایگاهی در نزد شیعیان دارد. بعضی ها در اندیشه شان این است که امام کسی است که امورات را راه اندازی می کند؛ مطالبات از امام در نظر او این است که امام حاجات را برآورده کند، ازدواج را تسریع بخشد و ... در حالی که یکی از شئون امام این است.
این گونه اعتقاد ما به امام ناشی از ضعف اعتقادی ماست بعضی ها اگر حاجتشان به تأخیر بیفتد با امام قهر می کنند و شروع به نازکردن برای امام می کنند. امام به اذن الله علی کل شی علیم و قدیر است. اما در تفکر بعضی ها امام در اوج است و کاری به این حرفها ندارند. تفاوت زیارت عوام و خواص این است که خواص زیارت کردن را وظیفه ی خود می دانند اما عوام می گویند اگر هتل خوبی گیرمان بیاید، راحت رفته باشیم، غذا خوب باشد و ...سفر و زیارت خوبی بود! اما اگر شرایط مهیا نباشد آن سفر را سفر خوبی نمی دانند.
کسی که اهل معرفت باشد همین که بتواند و به او اجازه دهند یکبار یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام بگوید به عالم فخر می فروشد و قدر زیارت را می داند اما کسی که اهل معرفت نباشد این عظمت را درک نمی کند. هر قدر معرفت انسان رشد پیدا کند هر آنچه از اهل بیت علیهم السلام به او برسد را با عظمت می داند. کسی که اهل معرفت باشد می داند که اگر مثلا یک بار در عمرش توفیق پیدا کرده باشد که درب خانه ی امام حسین علیه السلام بیاید و گریه کند برای خودش و نسلش تا روز قیامت کافی است چون جنس را می شناسد و فرق یاقوت و مهره را می داند.
در قیامت هر کس را با امامش ندا می زنند
قیامت شئون و نامهای مختلفی دارد. یکی از این شئون این است که "مردم را با امامشان ندا می دهند" یعنی مردم را که می خواهند فرا بخوانند با امامشان صدا می کنند. امت فرعون به دنبال فرعون هستند، نمرودیان به دنبال نمرود و ... هر کس به دنبال امامش می رود. باید در دنیا توجه کنیم که دنباله رو چه کسی هستیم. امام کسی است که فردای قیامت شناسنامه ی توست و تو را با امامت می شناسند. لذا در قرآن از ائمه ی کفر و ائمه ی هدایت نام برده شده. ما دنبال عین الله، اذن الله، اسدالله و یعصوب الدین علی ابن ابی طالب علیه السلام هستیم.
در قیامت شما را نمی شناسند بلکه امامت را می شناسند. وقتی به احیای امر عصمت و طهارت اهتمام دارید قطعا در قیامت سربلند خواهید بود. ما اعتقاد داریم که امامت یک منصبی است که از ناحیه ی خدای متعال جعل شده است و اینطور نیست که مردم جمع شوند و رأی گیری انجام دهند؛ امام از ناحیه ی خدا منصوب می شود. ما قائل هستیم که امام باید معصوم باشد و عصمت داشته باشد نمی شود از امامی که اشتباه می کند تبعیت کرد مثل اولی الامر که به ما دستور اطاعت ازایشان را داده اند. وقتی از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله پرسیدند اولی الامر چه کسانی هستند؟ ایشان دست روی شانه های امیرالمومنین علیه السلام گذاشتند و فرمودند: اولی الامر بعد از من او و بعد فرزندش حسن و بعد حسین و ... یکی یکی تا وجود مقدس امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را نام بردند.
امام باید معصوم باشد
ما معتقدیم تا زمانی که مردم روی زمین وجود دارند امام هم روی زمین وجود دارد اگر امام نباشد زمین مردم و اهلش را در خود فرو می برد. امام کسی است که در تمام کمالات از تمام مخلوقات افضل و برتر است؛ امام از انبیاء، فرشتگان، جنیان، ملائکه، انس و ... برتر است. هیچ کس در عوالم وجود از نظر فضائل به پای امام نمی رسد. امام شجاع ترین و سخاوتمندترین مردم است. هیچ کس در عالم وجود به اندازه امام نمی تواند خدا را عبادت کند بواسطه ی امام است که خدا به وحدانیت شناخته می شود. امام در همه زمینه های علمی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی و... از مردم افضل و برتر است.
امیرالمومنین علیه السلام در خطبه شقشقیه می فرماید: علم از وجود من مثل سیل سرازیر می شود. از امیرالمومنین علیه السلام درخواست می کردند فی البداهه خطبه ای بخواند که در آن الف یا نقطه به کار نرفته باشد و حضرت خطبه ای ایراد می کردند که حتی یک الف یا در خطبه ی دیگر یک نقطه در آن به کار نرفته بود. امام سجاد علیه السلام در خطبه ای در دربار یزید فرمودند: خدا به خانواده ی ما علم و حلم را عطا کرده است، علم جای دیگری نیست چه حلمی از این بالاتر بزرگترین جسارت ها را به این خانواده کردید اما آنها حلیم بودند، جوانمردی را خدا به ما داده است.
دانستن و فهمیدن به تنهایی کافی نیست، باور و اعتقاد داشته باشیم!
ما معتقدیم امام اعمال و حرکات ما را می بیند اگر به همین یک اعتقاد پایبند باشیم خیلی از امور ما اصلاح می شود این دانستن خیلی مهم است هم در آن خواندن و هم فهم قرار دارد. دانستن به تنهایی کافی نیست فهمیدن و اعتقاد به آن هم بسیار مهم است. حضرت فاطمه سلام الله علیها در مسجد خطبه ای خواندند یک از جمله های ایشان این بود: "ای مردم بدانید من فاطمه هستم!" مردم حضرت را می شناختند می دانستند شب ها از سجاده ی ایشان نور به آسمان می رود، مردم می دانستند قبیله ای از یهودی ها به نور چادر حضرت زهرا سلام الله علیها مسلمان شدند!
در تاریخ ثبت شده است و شیعه و سنی نقل کرده اند که پیامبر صلی الله علیه و آله هر گاه می خواستند به سفر بوند از آخرین کسی که خداحافظی می نمودند حضرت زهرا سلام الله علیها بود و هر گاه هم بر می گشتند اول سراغ ایشان را می گرفتند. مردم همه ی اینها را دیده بودند و می دانستند که هر گاه حضرت زهرا سلام الله علیها به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله می آمدند ایشان تمام قد می ایستادند. مردم اینها را می دانستند اما باور و ایمان نداشتند حضرت خواستند با این خطاب مردم را متنبه کنند و به آنان بفهمانند که خدا می بیند. اگر کسی معتقد باشد و بداند عالم محضر خداست و خدا او را می بیند خیلی از رفتارهایش اصلاح می شود.
اگر کسی بداند خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله او را میبیند خیلی از کارها را انجام نمی دهد. در حدیث داریم هر کس خلوتش را درست کند خدا جلوة او را درست می کند. شخصی نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت من نمی توانم گناه را ترک کنم یک نسخه ای به من بدهید که بتوانم گناه انجام ندهم. حضرت به او فرمود: جایی برو و گناه کن که خدا تو را نبیند و روزی خدا را هم نخور، از مملکت و ملک خدا بیرون برو و بعد گناه انجام بده.
نه تنها عالم محضر خداست بلکه عالم محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله هم هست اگر کسی به این معتقد باشد آیا می تواند گناه بکند یا نه؟! اگر پدرت تو را ببیند می توانی گناه کنی؟! خدا نکند انسان بی حیا شود. بی حیایی گرد مریدان اباعبدالله علیه السلام نمی چرخد چون رسول خدا صلی الله علیه و آله در ضمن حدیثی فرمود: اگر قرار بود حیا تبدیل به آدمی شود، تبدیل به امام حسین (ع) می شد. اگر کسی می خواهد ببیند چقدر امام حسینی است باید ببیند چقدر حیا دارد.
چون ائمه علیهم السلام را زنده می پنداریم و می دانیم که ما را می بینند نه تنها گناه نمی کنیم بلکه به حرم آنها که می رویم خیلی از کارها را انجام نمی دهیم و می فهمد اگر نیازی را به امام عرضه کند امام با محبت با او رفتار می کند. عالم محضر خدا، رسول خدا صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام است اگر کسی اینها را بداند و باز مرتکب گناه شود در واقع به آنها دهن کجی می کند. پس معتقد باشیم که آنها ما را می بینند خوش به حال کسی که وقتی امام او را می بیند در حال خدمت کردن به خلق و حسنه باشد. دوشنبه ها و پنجشنبه ها پرونده ی ما به دست امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می رسد خوشا به حال کسی که امام از دیدن پرونده او لبخند بزند.
