حجت الاسلام علی پناه: سنخیت با اهل بیت(ع) شفاعت آنها در روز قیامت را در پی دارد+گزارش تصویری

وارث: مراسم روز شهادت حضرت جواد الائمه (ع) با سخنرانی حجت الاسلام میثم علی پناه و مداحی حاج ناصر آیینی و دیگر ذاکرین اهل بیت (ع) در هیئت ارباب حسین (ع) برگزار شد.

در ادامه خبر متن سخنذانی حجت الاسلام علی پناه را می خوانید:

روز قیامت بسیار سخت و هراس انگیز است

تعابیری که از قیامت در آیات و روایات وجود دارد نشان می دهد که قیامت آسان نیست. هر کدام از آیات قیامت می تواند انسانها را بیدار کند.

يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُم بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ ¹ ؛

قرآن می فرماید: در روز قیامت مادری که کانون عاطفه و مصدر عشق و محبت است حاضر می شود فرزند شیرخوارش را زیر دست و پای مردم رها کند تا به خودش برسد. در آن روز خواهید دید مادر باردار از شدت هراس و هول حاضر می شود حمل خودشان را بیاندازند تا به خودشان برسند و وقتی به مردم و حالات آنها در قیامت نگاه می کنید فکر می کنید که مست هستند در حالی که مست نیستند بلکه هول و هراس روز قیامت زیاد است.

در روز قیامت پول و رفاقت به درد ما نمی خورد. والدین از فرزندان فرار می کنند و فرزندان از والدین. ما در این دنیا برای آسایش خانواده همه کار انجام می دهیم در روز قیامت چنان مضطرب می شویم که حاضر می شویم همه را رها و از آنها فرار کنیم و هر کس گرفتار مسائل شخصی خودش است. یقیناً در چنین شرایطی ما نمی توانیم دستمان را به دامان اهل بیت علیهم السلام برسانیم.

استاد عزیز ما مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمودند: حال که چنین است و ما در آن شرایط بحرانی و عجیب روز قیامت نمی توانیم خودمان را به اهل بیت علیهم السلام برسانیم کاری کنیم تا آنها به سراغ ما بیایند.

اینکه ما دوست داریم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را ببینیم بد نیست اما از این بالاتر این است که به گونه ای سلوک کنیم که خود ایشان به ما نگاه و تصرف کنند؛ این مهم است. بعید ندانید که تا امروز مولای خودتان را ندیده باشید چون در روایات داریم در زمان ظهور عده زیادی از مردم می گویند ما این آقا را بارها دیده ایم اما ایشان را نشناخته بودیم.

طوری زندگی کنیم که اهل بیت علیهم السلام به دیدار ما بیایند

مشکل از ماست که نمی توانیم با چشمان آلوده به گناه حضرت را ببینیم وگرنه در کجای عالم این حضرت وجود ندارد؟ مرحوم آيت الله سيد محمدباقر مجتهد سيستاني رحمة الله علیه پدر آيت الله سيد علي سيستاني تصميم مي گيرد براي تشرّف به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چهل جمعه در مساجد شهر مشهد زيارت عاشورا بخواند. در يکي از جمعه هاي آخر، نوري را از خانه اي نزديک به مسجد مشاهده مي کند. به سوي خانه مي رود مي بيند حضرت ولي عصر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در يکي از اتاق هاي آن خانه تشريف دارند و در ميان اتاق جنازه ای قرار دارد که پارچه ای سفيد روي آن کشيده شده است. ايشان مي گويد هنگامی که وارد شدم اشک مي ريختم سلام کردم، حضرت به من فرمود: چرا اينگونه به دنبال من مي گردی و اين رنج ها را متحمّل مي شوی؟! مثل اين باشيد- اشاره به آن جنازه کردند- تا من بدنبال شما بيايم!

بعد فرمودند: اين بانويی است که در دوره کشف حجاب- در زمان رضا خان پهلوی- هفت سال از خانه بيرون نيامد تا چشم نامحرم به او نيفتد.

ما نیز باید به گونه ای سلوک و زندگی کنیم که خود اهل بیت علیهم السلام به دنبال ما بیایند.

با اهل بیت علیهم السلام سنخیت پیدا کنیم

امام باقر علیه السلام فرمودند: می دانید مادر ما چگونه شفاعت می کند؟ مادر ما در روز قیامت به صف محشر می آید و یک یک محبینش را جدا می کند. در حق یک یک شیعیان مادری می کنند. همان طور که پرنده خم می شود و دانه ها را از روی زمین جدا می کند حضرت زهرا سلام الله علیها هم شیعیان و محبان فرزندانش را از صف محشر جدا می کنند.

چه کنیم در روز قیامت به فیض شفاعت اهل بیت علیهم السلام نائل شویم؟ امام جواد علیه السلام پاسخ این سوال را داده اند: من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع ²؛ هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد.

به عمل کار برآید به سخندانی نیست. شیعه کسی است که در اثر اقتدا کردن به اهل بیت علیهم السلام با آنها سنخیت پیدا کرده است. آیا ما که یک عمر است در جلسات روضه سینه می زنیم و گریه می کنیم؛ شبیه آنها هستیم؟ آیا تا به حال زندگی مان را بررسی کرده ام؟ اگر قرار باشد هفته ی آیند حضرت ظهور کنند آیا می توانیم حضرت را به منزلمان بیاوریم؟ آیا می توانیم از لقمه ی خودمان به ایشان بدهیم؟ آیا رندگی مان آن قدر پاک هست که بتوانیم میزبان ایشان باشیم؟ چقدر زندگی ما برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف قابل پسند و تحمل است؟

"کربلایی شدن" مهم تر از "کربلا رفتن" است

من قبل از رفتن به کربلا به محضر یکی از علمای ربانی رفتم و عرض کردم یک توشه ای به من بدهید تا از زیارت بیشتر استفاده کنم. ایشان فرمود: تمام قتله و ظلمه به کربلا رفتند حتی شمر هم به کربلا رفت. پس کربلا رفتن هدف و مقصد ما نیست گرچه عشق ماست و تمام تلاشمان این است که خودمان را به کربلا برسانیم، "کربلایی شدن" مقصد و هدف غایی ماست. مرام و سلوک حسینی چقدر بر فضای زندگی ما حاکم است؟ آیا رنگ و بوی حسینی گرفتم؟ آیا سر و شکلم، حجاب خانواده ام، اخلاقم و ... هم یا حسین علیه السلام می گویند؟

با حسین از یا حسین یك نقطه كم دارد ولی

با حسین بودن كجا و یا حسین گفتن كجا

بعضی ها فقط تا در روضه و مراسم هستند حسینی هستند اما به محض اینکه از جلسه ی امام حسین علیه السلام بیرون می روند یک انسان دیگر می شوند اما بعضی افراد دیگر با حضرت زندگی می کنند و حضرت آیت الله بروجردی می شوند. آیا فضای زندگی ما بوی اهل بیت علیهم السلام را گرفته یا نه؟ آیا ما با آنها سنخیت داریم یا نه؟

امام جواد علیه السلام فرموده اند: آن چه که موجب می شود در قیامت زیر بیرق ما قرار بگیرید و مورد شفاعت واقع شوید سنخیت داشتن با ماست. این سنخیت داشتن از لحظه ی مرگ تا قیامت به درد ما خواهد خورد.

گریان شدن امام صادق (ع)

ذوات مقدس اهل بیت علیهم السلام هر وقت نشانی از امام حسین علیه السلام می یافتند حالشان منقلب می شد. مفضل ابن عمر می گوید: یک حرفی سالها در دلم مانده بود و می خواستم به امام صادق علیه السلام عرض کردم که آقا مرا می شناسید و می دانید که امر ولایت در سراسر وجود من رسوخ کرده است اما من حضرت سیدالشهدا علیه السلام را بیشتر از شما دوست دارم. آیا این خلاف در عقیده است؟ حضرت به او فرمود: خود ما نیز امام حسین علیه السلام را بیشتر دوست داریم.

لذا امام صادق علیه السلام هر گاه می شنیدند کسی از عراق آمده یاد جدّشان می افتاد و به او احترام ویژه ای می کرد. مسمع بن عبداللمک می گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود:
تو اهل عراق هستی، آیا به زیارت قبر امام حسین علیه السلام می روی؟
گفتم: خیر. چون من در میان اهل بصره مشهور هستم، در اطرافم طرفدار خلیفه و دشمنان اهل بیت علیهم السلام زیاد هستند. از دست آنان امنیت ندارم اگر به زیارت امام حسین علیه السلام بروم ممکن است از من به حاکم گزارش دهند و به من ضررهایی وارد کنند.

امام صادق علیه السلام در ادامه فرمود: آیا از مظلومیت و شهادت حسین علیه السلام یاد می کنی؟ آیا ناراحت و غمگین می شوی؟
گفتم: بلی به خاطر می آورم. و هر روز برای ایشان روضه می خوانم. به خدا سوگند از گرفتاری و مصیبت آن حضرت سخت منقلب شده گریه می کنم و اشک می ریزم، به طوری که اثر آن را اهل و عیالم در چهره ام مشاهده می کنند، و از خوردن و آشامیدن باز می مانم.
در ادامه امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند اشکهای تو را رحمت کند، تو از کسانی هستی که از عزاداران ما با شمار می روند و از کسانی هستی که در شادی ما شاد و در غم و اندوه ما غمگینند. ای مسمع! تو در هنگام مرگ پدرانم را بر بالین خود خواهی دید که تو را به عزرائیل سفارش می نمایند تا با تو مدارا کند. و تو را بشارت به آینده نیک می دهند، آنگاه عزرائیل را مهربانتر از مادر خود می بینی!

پی نوشت:

1- سوره حج آیه 2.

2- الکافی ، ج 6 ، ص 389