در عصر غیبت، به فقها رجوع کنیم یا به کسانی که مدعی‌اند با امام زمان(عج) مرتبط هستند؟
وارث: آیت الله میرباقری: «کساني همچون مقدس اردبيلي، شيخ انصاري و ديگران بوده اند که محضر حضرت(عج) مشرف می‌شدند و ايشان را زيارت می‌کردند.
از سوي ديگر در این حديث معروف، که حضرت به نائب چهارم شان فرمودند: «نائب ديگري معين نکن؛ و جامعه ي شيعه بايد از اين پس به فقهاء رجوع کنند؛ اگر کسي هم ادعاي رويت نمود، تکذيبش کنيد» نيز ترديدي وجود ندارد.
حال آن احتمالِ واقع و اين تکذيبِ بلاشک را چگونه مي‌توان جمع کرد؟
جمع اين دو مطلب اين است که رؤيتي که پشت آن، ادعاي نيابت و وساطت باشد را بايد تکذيب کرد. يعني هرگاه کسي آمد و ادعا نمود که: "نائب و واسط حضرت است و دستوري، ولو در يک مورد خاص، آورده و بايد جامعه به آن عمل کنند" را بايد تکذيب کرد.
طريق اداره جامعه ي شيعه در عصر غيبت اين نيست که کسي ادعاي ملاقات، نيابت و يا وساطت کند و بگويد: «امروز بايد اين کار را کرد و فردا آن کار را!». جامعه ي شيعه در عصر غيبت از طريق فقاهت اداره مي‌شود. فقهايی هم که به آستان آن حضرت راه می‌بردند، و با آن حضرت ارتباط مستقيم برقرار می‌کردند، هيچ‌گاه حکم‌شان را به ملاقات با ايشان مشروط نمی‌کردند؛ آن چيزی که کار ايشان و احکام صادره از ايشان را بر ما حجت مي‌کند، ارتباط با حضرت نبوده است...
[پس] رجوع به طرق ديگر (غیر از فقها)، انحراف از مسير صحيح مهدويت است؛ و ارتباط مستقيم با حضرت(عج)، حجيتي براي تبعيت اجتماعي از افراد مرتبط نمی‌آورد».
بیانات در تاریخ ۹۰/۸/۸
/1102101305
از سوي ديگر در این حديث معروف، که حضرت به نائب چهارم شان فرمودند: «نائب ديگري معين نکن؛ و جامعه ي شيعه بايد از اين پس به فقهاء رجوع کنند؛ اگر کسي هم ادعاي رويت نمود، تکذيبش کنيد» نيز ترديدي وجود ندارد.
حال آن احتمالِ واقع و اين تکذيبِ بلاشک را چگونه مي‌توان جمع کرد؟
جمع اين دو مطلب اين است که رؤيتي که پشت آن، ادعاي نيابت و وساطت باشد را بايد تکذيب کرد. يعني هرگاه کسي آمد و ادعا نمود که: "نائب و واسط حضرت است و دستوري، ولو در يک مورد خاص، آورده و بايد جامعه به آن عمل کنند" را بايد تکذيب کرد.
طريق اداره جامعه ي شيعه در عصر غيبت اين نيست که کسي ادعاي ملاقات، نيابت و يا وساطت کند و بگويد: «امروز بايد اين کار را کرد و فردا آن کار را!». جامعه ي شيعه در عصر غيبت از طريق فقاهت اداره مي‌شود. فقهايی هم که به آستان آن حضرت راه می‌بردند، و با آن حضرت ارتباط مستقيم برقرار می‌کردند، هيچ‌گاه حکم‌شان را به ملاقات با ايشان مشروط نمی‌کردند؛ آن چيزی که کار ايشان و احکام صادره از ايشان را بر ما حجت مي‌کند، ارتباط با حضرت نبوده است...
[پس] رجوع به طرق ديگر (غیر از فقها)، انحراف از مسير صحيح مهدويت است؛ و ارتباط مستقيم با حضرت(عج)، حجيتي براي تبعيت اجتماعي از افراد مرتبط نمی‌آورد».
بیانات در تاریخ ۹۰/۸/۸
/1102101305