حجت الاسلام کرمی: حضرت آدم(ع) برای توبه خدا را به اهل بیت(ع) قسم داد

وارث: جلسه هفتگی حسینیه فاطمه الزهرا سلام الله علیها با سخنرانی حجت الاسلام کرمی و مداحی حاج سعید حدادیان و کربلایی محمد حسین حدادیان  برگزار شد.

در ادامه ی خبر متن سخنرانی حجت الاسلام مصطفی کرمی را می خوانید:

توبه حضرت آدم علیه السلام در روز عرفه

 در روز عرفه توبه حضرت آدم علیه السلام پذیرفته شد، بعد از 500 سال که آنها از بهشت رانده شدند و به زمین هبوط پیدا کرده بودند.

 امام حسین علیه السلام وقوف در عرفات نداشتند و دعای حضرت هم تجلیل و تبشیر از پذیرفته شدن دعای حضرت آدم علیه السلام و باز شدن ابواب خاصه رحمت حضرت خدا به روی آدم ابوالبشر بوده است.

مرحوم شیخ عباس قمی از امام صادق علیه السلام روایت فرموده است: کسی که ماه رمضان بر او گذشته باشد و خدا از او نگذشت، خداوند این بنده را مورد آمرزش قرار نمی دهد تا اینکه بنده خودش را به صحرای عرفات برساند.

داستان روز عرفه از این قرار است ممکن است کسی بگوید فرق حضرت آدم با شیطان چیست؟ شیطان هم تخلف کرد و امر الهی را زیر پا گذاشت و از حدود الهی تجافی کرد و حضرت آدم هم از نهی الهی پرهیز نکرد و از گندم خورد. اما سرنوشت و فرجام این دو متخلف علی السویه نبود. چطور شد که خداوند آغوش رحمتش را برای حضرت آدم باز کرد و او را به جایگاه خودش برگرداند ولی به شیطان فرمود: از درگاه من بیرون برو. قواعد و ملاکات عفو و رحمت الهی مساوی است خداوند بین بندگانش فرق نمی گذارد اگر در روز قیامت شفاعت وجود دارد ضابطه من است و دارای شرایطی است. ملاکات غیر قابل تغییر و تبدل هستند و سنت های الهی تغییرناپذیر هستند.

شیطان 6 هزار سال خدا را عبادت کرده بود و سابقه و عقبه داشت و یک عنصر خدوم و قابلی بود و چون خطا مرتکب شده بود قرار نبود خدماتش نادیده گرفته شود پس باید یک محکمه ای تشکیل می شد و به او تفهیم اتهام می شد. خداوند به شیطان فرمود: «مگر من به تو نگفتم سجده کن چرا سجده نکردی؟ آیا استکبار ورزیدی یا خود را از عالین می دانستی؟» شیطان در پاسخ گستاخی کرد و حریم مولیت مولی را هتک کرد و گفت: «چرا باید به آدم سجده کنم؟»

سجده و کرنش حقیقی یک پدیده ای است که تجلی اش در روح خضوع است و تجلی اش در جسم خشوع است. این خضوع و خشوع باید در انسان باشد وقتی انسان عظمتی را درک می کند در قلبش خضوع ایجاد می شود و در تطورات انسان به صورت خشوع در می آید و بدن به حالت رکوع و سجود در می آید و انسان نمی تواند در برابر این حس مقاومت کند.

نحوه توبه حضرت آدم علیه السلام

شیطان استکبار کرد یعنی شما درک حقیقت و واقعیت کنی و به عظمت پی ببری اما در مقابل عوامل روانی و عواطفی ایستادگی کنی. ترک سجده تمرد در مقابل کرنش به خداوند بود. شیطان گفت: «خدایا من چنین عظمتی در آدم سراغ ندارم. به حسب ذات که من برجسته تر هستم و یک هسته ی فاخری دارم و از آتش خلق شده ام. به حسب ظهور و بروز هم از او با سابقه تر هستم من 6 هزار سال عبادت کرده ام ولی گِل او هنوز خشک نشده است و این آدم است که به خاطر سرمایه ی من باید به من سجده کند.»

خداوند وقتی دید که جرمش را توجیه می کند به جای اینکه عذرخواهی کند به او فرمود: از اینجا بیرون برو. حضرت آدم هم از مقامش تنزل پیدا کرد و به زمین هبوط پیدا کرد از بهشت برزخی چون از بهشت و جنت اعلی انسان را بیرون نمی کردند اما هر جایی بود که به قدری شرایط مطلوبی داشت که وقتی حضرت آدم به زمین آمد تا 500 سال گریه می کرد و جزء اولین بکّائین بود. برای اینکه درب درگاه خداوند به روی کسی باز شود فرد باید به دنبال وسیله باشد، انسان باید اتصال معنوی پیدا کند ذات ما باید بواسطه وسایط فیض که کانال رحمت هستند و حلقه ی اتصال واجب به امکان هستند توسل پیدا کنیم. انسان باید یک معنایی در ذاتش القا کند و کیف نفسانی پیدا کند و منفعل شود و گریه کند و بعد خداوند حضرت جبرئیل را بفرستد و بگوید اگر می خواهی از این مخمصه خلاص شود و از این معرکه بیرون بیاید یک مسیر و راه بیشتر ندارد و باید برود درب خانه پیغمبر صلی الله علیه و آله و آل او.

بعد از هبوط حضرت آدم علیه السلام و حوا بین آنها افتراق و جدایی پیش آمد تا در صحرای عرفات و در روز عرفه به یکدیگر رسیدند و بغضشان ترکید و گریستند و گفتند: ربنا..

این ربنا گفتن خیلی عاطفی بود: مِنْ أَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيْتَهُ أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَيْتَهُ‏ أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَيْتَهُ أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ كَفَيْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ‏ ¹؛

رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ² ؛

حضرت آدم علیه السلام و حوا به خداوند می گویند: خدایا ما به خودمان بد کردیم اگر تو ما را مورد مغفرت قرار ندهی و به ما رحم نکنی ما نابود خواهیم شد. قرآن می فرماید: خداوند جبرئیل را فرستاد و کلماتی را به حضرت آدم علیه السلام القا کرد که او با آن کلمات توبه کرد و خداوند توبه پذیر است. آن کلمات چه بود؟ امام صادق علیه السلام می فرماید: حضرت آدم خدا را به خمسه طیبه قسم داد: «یا حمید بحق محمد یا عالی بحق علی یا فاطر بحق فاطمه یا محسن بحق الحسن یا قدیم الاحسان بحق الحسین»

به اسم "حسین" که رسید بی اختیار اشکهایش سرازیر شد. مرحوم آیت الله قاضی می فرمود: محال است در زیر طاق این آسمان خیری به کسی بدهند غیر از کانال امام حسین علیه السلام. یعنی هر خیری به کسی می رسد از عنایت و توجه امام حسین علیه السلام است. اول روضه خوان ارباب امام حسین علیه السلام خود خداوند است. مرحوم نعمت الله جزایری در "قصص الانبیا" می گوید: تا اینجا واسطه صحبت بین حضرت آدم و خدا حضرت جبرئیل بود اما از اینجا به بعد تا حضرت پرسید که "حسین" کیست (که وقتی نامش را می برم غمهای عالم در دلم جمع می شود) خدا شروع کرد برای حضرت آدم به روضه خواندن.

امشب خداوند اول به زائران امام حسین علیه السلام توجه می کند و بعد به مهمانان خودش در مکه. شب بسیار با عظمتی است. وقتی می خواستند مسلم ابن عقیل را از دارالعماره با پایین پرتاب کنند در خواست کرد رویش را به طرف مدینه کنند و آخرین حرفش این بود: السلام علیک یا اباعبدالله.

پی نوشت:

1- مفاتیح الجنان، دعای کمیل

2- سوره اعراف آیه 23.