حجت الاسلام خزاعی: بزرگ ترین عید بشریت، عید غدیر است

وارث:  جشن عید غدیر با سخنرانی حجت الاسلام علی خزاعی، شعر خوانی حاج احمد بابایی و حاج حسن لطفی و مداحی حاج علی آینه چی ، حاج مهدی مختاری و حاج سعید محمدی در هیئت خیمه گاه کربلا برگزار شد

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام خزاعی را می خوانید:

آداب روز عید غدیر

باید عید غدیر را به عنوان عید در خانواده ها برگزار کنیم، اگر قرار است لباس نو برای فرزندان بخریم در روز عید غدیر انجام دهیم، یا به یکدیگر عیدی بدهیم، ما همه را برای عید نوروز گذاشته ایم که آن هم خوب است و سنت ایرانی هاست و باید حفظ و اهتمام شود اما بزرگ ترین عید بشریت عید غدیر است و باید غدیر به تمام دنیا برسانیم و برای خودمان بهترین روزی باشد که جشن می گیریم، غدیر باید در اذهان و خاطره ها بماند.

خطبه ای که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در روز عید غدیر خواندند همه ی فرق اسلامی آن را نقل کرده اند و روایت آن موجود است، در آخر روایت حضرت می فرماید: بر هر حاضری واجب است که به غائبین این پیام را برساند، بر هر پدری واجب است که به پسر این روایت، پیام و وصیت را برساند، بر شما پدران واجب است که این پیام را به اطرافیان برسانید.

عید سعید غدیر آدابی دارد:

1- یکی از آنها لباس نو پوشیدن است. شما به همین اندازه که به اهل بیت علیهم السلام چشم بگویید رشد می کنید و بالا می آیید چون در زیارت جامعه کبیره داریم: امرکم رشد؛ چشم گفتن و اطاعت از اهل بیت علیهم السلام مهم است.

2- عیدی دادن؛ به بچه ها، نوجوانان و کودکان عیدی بدهید چون در ذهنشان می ماند و برایشان خاطره می شود.

3- خوشرویی کردن؛ شاداب باشید و در روز عید غدیر اگر به زور هم شده بخندید. به کسانی که زنگ نمی زنید زنگ بزنید و تبریک بگویید، بزرگ کردن غدیر همت می خواهد.

4- خوش بو باشید و به ظاهرتان در روز غدیر اهمیت دهید.

5- نماز روز غدیر خم؛ نیم ساعت قبل از اذان ظهر در روز غدیر یک نمازی دارد که در شب عید هم یک نماز دیگر داریم.

6- عقد اخوت خواندن؛ با کسانی که با شما برادر هستند و منش و اخلاقشان به شما می خورد. عقد اخوت سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که در روز غدیر خم با امیرالمومنین علیه السلام عقد اخوت خواندند.

هیچ حدیثی از نظر تواتر به حد غدیر خم نرسیده است

در بحث عید غدیر بین شیعه و سنی در نوع نقل روایت هیچ اختلافی نیست. تمام کتب معتبر اهل سنت؛ صحیح مسلم، صحیح بخاری، سنن ترمذی، سنن ابی داوود، تفاسیر متفاوت و کتب صحاح سته روایت غدیر ار نقل کرده اند، هیچ کس هم در جهان اهل سنت منکر وجود غدیر نیستند چون حدیث در بین اهل سنت به تواتر رسیده است تواتر یعنی یک حدیث بیش از چند نفر نقل کنند که درباره حدیث غدیر خم بیش از 100 طریق از علمای اهل سنت حدیث روز غدیر خم را نقل کرده اند.

اختلافی که اهل سنت و شیعه در روایت غدیر دارند در این است که اهل سنت می گویند کلمه "مولی" به معنای دوست است و ما شیعیان می گوییم به معنای سرور و کسی است که تمام امور به دست اوست.

حج تمام شد و در مسیر برگشت بودند تا به یک سه راهی می رسند که هر کس می تواند از آن مسیر به شهر و کشور خودش بازگردد آیه تبلیغ بر حضرت نازل شد: ای رسول ما آن چیزی را که بر تو نازل کردیم تبلیغ کن که اگر تبلیغ نکنی انگار که رسالتی نداشتی و تمام اجر رسالتت در تبلیغ این پیام است. حضرت فرمود: بروید و مردم را برگردانید. همه ی مردم برگشتند در حالی که روز تابستان بود و هوا بسیار گرم بود طبق نقل اهل سنت حدود 120 هزار نفر جمعیت جمع شدند.

معنای واژه "مولی"

بحث بر سر این جمله است: مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ ¹ ؛ هر کس من مولی او هستم این علی هم مولی اوست. حضرت از لفظ "هذا" به معنای "این" استفاده کردند چون اگر این را نمی گفتند بعد از حضرت می گفتند هر کس می خواهد جانشینش شود باید نامش علی باشد و تمام خلفا اسمشان را علی می گذاشتند. حضرت فرمودند: "این" علی مولی و سرور شماست.

آیه نازل شده است که بگو هر کس تو مولی او هستی علی هم مولی اوست، طبق آیه قرآن پیامبر صلی الله علیه و آله هیچ مطلبی را از خودشان نمی گویند بلکه همه وحی است، یعنی هر چه هست وحی است متن روایت وحی است، آیه ای که نازل شده وحی است. پیامبر صلی الله علیه و آله در آن هوای گرم آن تعداد مردم را جمع کرده که بگوید هر کس من دوستش هستم علی هم دوست اوست؟ آیا امکان پذیر است؟ یعنی این خدا و پیامبری است که به مردم معرفی می شود؟ یک آدم بدون عقل این کار را می کند که نعوذبالله پیامبر صلی الله علیه و آله این کار را انجام دهند؟

کلمه "مولی" در لغت چندین معنا دارد؛ یک معنا به معنای "رب"، سرور و صاحب اختیار است، یک معنا یعنی "پدر"، از این بابت که تمام اختیار فرزند به دست پدر است و هر چه بگوید فرزند باید اطاعت کند، به معنای جد و عمو هم هست، به معنای کسی است که بنده ای دارد، در تمام معانی مولی یک چیز مهم است و آن "اولویت" "سروری" و "صاحب اختیاری" وجود دارد نه معنای دوستی و دوست داشتن. من با علمای اهل سنت مناظره و صحبت داشته ام اما اطلاعات و دانش بسیار کمی دارند.

اگر کلمه مولی، به معنای دوست بود خداوند در آخر آیه نمی فرمود: من جان تو را حفظ می کنم (تو پیام را ابلاغ کن، یعصمک الناس) یعنی گفتن این مطلب خوف از بین رفتن جان پیامبر صلی الله علیه و آله را دارد، نقشه ی یهود را به هم می زند و خطر دارد که خدا این ضمانت را کرده است. اگر به معنای دوستی باشد چه معنایی دارد که خدا این جمله را بفرماید؟

مناقب و فضایل امیرالمومنین علیه السلام

تمام روایتی که عرض می کنم از کتب اهل سنت است مگر آنکه قبلش بگویم از تشیع است. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «هیچ پیغمبری به نبوت نمی رسد که اقرار کند و این جمله را بگوید: اَشهد انّ علی ولی الله» یعنی شرط رسیدن به نبوت گفتن و اقرار این جمله بوده است.

حضرت آدم علیه السلام وقتی از بهشت خارج شد 300 سال گریه کرد و در نهایت چون خدا را به حضرت علی علیه السلام قسم داد خدا او را بخشید: یا عالی بحق علی (علیه السلام). حضرت نوح علیه السلام در جلوی کشتی نام مبارک امیرالمومنین علیه السلام را به عبری نوشته بود: "یا ایلیا"، خداوند هم به حرمت نام حضرت کشتی را از طوفان نجات داد.

حضرت ابراهیم علیه السلام را وقتی از منجیق پرتاب کردند حضرت فرمود: "یا علی مددی"، آتش به حرمت نام مبارک امیرالمومنین علیه السلام گلستان شد. حضرت عیسی علیه السلام هر مرده ای را زنده می کرد و هر مرده ای را شفا می داد به دم بردن نام مبارک امیرالمومنین علیه السلام بود. حضرت موسی علیه السلام وقتی چوب را پرتاب کرد و تبدیل به اژدها شد ترسید آن را بگیرد امیرالمومنین علیه السلام در گوشش گفت: نترس و بگو یا علی. زیر لب گفت یا علی و ترسش فروریخت.

در جنگ اُحد تعداد سربازان اسلام 313 نفر و تعداد سربازان کفر را حداقل 5 هزار نفر نوشته اند، تمام مسلمین به دنبال غنیمت رفتند تنها کسی که جان پیامبر صلی الله علیه و آله را نجات داد امیرالمومنین علیه السلام بود.

در جنگ خندق در لشگر کفر شجاع ترین مرد عرب که توانست از خندق بپرد عمرابن عبدو بود که رجز می خواند و همه ایستاده بودند و از ترس می لرزیدند، تنها کسی که جرات کرد در مقابل او شمشیر بکشد امیرالمومنین علیه السلام بود و به تنهایی سردسته سپاه کفر را از بین برد.

قرآن درباره این قضیه آیه دارد و می فرماید: وقتی حضرت داوود جالوت را در جنگ از بین برد خداوند چند چیز را به او اهدا کرد: علم، حکمت و ملک و مملکت. سنت خدا این است. پس اگر امیرالمومنین علیه السلام در جوانی سردسته ی کفر را نابود کرد خدا به او اسن سه چیز را می دهد. علم، حضرت عالم کل بشر است. ملک، حضرت مالک کل جهان هستی است و حکمت، جملات موجود در نهج البلاغه را ببینید.

تنها قومی که خدا در قرآن می فرماید علنا با شما مسلمانان در جنگ هستند و نباید با آنها کار داشته باشید و نباید با آنها سازش کنید قوم یهود هستند. متاسفانه ما نسبت به خودمان وشیعیان تعصب نداریم و در جامعه می بینیم مغازه داران یهودی و ارمنی هستند نسبت به شیعیان فروش بیشتری دارند، در حالی که ما باید نان را به بچه شیعه برسانیم و نباید تبلیغ آنها را کنیم. اما برعکس یهودیان، بهایئان به شدت پشت یکدیگر را دارند شما یک بهایی فقیر یا یهودی گدا پیدا نمی کنید و همه ثروتمند هستند.

در جنگ خیبر هیچ کس نتوانست درب خیبر را از جا بکند و هر کدام که می رفتند نمی توانستند پیروز شوند روز اول ابوبکر رفت و بسیار ترسید، روز دوم عمر رفت و مثل بید می لرزید اما پیامبر صلی الله علیه و آله به آنها فرمود: فردا کسی را می فرستم که نفس من و خلیفه ی بعد از من است. روز بعد پرچم را به دست امیرالمومنین علیه السلام سپرد و حضرت به قلعه خیبر رفت. درب قلعه ی خیبر به قدری سنگین بود که 40 نفر جمع می شدند تا درب را باز و بسته کنند اما حضرت دو لنگه درب را از جا کندند.

روزی پیامبر صلی الله علیه و آله از جبرئیل پرسید تو چند سالت است؟ جبرئیل گفت: یک ستاره ای وجود دارد که هر سی هزار سال یک مرتبه در افق سماء طلوع می کند من تا امروز سی هزار بار طلوعش را دیده ام! در همان لحظه امیرالمومنین علیه السلام وارد شدند جبرئیل بلند شد و دست برسینه گذاشت و به حضرت سلام کرد.

پیامبر صلی الله علیه و آله از او پرسید مگر این جوان را می شناسی؟ جبرئیل گفت: چطور نشناسم کسی را که معلم و مرشد من بود؟ وقتی خداوند مرا آفرید نحوه ی تکلم و عبادت را بلد نبودم، کسی که به من تسبیح، تهلیل، صوم، صلاه و حج و هر چیزی که را بلد هستم... او به من آموخت.

در معراج در آسمان چهارم پیامبر صلی الله علیه و آله و جبرئیل به یک سلسله کاروان شترها رسیدند حضرت فرمود: صبر کنیم اینها بگذرند و بعد عبور کنیم. جبرئیل عرض کرد: از روز ازل تا روز قیامت این سلسله شترها در حال عبور هستند. حضرت فرمود: بار این شترها چیست که تمام نمی شود. جبرئیل گفت: بار این شترها کتبی است که فضایل امیرالمومنین علیه السلام نوشته شده است که هیچ کدام هم تکراری نیست. هر ضربه ی امیرالمومنین علیه السلام در خندق مساوی با ثواب عبادت جن و انس است.