حجت الاسلام میر باقری: دین همه ی عرصه های زندگیمان را باید فرا گرفته باشد

یک رکن تفقه این بود که ببینیم در زندگی دینی خود در دنیا چه هدفی داریم؟ یکی از اشتباهاتی که بیشتر افراد می کنند این است که گمان می کنند دین تافته ای جدا بافته در کنار زندگی است و این تصور کاملأ غلط است. دین همه ی عرصه های زندگیمان را باید فرا گرفته باشد، در بستر دین باید زندگی کرد. معنای دین داری این است که بدانیم روش و رفتارمان در زندگی (ازدواج،تربیت،رفتار با دیگران و....) با آنچه خداوند می خواهد تطابق داشته باشد.

حضرت موسی علیه السلام به خداوند فرمود: خدایا مرا به عملی راهنمایی کن که در پرتوی آن عمل من به رضایت و خشنودی تو برسم. پاسخ خداوند به حضرت موسی علیه السلام این بود: رضا و خشنودی من در این است که تو بر قضای من خشنود باشی.

دو نوع قضا وجود دارد:

قضای تشریعی: امر و نهی هایی مثل ربا نخوردن و دروغ نگفتن و غیبت نکردن و ...

قضای تکوینی: به خدا نگوییم چرا من؟ و گله و شکایت نداشته باشیم از خداوند چرا که بنا نیست اگر ما انسان خوبی هستیم و همه ی اصول اسلامی را رعایت می کنیم هیچ مشکلی در زندگی نداشته باشیم.

رسول اکرم صل الله علیه و آله فرمودند: اگر دنیا و لذتهای فانی آن به اندازه بال مگسی در نزد خداوند ارزش داشت شربت آبی از آن به کافر نمی نوشانید.

رکن اول دین داری آن است که بدانیم برای مبارزه و تلاش به این دنیا آمده ایم نه برای خوابیدن.

آمدند خدمت رسول خدا صل الله علیه و آله و گفتند یا رسول الله قرآن یادم دهید؟ پیامبر از شش هزار و ششصد و اندی آیه ی قرآنی این دو آیه را خواندند: ( فمن يعمل مثقال ذرة خيرا يره ومن يعمل مثقال ذرة شرا يره )² هرکس هم وزن ذره ای نیکی کند نتیجه اش را خواهد دید و هر کس هم وزن ذره ای بدی کند نتیجه ی آن را می بیند. آن فرد رفت در حالی که پیامبر صل الله علیه و آله گفتند: او در حالی که فقیه در دینش شد، رفت.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: انسان به فقاهت نمی رسد مگر اینکه برایش مهم نباشد امروز چه غذایی می خورد.

ایشان نمی فرمایند غذای خوب نخور، این کار را انجام نده بلکه می فرمایند: دغدغه و اولویت زندگیمان این نباشد.

امام باقر علیه السلام می فرمایند: فقیه واقعی کسی است که نسبت به مال دنیا بی اعتنا است. یعنی برای مال دنیا ارزش قائل نباشیم که کار به سکته برسد.

مرحوم علامه مجلسی شاگردی داشتند به نام مرحوم جزایری که با هم قرار گذاشته بودند هر کدام زودتر فوت شد به خواب دیگری برود و درباره اتفاقات آن دنیا بگوید. مرحوم علامه مجلسی از برجستگان شیعه  زودتر از دنیا رفتند و به خواب شاگرد خود آمدند و گفتند: چند کار در این دنیایی که من هستم به شدت به داد من رسید، روزی در بازار بودم که دیدم یک فرد آبرومند برشکسته ای را طلبکار ها دوره کردند و به او اهانت می کردند و آن فرد خجالت می کشید و حرفی نمی زد. من طلبکار ها را راضی کردم و این فرد را نجات دادم. همین یک نجات در این دنیا دست مرا گرفت.

روزی دیگر که باران و تگرگ شدیدی می بارید بچه گربه ای را در بغل گرفتم تا باران بند بیاید و این جریان هم دست مرا گرفت.

رکن دوم بندگی و تفقه عبارت از ساخت و قوی کردن اعتقادات است، اعتقادات همان توحید،نبوت و ولایت است.

دعایی که از حضرت صادق علیه السلام وارد شده در زمان غیبت بسیارنافع است. حضرت این دعا را به یکی از نزدیکترین یارانش یعنی «زراره» آموختند و آن دعا چنین است : اللهم عرفنی نفسک، فانک ان لم تعرفنی نفسک لم اعرف نبیک.اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفنی رسولک، لم اعرف حجتک.اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی؛

خدایا! خودت را به من بشناسان، چون اگر خود را به من نشناسانی، پیامبرت را نمی شناسم. خدایا رسولت را به من بشناسان، چون اگر چنین نکنی، حجت تورا نمی شناسم. خدایا حجتت را به من بشناسانچون اگر حجتت را به من شناسایی از دینم منحرف وگمراه خواهم شد.

شب چهارم شب تجلیل از اصحاب سید الشهداست. یکی از بزرگان می فرمود گمان نکنید مقام حر از دیگر شهدا کمتر است. در زمان صفویه قبر حر را شکافتند و دیدند بدن ایشان مثل روز اول تازه است. می شود گفت: معمول ما انسان ها جرممان به اندازه ی حر نبوده است، چرا که او مقابل امام زمانش را گرفت. حر با آن همه گناه سنگین بر می گردد و خدا می پذیردش. خداوند بیش از تصور ما رحمت و مهربانی دارد.

پی نوشت:

_{1-        نهج الفصاحه صفحه 298}

_{2-        سوره الزلزلة:آیه 7}