حجت الاسلام تهرانی: بی احترامی به پیکر مطهر امام حسین(ع) نوعی ترور شخصیتی بود+گزارش تصویری
مواسات و همدردی
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در زیارت ناحیه می فرمایند: به فدای آن آقایی که حرمت او شکسته شد.
در همین بازار تهران 35 سال پیش یکی از شیخ های دینی را مأمور های حکومتی زدند و عمامه از سر او انداختند و آن روز در قم تمام مراجع عمامه هایشان را از سرشان در آوردند برای حفظ حرمت آن شیخ.
بی احترامی به پیکر امام حسین(ع) به معنای ترور شخصیتی بود
هزار و چهارصد سال پیش لباس کهنه ی امام حسین علیه السلام را از تنشان درآوردند، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند: دو بار با سُم اسب سینه ی اباعبدالله علیه السلام را شکستند. این که ما در ماه محرم و صفر مشکی به تن می کنیم، برای عزای سیدالشهدا علیه السلام لخت می شویم و سینه می زنیم، نوزاد شش ماهه ی خود را به شکل حضرت علی اصغر علیه السلام لباس تن می کنیم این ها همه همدردی با اماممان است.
لشگریان دشمن برای خاطر غنیمت، لباس از تن حضرت در نیاوردند بلکه اینکار به معنای ترور شخصیتی فرد است. دشمن، خطر امام حسین علیه السلام را عدم بیعت می دانست و برای همین دلیل هم ایشان را شهید کردند. پس چرا اهل بیت ایشان را به اسارت بردند؟ مگر شما همان امتی نیستید که وقتی علی ابن ابی طالب علیه السلام سر عمربن عبدود را جدا کردند، پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: نکند زره از تن عبد درآورید، او بزرگ قوم کافر است و احترام دارد. حق ندارید احترام قوم کافر را بشکنید.
چرا بدن بی سر امام حسین علیه السلام در گودی قتلگاه روضه ی عطش خواندند؟ روز هفتم یزیدبن معاویه نامه نوشت که من آب را بر حیوانات حلال و بر امام حسین علیه السلام و اهل بیتش حرام اعلام می کنم. این بی احترامی و توهین و بی شخصیتی، جگر امام را سوزاند.
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صاحب مصیبت هستند. امام در روز عاشورا صدای ناله شان بلند شد، هل من ناصر ینصرنی؟ ، هل من معین یعیننی؟
خداوند به خدایی اش بر خورده است و می گوید: به کربلا بروید و در مقابل قبر حضرت بایستید و بگویید: ان کان لم یجبک بدنی عند استغاثتک ، ای حسین جان روز عاشورا نبودم که از درد گریه کردی. امام حسین علیه السلام ده جا در کربلا بلند بلند گریه کردند از شدت غریبی و حتی بعد از شهادتشان گریه کردند.
در بعضی مقاتل نوشتند؛ وقتی سر حضرت به روی نیزه بود، بی احترام کردند حرم را. در مقابل یک استغاثه ی سیدالشهدا علیه السلام خداوند همه ی دنیا را مطیع ایشان کرد و همه شدند عبد امام حسین علیه السلام. لذا فرمودند: حرمت اول، حرمت خانه ی خداست و حرمت شکنی نکنید. حقیقت کعبه امام معصوم است که باید ایشان را تعظیم و ستایش کرد.
معنای نمادها در کاروان های عزا
طبل زدن و دسته های عزاداری ها یعنی چه؟ نوشتند: صدای طبل دشمن که بلند می شد دل بچه های امام حسین علیه السلام می لرزید. همه ی این ها همدردی با امام است. بچه های امام را با تازیانه می زدند و حرمت اهل بیت را شکستند و امروز ما در دسته های عزا زنجیر می زنیم برای همدردی با حضرت و می گوییم: آقا جان در کربلا نبودم کمکت کنم الان با شما همدردی می کنم.
عاشورا معیار و محک است هر طور عمل کنیم یعنی اگر بودیم همانطور عمل می کردیم. اگر اکنون بی تفاوت باشیم حتی اگر در آن زمان هم بودیم باز هم بی تفاوت بودیم.
لذا فرمودند: دومین حرمت، حفظ کردن حرمت کتاب خداوند است.
این کلام برای پیغمبر صلی الله علیه و آله است: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ»1
من همانا دو چیز در میان شما می‌گذارم که پس از من هرگز گمراه نشوید، مادامى که به آن دو چنگ زنید، کتاب خدا، و عترتم که اهل بیت و خاندان من‌اند؛ زیرا خداى لطیف و آگاه به من سفارش کرده که آن دو از هم جدا نشوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند.
امام علی علیه السلام افضل از کتاب خداست چرا که ایشان ترجمه ی کتاب خداوند است. اگر این کتاب قرآن به دست علی ابن ابی طالب علیه السلام نباشد کار نمی تواند بکند.
وهابی هایی که مردم را می کشند با همین کتابی که در دست من و شماست مردم را می کشند. فرق ما این است که ترجمه و تفسیر را از امام خواستیم و آن ها به سراغ غیر رفتند و با همین کتاب سر مردم را می برند به اسم اسلام.
اگر کسی بخواهد احترام واقعی به قرآن بگذارد باید احترام واقعی به ترجمه و تعبیر و معلم واقعی قرآن بگذارد. چرا باید سر امام حسین علیه السلام در 120 موضع در اسارت، قرآن بخواند؟ یعنی قرآن ناطق امام است و حضرت زهرا سلام الله علیها در خطبه ی فدک می فرمایند: به سراغ قرآن ناطق خداوند بروید، به سراغ علی ابن ابی طالب علیه السلام بروید.
قرآن هدی اللمتقین است و زمانی هدایت می کند که در دست امام معصوم باشد.
در بعضی مقاتل آمده است که امام حسین دشمنان خود را موعظه می کردند اما آن ها امام را با سنگ می زدند. عَلَم یک مقتل مصور است که قدیمی ها نکات کربلا را به صورت علامت هایی روی آن درآوردند.
