حجت الاسلام عالی: رحمت خدا شامل همه ی انسان ها می شود

ترجمه کلمه "رحیم" و "رحمان" به معنای مهربان نیستند، از ماده "رحم" هستند چطور می گوییم او به فلان حیوان یا انسان رحم کرد. اما در انسان رحم کردن اینگونه است که شخص چیزی را ببیند و تحت تاثیر قرار گیرد و بعد برایش اقدامی انجام دهد را رحم می دانیم یا در ابتدا دلش می سوزد و بعد کاری برای فرد انجام می دهد. اما درباره خداوند آن دل سوختن وجود ندارد و بخشش است و فقط و فقط بخشیدن و بخشش است که به همان رحمت خدا گفته می شود بدون اینکه تحت تاثیر قرار گیرد.

خدا حالات بعضی از دلها را به خودش نسبت داده است، در روایت داریم خداوند فرموده: رضا و غضب حضرت زهرا سلام الله علیها و پیغمبر صلی الله علیه و آله رضا و غضب من است.

پس در خدا رحمت همین است که ببیند کسی فقیر و کمالاتی را ندارد، خدا هم خودش داراست به او می دهد. منتهی چون خدا بخشنده است و چون رحمت دارد چاله های وجودی انسان را پر می کند. برای همین است که هر کاری که می کنیم و هر کمالاتی که داریم به واسطه ی صفت رحمانیت خداست که باعث می شود فیض خدا به آنجا برسد. معدن تمام رحمت خدا در 14 معصوم علیهم السلام است یعنی اول خداوند به آنها می دهد و بعد به انسان ها.

خدا کمالاتش را به انسان ها می دهد چه انسان باشند چه کافر چون خدا رحمت دارد و به کسی که فقیر باشد عطا می کند، دلیلش فقر آنهاست، این بخشش عام خداوند است. بخشش خاص خدا، رحیمیت خدا شامل حال مومنی می شود که فقیر است و اظهار فقر کرده است این رحمت خاص شامل کافر نمی شود.

خداوند در قرآن دستور داده است: در محضر پیغمبر صلی الله علیه و آله با یکدیگر قیل و قال نکنید و وقتی هم با حضرت صحبت می کنید بر سر او فریاد نکشید. یعنی هم در بین خودتان در محضر حضرت و هم با ایشان بلند صحبت نکنید. بعضی افراد در حرم های امامان معصوم یا در امامزاده های باعظمت این سرزمین، مثل حرم حضرت معصومه سلام الله علیها یا حرم حضرت عباس با یکدیگر بلند صحبت می کنند. در محضر ولیّ خدا و معصوم همه ی توجه باید به حضرات باشد.

این آیه از سه جهت قابل توسعه است، اینکه خدا فرموده صدایتان را در مقابل پیامبر صلی الله علیه و آله بالا نبرید مربوط به زمان حیات و حتی بعد از رحلت ایشان هم هست روایت داریم چون پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام زنده و مرده ندارند و به همه چیز اشراف دارند درست است زمانی که جسم شریفشان هست عنایت بیشتری وجود دارد برای همین گفته اند در زیارت حرم و زیارت از نزدیک بیشتر ثواب نصیب انسان می شود. اما چه در زمان حیات و چه در زمان ممات احترام به پیامبر صلی الله علیها و آله واجب است.

امام حسین علیه السلام زمانی که می خواست امام حسن علیه السلام را دفن کند در کنار مرقد پیغمبر صلی الله علیه و آله، سروصدای زیادی بلند شد در آن لحظه اباعبدالله علیه السلام فرمودند: قیل و قال نکنید. سپس آیه شریفه ی: لا ترفعوا اصواتکم فوق صوت النبی1 خواندند؛ در آن زمان پیامبر صلی الله علیه و آله زنده نبودند پس معلوم می شود احترام به حضرت در زمان حیات و ممات ایشان وجب است.

این آیه شامل انواع بی حرمتی ها می شود و همه را در بر می گیرد. روح آیه شامل انواع بی حرمتی ها مثل دراز کردن پا، یا استفاده از الفاظ رکیک را هم شامل می شود.

آیه می فرماید: "فوق الصوت النبی" نمی فرماید "فوق الصوت محمد"؛ یعنی خدا شخص پیغمبر صلی الله علیه و آله را با نام کوچک نمی گوید شخص حضرت منظور آیه نیست بلکه شخصیت حقوقی حضرت یعنی مقام نبوت ملاک است، یعنی هر کس در ارتباط با پیغمبر صلی الله علیه و آله است منظور و ملاک است یعنی ائمه علیهم السلام را هم شامل می شود، شامل همه مقدسات می شود چه قرآن، چه پیامبر صلی الله علیه و آله و چه امام باشد هر چیزی که ارتباط با خدا و اعتقادات دارد احترامش واجب است.

پی نوشت:

1- سوره حجرات آیه 2