حجت الاسلام بنیانیان: اشک بر سیدالشهدا(ع)، راه نجات شیعیان است
اگر الان به ما بگویند: اربعین نمی توانی به کربلا بروی می میریم و جان می دهیم. خداوند می گوید: باید بر امام حسین علیه السلام گریه کنیم چون به مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها قول دادیم که گریه کنیم.
وارث: مراسم جلسه هفتگی روضة العباس با سخنرانی شیخ مهدی بنیانیان و مداحی حاج حسین سیب سرخی و حاج حیدر خمسه و کربلایی حسین طاهری و کربلایی حسین یعقوبیان و کربلایی مجید تال برگزار شد.
در ادامه ی خبر متن سخنرانی شیخ مهدی بنیانیان را می خوانید:
زیارت اربعین و عاقبت به خیری
امام سجاد علیه السلام 35 سال بالاترین عبادت را انجام دادند، آقا هر وقت آب می دیدند گریه می کردند، جوانی می دیدند گریه می کردند و...
آمدند نزد امام صادق علیه السلام و گفتند: این عاقبت به خیری که شما می گویید بسیار سخت است که در پایان کار عاقبت به خیر باشیم. چطور خود را نجات دهیم؟ امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس به زیارت اربعین امام حسین علیه السلام برود عاقبت به خیر می شود.
فرزندمان را نزد حرم امام حسین علیه السلام ببریم خداوند پیشانی نویس او را تغییر می دهد. در این دنیا ما به خداوند قول دادیم که حلت بفنائک امام حسین علیه السلام باشیم. اگر می خواهید در این عالم باقی بمانید یک راه وجود دارد و آن این است که فدای امام حسین علیه السلام شویم. نه اینکه حتمأ خونمان ریخته شود بلکه همینقدر که محاسن و موهایمان در راه امام حسین علیه السلام سفید شود آن وقت مثل رسول ترک می شویم که در لحظه ی مرگ آقا را صدا زد و ایشان آمد. شهید یعنی کسی که در لحظه ی مرگ جمال سیدالشهدا را می بیند.
پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمایند: سخت ترین لحظه ی زندگی لحظه ی جان دادن است زمانیکه حضرت ملکوت می خواهد جانمان را بگیرد. مادرمان حضرت زهرا سلام الله علیها امر کرده اند به حضرت عزرائیل که جان گریه کنان پسرش امام حسین علیه السلام را همانند بوییدن گلی بگیرد. امام صادق علیه السلام فرمودند: شب اول قبر برای بعضی پانصد سال طول می کشد. در مستدرک امام صادق علیه السلام گفتند: مادرمان فاطمه زهرا سلام الله علیها امر کرده است به فرشتگان نکیر و منکر تا خواستند پرسش کنند، سینه ی میّت را بو کنند اگر بوی امام حسین علیه السلام را می داد ساکت و آرام شوند.
گریه بر امام حسین علیه السلام راه نجات شیعیان است
خداوند فقط یک وتر موتور دارد یعنی همان یکی یک دانه که فقط سیدالشهدا علیه السلام است. خداوند یک سوم قرآن را در مورد وحشت قیامت و عذاب قیامت می گوید و می گوید: بچه ی تازه متولد شده پیر و زمین گیر می شود، برادر از برادر و پدر ومادر از فرزند خود فرار می کنند.
امام صادق علیه السلام در مستدرک صفحه 213 می فرمایند: وقتی قیامت فرا می رسد پیامبران خدا دنبال شفاعت می گردند و این قیامت یک پناه دارد آن هم امام حسین علیه السلام است.
می گویند: گروهی هستند که در قیامت نمی فهمند چه خبر است چون محو تماشای سیدالشهدا علیه السلام هستند. خداوند می فرماید: (أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ)1
آنگاه هر نفسی به خود اید و فریاد واحسرتا برآرد و گوید: ای وای بر من که هم جوار و همسایه ی خدا را فرو گذاشتم و در حق خود ظلم و تفریط کردم و وعده های خدا را مسخره و استهزاء نمودم.
اگر الان به ما بگویند: اربعین نمی توانی به کربلا بروی می میریم و جان می دهیم. خداوند می گوید: باید بر امام حسین علیه السلام گریه کنیم چون به مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها قول دادیم که گریه کنیم.
مقداد می گوید: در مسجد نشسته بودیم که دیدیم حضرت زهرا سلام الله علیها شتابان از منزل خارج شدند و نزد امیرالمومنین علیه السلام آمدند و گفتند: پیامبر.
حضرت علی علیه السلام به خانه رفتند و دیدند فریاد پیغمبر صلی الله علیه و آله بلند شد و پرسیدند چه شده است؟ فرمودند: چند صباحی است این فرزند در رحم با فاطمه سلام الله علیها صحبت می کند. امروز به مادرش گفت: انا عطشان.
جبرئیل شروع به روضه خواندن کرد و امام صادق علیه السلام می فرمایند: پرده کشیدیم روضه را نفهمند لذا با شنیدن آن جان می دهند. حضرت زهرا سلام الله علیها که این روضه ها را شنیدند و گفتند: یارسول الله من این بچه را به دنیا می آورم. پیامبر صلی الله می دانست رضای خداوند در رضای فاطمه سلام الله علیها است و به همه گفت: ای اهل عالم بدانید من همه ی عالم را خلق کردم صدقه ی سر این پنج نفر. و آن ها را اینگونه معرفی کردند: فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ
که شرافت و عزت این ها به فاطمه ی زهرا سلام الله علیها است. پیامبر صلی الله فرمودند: استجابة فی تربته
تنها راه نجات شیعیان علی علیه السلام این است که بر امام حسین علیه السلام گریه کنند.
پی نوشت:
1- سوره زمر آیه 56