حجت الاسلام الهی فر: عمل صالح و بُریدن از غیرخدا؛ راه ورود به حیات طیبه

وارث: جلسه هفتگی با سخنرانی حجت الاسلام الهی فر، ذکر مصیبت برادر ابوالحسنی و مداحی حاج محسن عرب خالقی و حاج عباس سیب سرخی در هیئت الزهرا سلام الله علیها برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام الهی را می خوانید:

اخلاص بال پروازی برای انسان می شود

هر کس دنیایش را گسترده تر می کند مسئولیت هایش بیشتر و حساب و کتابش دقیقتر می شود. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: خدا به یک چیز نگاه می کند، به دلها و اعمالتان نگاه می کند، عمل با اخلاص انسان را بالا می برد، بال پرواز برای انسان می شود. در روایت داریم وقتی انسان در این میدان ورود پیدا کرد عملش با مشخصه ای که حضرت حق بیان می کند همراه شد، انسان به جایی می رسد که وقف می شود.

امام صادق علیه السلام فرمود: خدا رحمت کند کسی را که خودش را وقف ما کرده است. در میدان عمل صالح انسان فقط دنبال رضایت محبوب و اولیای دین است. در بحث پیوند هم اینچنین گفته اند. حارث همدانی وقتی به امیرالمومنین علیه السلام ابراز علاقه کرد حضرت فرمود: اگر راست بگوئی در وقت جان دادن ما بالای سر شما خواهیم بود.

فَمَنْ كَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا¹ ؛ در میدان عمل صالح انسان فقط در پی کسب رضایت حضرت حق است.

عاقبت مردی که بازیگر نقش شمر در تعزیه بود

مرحوم آیت الله قزوینی می فرمود: کسی بود که از نوجوانی خودش را خرج آل الله کرده بود خوش چهره بود و در تعزیه نقش حضرت قاسم را اجرا می کرد، سنش بالاتر رفت نقش حضرت علی اکبر، کمی سنش بالاتر رفت نقش حضرت عباس را بازی می کرد، وقتی که پیر شده بود زیبایی اش خدشه وارد شده بود، دندانهایش ریخته بود و نقش شمر را بازی می کرد و اشک از مردم می گرفت به قدری خوب بازی می کرد.

وقتی از دنیا رفت یکی از علما در عالم رویای صادقه دیده بود چه باغ و مکانی دارد، او گفته بود: تعجب کردی اینجا را به من داده اند؟ بنشین تا برایت بگویم: وقتی از دنیا رفتم و وارد عالم قبر شدم، آخرین سنگ لحد را که گذاشتند و شروع به ریختن خاک کردند دو ملک با چهره زیبا بر من وارد شدند که به بالای سرم نگاه می کردند، دیدم وجود نازنین حضرت ابی عبدالله علیه السلام و قمر منیر بنی هاشم قرار دارند.

امام حسین علیه السلام به من فرمود: تو شمر هستی؟ خجالت کشیدم و سرم را پایین گرفتم از شرم و خجالت. حضرت فرمود: چرا خجالت می کشی تو شمر ما هستی نه عمر سعد. تو به قدری دل مادر ما را شاد کردی و مادر ما خیلی برایت دعا کرده است به خاطر اینکه از شیعیان ما اشک گرفتی، می شود کمی در نقش شمر برای ما تعزیه بخوانی؟ به حضرت گفتم: آقا پیر شده ام و صدا ندارم. اما حضرت عباس با یک لحنی فرمودند: امر امام است، اطاعت کن. بعد از خواندن قسمتی از تعزیه امام حسین علیه السلام به حضرت عباس فرمود: جای او کنار حرم من قرار می گیرد و اجازه دارد روزی سه مرتبه به زیارتم بیاید و در قیامت خودم وارد بهشتش می کنم.

در حیات طیبه انسان خرج خدا و آل الله(ع) می شود

ورود در حیات طیبه آثار و پیامدی دارد و این است که انسان خودش را وقف می کند و دیگر خودش را نمی بیند. گرفتاری ها ما از این است که خودمان را می بینیم.

زخودبینی چو بگذشتی    به چشم دل خدا بینی

در حیات طیبه دیگر انسان خودش نیست و در این حیات است که انسان در جای جای عالم محبوبش را می بیند. یکی از راههای رسیدن به خدا اهل عمل بودن است، فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا عمل خالص.

در روایت داریم امام سجاد علیه السلام به ابوخالد کابلی در پاسخ به سوال: چه عواملی باعث عدم استجابت دعا می شود؟ حضرت عواملی را برشمرد و فرمود: سوء نیت، نیت بد داشتن برای چشم و همچشمی، یکی از عوامل مانع از استجابت دعا آلودگی باطن و دورن است.

وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ؛ غیر خدا را از خودت دور کردن یکی از راههای رسیدن به خداست.

یک صبح با خلاص بیا بر در دوست     گر کام تو بر نیامد آنگه گله کن

کسی که خودش را به همه چیز فروخته است اجازه ورود به او نمی دهند. غیر خدا را کنار بگذار تا ببینی چطور تو را بالا می برند.

قرآن می فرماید: اگر می خواهی برسی ورود در میدان حیات طیبه را برای خودت مهیا کند، راهش ورود در میدان عمل و بریدن از غیر خداست، بعد ببین به کجا می رسانند و چطور خریدارت می شوند، دنبالت می گردند و عاشقت می شوند و وقتی عاشقت شدند تو را خرج خودشان می کنند.

معاذ بن جمل را ببینید فدایی امیرالمومنین علیه السلام بود وقتی افتاد حضرت به بالای سرش آمد و فرمود: خدا رحمتت کند، تو بارت بر دوش ما کم بود اما یاری ات زیاد بود. معاذ تا این حرف را شنید چشمانش را باز کرد و گفت: آیا به عهدم وفا کردم؟ حضرت فرمود: خدا رحمت کند کسی را که خودش را خرج ما و وقف ما می کند.

جناده بن انصاری محضر اباعبدالله علیه السلام آمد برای کسب اجازه به میدان رفتن و نوجوانی بود که پدرش جزو شهدا بود حضرت به او فرمود: شاید مادرت راضی نباشد. اما او پاسخ داد: مادرش خودش مرا فرستاده. حضرت او راهی میدان کرد، وقتی به میدان آمد نگفت من فرزند شهیدم و ... اولین رجزی که خواند این بود:

أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاَْمیرُ     سُرُورُ فُؤادِ الْبَشیرِ النَّذیرِ²

جنگ کرد و شهید شد و سر از تنش جدا کردند اما مادرش سرش را در آغوش گرفت و گفت: احسنت خوب جهاد کردی و سر را برگرداند و گفت: چیزی که در راه خدا داده ایم پس نمی گیریم. در حیات طیبه انسان اینگونه می شود و خرج خدا و آل الله می شود.

پی نوشت:

1- سوره کهف آیه 110.

2- ذخیرة الدارین، ج۱، ص۴۳۵.