حجت الاسلام شهاب: رستگاری در گرو ایمان به ولایت است

روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمده است که هم شیعه و هم اهل خلاف به آن تصریح دارند و مرحوم شیخ طوسی در کتاب شریف الأمالی و شخصی بنام ابن ملجم غزنی در کتاب سُنن خود این روایت را از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می کنند که رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: طوبی لمن کان من أولیاء الحسین و شیعته، هم و الله الفائزون یوم القیامة .

در ادبیات دین یک فلاح است به معنای رستگاری و یک فوز داریم به معنای رستگاری اما از حیث ادبیات و معنا در دین متفاوت هستند، مفلح به آن کسی می گویند که در اعتقادات به رستگاری رسیده است و ثمره ی آن تثبیت در اعتقادات است لذا وقتی خداوند می خواهد شیعیان واقعی اهل بیت را معرفی کند یک سوره ای که به نام آن هاست به نام مومنون را بیان می کند. در آنجا می فرمایند: کدام مومنین رستگار شدند؟ مومنان نماز روزه ای؟ خیر از امام صادق علیه السلام در تفسیر صافی سوال کردند منظور از این مومن کسانی هستند که حج را به پا داشتند و نماز خواندند؟ امام فرمودند: همه ی این ها اعمال حسنه است و کسی که واجبات دین را انجام دهد برای او ثبت می شود اما مومن واقعی از نگاه ما کسی است که ایمان به ولایت ما آورده باشد. 

ایمان ظاهری میشود ایمان وهابیت و سَلفی گری و داعشی گری که ظهور عمل آن فاجعه است و خون و خون ریزی و فحشا و منکر است اما آن کسی که مومن به ولایت علی علیه السلام است، شمشیر خود را در رکاب الله بلند می کند برای پیاده کردن کلمةلله و جهاد و حج و صلاة او ولایی است. کسی که به رستگاری رسیده است در عمل آن را اجرا می کند و به اجرایی شدن اعتقادات و مبانی که در دست اوست اگر درست انجامشان داد در مفاهیم دینی ما به آن فائز می گویند و إلا به لفظ خیلی کارها می شود کرد.

ما سرمایه ی محبت و ولایت امام حسین علیه السلام را داریم، پیامبر صل الله علیه و آله می فرمایند: خوش به حال کسی که سایه ی محبت امام حسین علیه السلام بر سر اوست. وقتی یک شرایط خاصی را در روایتی مطرح می کنند یعنی موضوع از أهمیت بالایی برخوردار است.

وقتی می گوییم ما با محبت امام حسین علیه السلام میدان بندگی را شروع کردیم و در بساط بندگی و حق قدم بر میداریم، یعنی این حرکت ما در پرتوی ولایت الله جلو می رود لذا صفت عالی حق را در دست داریم. امام حسین علیه السلام مظهر الرحم الرحمین خداوند است و این صفت به طور تمام در ذات ایشان اثبات شده است.

اتهام دادن به دشمن بیرونی خیلی سریع است و می شود زود او را متهم کرد ولی قبل از اینکه او را محکوم کنیم به یک تصفیه و تطهیر در درون خود برسیم. جنگ اعتقادی شروع شده است ما را با محبت امام حسین علیه السلام آشنا می کند اما وقتی جایی که رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: شیعه جا پای ما می گذارد، اقتدا به اعمال ما می کند، ما کوتاهی می کنیم. 

سُکر امام حسین علیه السلام خواب نمی آورد بلکه بیداری می آورد وقتی بر در مغازه ی ما زن بد حجابی آمد مرد باشیم مثل امام حسین علیه السلام و با غیرت بگوییم جنس نمی فروشم به بد حجاب.  چرا بساط این محبت و ولایت را اینقدر دم دستی کردیم؟ اینقدر خالی از شئون کردیم که دشمن قسم خورده ی اسلام روی آن بازی می کند و جوان شیعه را روی دست خود می چرخاند و او حواسش نیست. 

آفت را گفتیم حالا باید دنبال راهکار بود، ما اهل مقابله با امام حسین علیه السلام نیستیم، ما می خواهیم روی این جمله که می گوییم: سرمایه ی محبت زهرا (س) است دین من، بایستیم. 

چرا به قیامتِ ندیده دل ببندیم اگر در همین خاک دنیا سه مورد روایت را کاربردی و عملیاتی کنیم در زندگی خود و با سرمایه ی محبت سیدالشهدا علیه السلام و مادرشان فاطمه زهرا سلام الله علیها در هر خاکی نفس بکشیم اثر آن افلاکی می شود.

خودمان که تطهیر شدیم دست ده نفر را می گیریم و هدایت می کنیم. این رستگاری نصیبمان نمی شود إلا با اطاعت از پروردگار، امام حسین علیه السلام محب مطیع می خواهد. ضریب اطاعت پذیری یک محب امام حسین علیه السلام باید صد باشد در همه ی ساعات. 

محبت با معرفت شروع می شود و خروجی و ثمره ی آن می شود اطاعت. امام رضا علیه السلام در تعریف امام زمان عجل الله تعالی فرجه می فرمایند: از پدر و مادر هایتان به شما مهربان تر است. چرا در حد پدر یک امت او را نشناختیم که به ایشان چشم بگوییم؟ اطاعت پذیری از امر ولی انسان را بالا می برد. کسی که یک امر حرام انجام ندهد یعنی شش دنگ و در بست مطیع امر ولی خود است، محبت اهل بیت داشتن هزینه دارد که باید به پای آن هزینه داد. 

در مسیر ولایت اهل بیت با سرمایه ی محبت آل الله، تجلی و ظهور آن اطاعتی که از امر مولا می کنیم در یک کلمه نهفته است به نام تقوا. محب باید مطیع و مُتقی باشد. تقوا یعنی آنجا که قرار است خدا ببیندت باشی و آنجایی که قرار نیست خدا ببیندت نباشی، آن موقع است که خریدار ما میشود. 

در روایت داریم جایگاه فائزون در بهشت بسیار دیدنی است و در رتبه ی خاصی از جنت هستند.