حجت الاسلام میرباقری: مراقب باشیم تا محبت به دنیا مانع از یاری خدا و دین نشود

وارث: عزاداری دهۀ سوم صفر با سخنرانی حجت الاسلام میرباقری، قرائت زیارت عاشورا توسط حاج محسن هاشمی و مداحی حاج محمد نوروزی و کربلایی محسن نوروزی در بیت الحسن(ع) برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام میرباقری را می خوانید:

در زندگی دنیایی باید به خدا و دین خدا اهمیت بیشتری قائل شد

خدای متعال در آیه به اهل ایمان و جامعه ایمانی هشدار می دهد که گرفتار آنچه در آیه آمده نشوند، معنای آیه این است: پیامبر به مردم بگو اگر تجارت و دنیا برایشان از خدا و رسول خدا و جهاد در راه خدا محبوب تر شد منتظر عذاب الهی باشند. شأن نزول آیه چیست؟ دانستن آن در فهم آیه کمک می کند. پیامبر صلی الله علیه و آله در ایام حج فرمودند: هیچ مشرکی حق ورود به مسجدالحرام را ندارد چون آنها سالیان سال و قبل از بعثت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله به مسجدالحرام می آمدند و طواف می کردند و مشرک بودند یعنی برای خدا شریک قائل بودند. مردم مکه از همین زائران که می آمدند ارتزاق می کردند، چون مکه در آن زمان صنعت آنچنانی نداشت و از طریق فروش اجناس به آنها روزگار می گذراندند.

اگر قرار بود ورود مشرکین به مسجدالحرام ممنوع شود دیگر کسی به مکه نمی آمد و تجارت آنها به هم می خورد فلذا اعتراضشان بلند شد و به خدا اعتراض کردند که رزق ما از این طریق است و بعد از این اعتراض آیه نازل شد. آیه نمی خواهد بفرماید کسی که بچه اش را یا پدر و مادرش را دوست نداشته باشد چون اینها فطری و سرشت انسان است و کسی نمی تواند آنها را دوست نداشته باشد حتی انسان مال و تجارت و کسبش را دوست ندارد، خدا نمی فرماید اینها را دوست نداشته باشد بلکه می فرماید: مراقب باش محبوبیت آنها برایت از محبوبیت خدا مهمتر نشود، مراقب باش محبت آنها تو را به انحراف نکشد.

وجود مبارک سیدالشهدا علیه السلام عاشق واله حضرت علی اکبر بود، وقتی کنار بدن حضرت علی اکبر آمد فرمود: بعد از تو خاک بر سر دنیا. بعضی بزرگان می فرمایند وقتی حضرت علی اکبر به میدان رفت، حضرت ابی عبدالله علیه السلام به حال احتضار درآمد و یکی از جاهایی که حضرت بلند بلند گریه کرد زمان شهادت حضرت علی اکبر بود اما با تمام این عشق و علاقه بی معطلی به حضرت علی اکبر اجازه داد تا به میدان برود چون آنچه برای ایشان اهمیت بیشتری دارد خدا و دین اوست، لذا او را هم در راه دین می دهد.

محبت عجیب مصعب به پیامبر صلی الله علیه و آله

یک جوان زیبایی در مکه بود به نام مصعب بن عمیر که وضع مالی خیلی خوبی داشتند و پدر و مادرش هرچه می خواست برایش فراهم می کردند، او ایمان آورد و مسلمان شد، والدینش خیلی فشار آوردند تا دست از اسلام بکشد اما او قبول نکرد به او گفتند: یا ما را انتخاب کن یا پیامبر (صلی الله علیه و آله) را! او هم گفت من پیغمبر صلی الله علیه و آله را انتخاب می کنم. دست از آن زندگی مرفه برداشت یعنی وقتی از خانه بیرون آمد والدینش حتی لباسش را از او گرفتند، هیچ چیزی به او ندادند. چیزی شبیه لُنگ به خودش بست و به سمت پیغمبر صلی الله علیه و آله آمد حضرت فرمود: به این جوان نگاه کنید من دیده بودم نزد پدر و مادرش که بود بهترین غذا و لباس و امکانات را در اختیار داشت، اما چه شده همه را پشت سر گذاشته و می آید؟ محبت خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله باعث شده همه را کنار بگذارد، برای این جوان لباس خوب پوشیدن یا مرکب خوب سوار شدن مهم است اما محبت خدا و رسول صلی الله علیه و آله برایش مهمتر است.

لذا آیه شریفه پیام های مهمی دارد اگر مردم کوفه به این پیام ها توجه داشتند قطعا دچار رذالت نمی شدند. پیام اول آیه این است که هر کاری در زندگی انجام دهی که حرام نباشد خیلی خوب است و مانعی ندارد اما اگر می خواهی کارت در دنیا و آخرت ارزشمند باشد خدا را در نظر بگیر، حتی در کارهای معمولی و مستحب اگر رنگ خدایی داشته باشد ارزشمند است، اگر در ازدواج خدا را در نظر داشته باشید ازدواج موفقی خواهد بود و ارزشمند است. اگر کارها رنگ خدایی پیدا کرد ضامن سلامت کارها می شود ازدواجی که اگر رنگ خدا در آن نباشد موفق نخواهد بود، بسیاری از ازدواج های امروز خالی از گناه نیست.

تجارت و کسبی که خدا در آن آمد نمازش به تاخیر نمی افتد و دروغ در آن راه نمی یابد ولو اینکه ضرر کند. پس پیام اول آیه این است که همه ی کارهای دنیایی، حج می روی، کربلا و روضه می روی و ... به شرطی ارزشمند است که خدا را در نظر بگیری.

مستی هایی غیر از شراب!

پیام دوم آیه این است که مراقب باش اینها برایت از خدا مهمتر نشود، تو را از خدا جدا نکند، بین تو و خدا حجاب نشود، تو را از خدا غافل نکند. خداوند در قرآن می فرماید: وقتی مست به شراب هستی به نماز نزدیک نشو تا بفهمی چه چیزی می خوانی. خیلی وقت ها ما مست شراب نیستیم و نمی خوریم اما باز متوجه نمی شویم در نماز چه می خوانیم. معلوم است در عالم چیزهای دیگری غیر از شراب هست که انسان را مست می کند.

امیرالمومنین علیه السلام فرمود: سزاوار است که عاقل از مستی پرهیز کند و مراقب باشد این چند چیز در زندگی دنیا مستش نکند، اول مراقب باشد مال مستش نکند. مثلا شخص تا پول ندارد هیئت و مسجد رفتنش قطع نمی شود اما تا مالی کسب می کند سکر شأن می داند به مسجد بیاید. اگر انسان مست پول شود خیلی ارزشها را کنار می گذارد.

دوم مراقب باشد قدرت مستش نکند. بعضی ها حاضرند برای رسیدن به قدرت هر کاری انجام دهند، برای رسیدن به قدرت گرد و خاک های عجیبی بر پاست بعضی ها به حسب ظاهر نماز و روزه و حج هم دارند اما قدرت چنان مستشان می کنند که حاضرند به هر قیمیتی به آن دست پیدا کنند. وقتی قدرت یک ابزار برای انسان باشد او را مست نمی کند مثلا شخص می بیند شخصی ماهرتر از او برای ریاست یا پُستی وجود دارد و خودش پیشنهاد می دهد که او جایش را بگیرد.

سوم مستی علم و دانش؛ مثلا می بینیم شخص دانشمند و درس خوانده است اما رفتار و صحبت کردنش با پدر و مادر، دوستان و ... تغییر می کند. آیت الله مرعشی نجفی تعریف می کرد: روزی مادرم مرا صدا کرد و گفت برو پدرت را برای صرف غذا بیدار کن. دیدم پدرش خوابش برده و دلم نیامد او را بیدار کنم، خم شدم و کف پای ایشان را بوسیدم و در همان حال بیدار شدند و فرمودند: خدا هر روز عزتت را بالاتر ببرد، دقیقا عین این دعا برای ایشان مستجاب شد.

چهارم مستی ستایش دیگران.

پنجم مستی جوانی؛ چون در دوران جوانی انسان بیماری و ... ندارد اما آفت هایی هم دارد و آن مستی جوانی است یعنی انسان در دوره جوانی با تمام امتیازاتی که دارد مغلوب آن می شود. پدر و مادر و بزرگترها چیزهایی بلد هستند از طریق تجربه که جوان هرگز نمی داند، تجربه همینطوری بدست نمی آید، فراز و نشیبهایی گذرانده اند که جوان نگذرانده است لذا درباره ازدواج در روایت از پیامبر صلی الله علیه و آله دارد که به دایی ها و برادران همسر توجه کنید، فقط به زنی که می خواهید ازدواج کنید توجه نکنید بلکه به برادر و خانواده اش هم توجه کنید. یعنی برادرزن های شما هر رقمی باشند روی بچه های شما تاثیر دارند.

پس عاقل کسی است که در دنیا این مستی ها مستش نکنند.

اولویت ها معیار زندگی انسان می شود

پیام سوم آیه این است؛ در زندگی دنیا، انسان بر اساس اولویت ها زندگی می کند، اولویت های انسان ملاک و معیار زندگی خواهند بود. مردم در زمان امام حسین علیه السلام اینطور نبود که بی علاقه به اهل بیت علیهم السلام باشند، پس چرا این کار را با حضرت انجام دادند؟ امام حسین علیه السلام را می خواستند تا زمانی که اولویت های دنیایی شان به خطر نیفتد، با خود می گفتند امام حسین علیه السلام را دعوت کنیم تا حکومت را به دست بگیرد بهتر از یزید است و ظلم نمی کند، لذا مسلم وقتی وارد کوفه شد چه استقبالی از او کردند! اما وقتی عبیدالله وارد شهر شد و تهدید کرد همه از اطراف او پراکنده شدند. یعنی امام حسین علیه السلام را می خواستند تا زمانی که مال و جان و یاری نخواهد، اگر اینها را بخواهد ما کمک نمی کنیم.

وقتی دیدند اولویت اولشان از طرف یزید و عبیدالله تهدید می شود حاضر شدند با امام حسین علیه السلام مقابله کنند، اولویت دوم و سوم آنها امام حسین علیه السلام بود و اولویت اولشان خانواده و ... بود. حاضر شدند این رذالت را بخرند تا اولویت اولشان آسیب نبیند اما همان هم برایشان نماند. اگر معیار انسان ابی عبدالله علیه السلام باشد همه چیز را پای حضرت می ریزند.