برترین لباس برای مومن از نگاه امام صادق (ع)

نماز با عطر، برتر از هفتاد نماز بی عطر است

عطر زدن مستحب است. به فرموده امام صادق علیه السلام نماز با عطر، برتر از هفتاد نماز بی عطر است. مخفی نماند عطر، موجب تقویت قوای دماغی شده، آن را از فساد نگه می دارد، عقل، شریف ترین رکن حقیقت آدمی است. از این رو به هر چیزی از جمله عطر زدن که موجب تقویت عقلانی است، سفارش شده است. عطر زدن موجب آراستگی است که نیمی از ایمان است. انسان عاقل از این دستورها باید به لطف و عنایت خداوند به بندگانش پی ببرد.

چرا وقتی آب نیست برای نماز سمت خاک می رویم؟

خدا فرمود: اگر آب نیافتید، بر خاک پاک تیمم کنید. گر چه انسان می فهمد وضو و غسل برای نماز، از آن جهت لازم است که پاکی و پاکیزگی می آورد، که در تیمم نیست، بلکه تیمم و استفاده از خاک بر خلاف تمیزی است. ولی در پایان آیه تیمم خداوند می فرماید: ولکن یرید لیطهرکم روشن می شود خاک هم پاک کننده است. پاک کنندگی خاک، جز با شناختن آلودگی های معنوی شناخته نمی شود. روح و جان را از آلایش کبر، پاک می سازد، با چهره در خاک نهادن، نور تواضع پدید می آید
در وضو هدف، پاک ساختن روح از آلودگی های معنوی است. وقتی آب نباشد یا ضرر داشته باشد، باید چیزی جایگزین کرد که باطن پاک کند و آن خاک است. رمزی از رجوع به حقیقت عدمی و نیستی انسان؛ تواضعی در ظاهر برای پیدایش فروتنی باطنی، که مهمتر از تمیزی ظاهر است؛ خود را ندیدن و خودخواهی نداشتن و رسیدنم به مرتبه ای از تهذیب نفس و تزکیه باطن.

لباس انسان در نماز چگونه لباسی باشد؟

در آغاز باید دانست خداوند به انسان شرافت بخشید که او را به پوشیدن جامه فرمان داد؛ شرافتی که در حیوان نیست. این نعمت در خور سپاس است. از این رو پوشیدن لباس که مظهری از لطف الهی به انسان است، نباید به گونه ای باشد که از نظر خداوند نکوهیده باشد. لباس، نباید غصبی یا ابریشمی باشد یا از طلا باشد. از نظر اندازه نباید به حد ولخرجی یا اسراف برسد یا خیلی بلند باشد یا شبیه لباس زنان (برای مردان) یا مانند لباس کافران باشد. لباس برای پوشش است، نه برای آراستگی یا تشبه و همگونی به کافران، که در نماز و در پیشگاه خدای بزرگ، در جامعه اسلامی زشت تر است. بهتر است لباس انسان معمولی باشد تا تجملاتی که غرور آورد و نه پست و اهانت آمیز. لباس شهرت نکوهیده است. نماز در جامعه دارای نقش و نگار و یا انگشتری که تصویر دارد، ناپسند و مکروه است. همچنین نماز با لباس کسی که از نجاست پرهیز ندارد، یا لباسی که موی خرگوش یا روباه به آن چسبیده باشد یا لباس رنگین یا خیلی نازک، یا فقط با شلوار و... مکروه است. شایسته است در نماز انسان لباس خوب و فاخرش را تن کند. چرا که خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد. اما آراسته ترین لباس مومن، جامعه تقوا است، هر چند لباس ظاهری نعمتی الهی است که اندام را می پوشاند. بهترین جامعه آن است که انسان را از خدا باز ندارد، بلکه موجب شکر و یاد خدا و طاعت او شود. به خودپسندی و ریا و خود نمایی نکشاند. هر گاه جامه پوشیدی، به یاد آور که خداوند با رحمت خویش گناهانت را پوشانده است، پس درون خود را با با جامه صدق و راستی بپوشان. خدایی که برای پوشش ظاهر، لباس را آفرید، برای پوشاندن زشتی های درون، باب توبه و بازگشت را گشود، تا گناهان و اخلاق ناپسند، مایه رسوایی نشود. پس به عیوب خویش بپرداز و از آنچه به تو ارتباط نمی یابد، درگذر. باز، سخن همان است که امام صادق علیه السلام می فرماید: برترین جامه تو آن است که تو را از یاد خدا غافل نکند.

مستحبات پوشیدن لباس
لباسی که موجب کاهش قدر و ارزش آدمی است سزاوار نیست، چون دستاویز شیطان و مایه توهین مردم است، احترام گاهی سبب کسرت آخرت است و نباید کاری کرد که به انسان بی حرمتی شود. مومن باید کاری کند که به خدا نزدیک تر شود و لباس و امور دیگر در حدی که به این هدف کمک کند خوب است. مستحب است هنگام پوشیدن یا در آوردن لباس، بسم الله الرحمن الرحیم بگوییم و از سمت راست شروع کنیم و هنگام در آوردن از سمت چپ، به توصیه حضرت امیر علیه السلام مناسب است هنگام پوشیدن لباس نو، وضو گرفته و دو رکعت نماز بخوانی. از این که خدا از برای مردم پوشش را فراهم آورده، سپاس بگویی. زندگی و لباس و خوراک و خانه و... را باید ساده گرفت. کسی که در زندگی گرفتار تجملات شود، شیطان او را در موقعیتی علاج ناپذیر می افکند، چرا که وادی آلایش های دنیوی حد و مرز ندارد و نفس انسان افزون طلب و سیری ناپذیر است و پیوسته هل من مزید آیا باز هست؟! می گوید! زندگی تجملاتی انسان را از یاد خدا غافل می کند، به همین جهت قرآن انسان را پیوسته از دنیا نکوهش می کند و به زهدودی فرا می خواند و مومنان به رغبت و توجه به آخرت دعوت می کند.