حجت الاسلام ابراهیمی:شهدای آتش نشان برای خدا ایثار کردند تا ما در امان بمانیم +گزارش تصویری
در عربی ایثار از ماده ی اَثر است یعنی مقدم داشتن دیگران بر خود، اگر چیز خوبیست کمک کنیم دیگران به آن برسند، اگر جایی هست که استخدام می کنند به دوستانمان اطلاع دهیم تا آن ها بروند و خودمان از خدا کمک بخواهیم. اگر جایی هست که تعدادی را به کربلا می برند بگذاریم کسی که تا به حال به کربلا نرفته است به این سفر برود این می شود ایثار. اگر قرار است جانی فدا شود بگوییم من فدا می شوم چرا که فلانی زن و بچه دار است، این میشود ایثار.
وارث: مراسم یادبود شهدای آتش نشان با سخنرانی حجت الاسلام ابراهیمی و مداحی کربلایی حبیب عبداللهی در هیئت فاطمیه ارشاد برگزار شد.
در ادامه ی خبر متن سخنرانی حجت الاسلام ابراهیمی را می خوانید:

تفاوت بخل و خساست
خودپسندی و خودپرستی را می توان در انسان های بخیل و خسیس دید. البته در لغت بین خسیس و بخیل فرق وجود دارد، خسیس آن کسی است که دیگران را از مال خود منع می کند و بخیل آن کسی است که نمیگذارد شما به دیگران کمک کنید.
و یمنعون الماعون 1 ودیگران را از ضروریات زندگی منع می کنند. قرآن می فرماید: وَ إِذا قيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قالَ الَّذينَ کَفَرُوا لِلَّذينَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ في ضَلالٍ مُبينٍ2
و هنگامی که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید!» ، کافران به مؤمنان می گویند: «آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می خواست او را اطعام می کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد) ، شما فقط در گمراهی آشکارید»!
اتفاقأ کسانی که بخیل و خسیس هستند همه چیز را در خودشان می خواهند در صورتیکه علاج و درمان ان در اسلام دقیقأ نقطه ی مقابل آن است که همان ایثار و از خودگذشتگی است.
نقطه ی مقابل بخل، ایثار است
در عربی ایثار از ماده ی اَثر است یعنی مقدم داشتن دیگران بر خود، اگر چیز خوبیست کمک کنیم دیگران به آن برسند، اگر جایی هست که استخدام می کنند به دوستانمان اطلاع دهیم تا آن ها بروند و خودمان از خدا کمک بخواهیم. اگر جایی هست که تعدادی را به کربلا می برند بگذاریم کسی که تا به حال به کربلا نرفته است به این سفر برود این می شود ایثار. اگر قرار است جانی فدا شود بگوییم من فدا می شوم چرا که فلانی زن و بچه دار است، این میشود ایثار.
بالاترین مقام در قرآن کریم همین است لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ وَما تُنْفِقُوا مِنْ شَىْءٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ3
هرگز نايل نمى شويد به برّ و احسان و تفضّل الهى تا اينكه انفاق و بذل كنيد از چيزهايى كه دوست مى داريد و علاقه مند هستيد به آنها و آنچه انفاق مى كنيد پس خداوند داناست به آن و از بين نمى رود و به جزاى آن مى رسيد.
دین به ما می گوید همانی که خودت احتیاج داری را بده
یکی از راه های مقابله با بخل و خساست که متعارض با ایثار است این است که مالت را برای خدا و با دست خود بدهی، مثل این می ماند که از یک دانه ی گندم هفتاد دانه در بیاید، یکی از راه های مبارزه با بخل و خساست، ایثار مال برای خداوند است. قرآن می فرماید: فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطيعُوا وَ أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِکُمْ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ4 پس تا می توانید تقوای الهی پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمایید و انفاق کنید که برای شما بهتر است و کسانی که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگارانند!
آیاتی که از ماده ایثار در قرآن آمده است
1- یکی از جاهایی که قرآن مقدم کردن بر دیگران را اورده است این است که وقتی برادران حضرت یوسف علیه السلام به دیدار ایشان آمدند یک جمله ای به حضرت گفتند: قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِنْ كُنَّا لَخَاطِئِينَ5 گفتند به خدا سوگند كه واقعا خدا تو را بر ما برترى داده است و ما خطاكار بوديم.
2- بعضی از افراد دنیا را مقدم کردند بر اخرت فَأَمَّا مَنْ طَغى/ وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا/ فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوى 6 پس هر که طغیان کرده/ و زندگی این جهانی را برگزیده/ جهنم جایگاه اوست.
3- وقتی ساحران فرعون امدند فرعون گفت: یک کاری بکنید که ما بر حضرت موسی علیه السلام درگیر بشویم و بر او پیروز شویم. ساحران ریسمان های خود را بر زمین انداختند و مثل ماری شد و حضرت موسی علیه السلام عصای خود را انداختند و به شکل اژدها در آمد و معجزه ی ایشان بود که شروع کرد مارها را بلعیدن.
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ 7 (موسی عصا بیفکند ، به صورت اژدها درآمده همه را بلعید) پس ساحران سجده کنان به رو درافتادند ، گفتند: به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم.
فرعون گفت: قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى8 آيا پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد قطعا او بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است پس بيشك دستهاى شما و پاهايتان را يكى از راست و يكى از چپ قطع مى كنم و شما را بر تنه هاى درخت خرما به دار مى آويزم تا خوب بدانيد عذاب كدام يك از ما سخت تر و پايدارتر است.
قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا9 گفتند ما هرگز تو را بر معجزاتى كه به سوى ما آمده و [بر] آن كس كه ما را پديد آورده است ترجيح نخواهيم داد پس هر حكمى مى خواهى بكن كه تنها در اين زندگى دنياست كه [تو] حكم مى رانى.
4- شخصی به محضر پیامبر صلی اللَّه علیه و آله آمد و گفت: "بسیار گرسنه ام، و دستم به جایی نمی رسد مرا سیر کنید".
پیامبر صلی اللَّه علیه و آله شخصی را به حجره های همسرانش فرستاد، تا غذایی بیابد و بیاورد، او رفت و با دست خالی بازگشت، زیرا غذایی نیافت، شب فرارسید، حضرت علی علیه السلام آن فقیر گرسنه را به خانه خود برد، در خانه جز مقدار اندکی غذا برای کودکان خود غذایی نبود، ماجرا را به فاطمه زهرا علیهاالسلام گفت، بنابراین شد که طبق سفارش حضرت علی علیه السلام چراغ خانه را خاموش کنند و همان مقدار اندک غذا را نزد مهمان فقیر بگذارند، و خود در تاریکی در کنار سفره، دهان خود را تکان دهند تا فقیر گمان کند که آنها همراه او غذا می خورند، همین کار را کردند، فقیر از آن غذا خورد و سیر شد، در حالی که گمان می کرد، علی علیه السلام و همسر و کودکان او نیز غذا می خورند، آن شب علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام و کودکانشان، گرسنه خوابیدند، صبح به حضور پیامبر صلی اللَّه علیه و آله آمدند، پیامبر صلی اللَّه علیه و آله نگاهی به چهره آنها که نشانگر گرسنگی آنها بود، کرد و لبخند زد و آنگاه این آیه 9 سوره حشر را که در شأن آنها نازل شده بود، خواند: "و یؤثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصة"؛
آنان، تهی دستان را بر خود مقدم می دارند هر چند که خود به شدت، تهی دست باشند.
امیر المؤمنین علیه السلام : «الْإِیثَارُ أحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أعْلَى مَرَاتِبِ الْإِیمَان»
ایثار و از خود گذشتگی، زیباترین احسان، و بلندترین مراتب ایمان است. خوشا به حال کسی که جان خود را ایثار میکند تا دیگران در امان بمانند، عزیزان اتش نشان رفتند تا دیگران بمانند. یکی از کسانی که برای خداوند ایثار کرد و خود را فدای ولایت کرد حضرت زهرا سلام الله علیها بود که پشت در زخم برداشتند .
پی نوشت:
1- سوره ماعون آیه 7
2- سوره یس آیه 47
3- سوره آل عمران ایه 92
4- سوره تغابن آیه 16
5- سوره یوسف آیه 91
6- سوره نازعات آیه 37 تا 39
7- سوره طه ایه 70
8- سوره طه آیه 71
9- سوره طه آیه 72