غفلت از قیامت

وارث: قرآن می فرماید: «آدمى‏ هيچ سخنى را به لفظ درنمى‏آورد (لفظ در اینجا مثال است وگرنه برای نگاه و نیز سایر اعمال هم همین است) مگر اينكه مراقبى آماده نزد او آن را ضبط مى‏كند.

 (آقای حق شناس می‌فرمودند لحظه‌ی مرگ، انسان تمام آنچه را در طول عمر کرده، می‌بیند.) و مستی مرگ، حقيقت را به پيش‏ آورد؛ اين همان است كه از آن مى‏گريختى! (کسی که از مرگ فرار نمی‌کند، خیلی مرد است) و در صور دميده شود؛ اين است روز تهديد. و هر كسى مى‏آيد در حالى كه با او سائقی (کسی که او را پیش می‌برد) و شاهدی (الان هم هر کاری کنیم هزار تا شاهد داریم؛ آن هم شاهد انسانی.

 آقای بهجت به شخصی گفته بودند که می‌خواهی به تو بگویم از اول عمر تا حالا چه کردی؟!) است. واقعاً كه از اين (قیامت) سخت در غفلت بودى. ولى‏ ما پرده‏ات را از جلوى چشمانت‏ برداشتيم و ديده‏ات امروز تيز است‏.

 (قیامت جلوی چشمت بود ولی از آن غافل بودی. با مرگ فقط پرده‌ی غفلت برداشته شد. در و دیوار پرده نداشت؛ تو خودت پرده داشتی!)»

بندگانی هستند که این پرده همین‌جا برایشان برداشته شده است.