عصمت پیامبران چه ارزشی دارد، وقتی خداوند می توانست من را هم معصوم گرداند و سپس به پیامبری برگزیند؟!

وارث:پاسخ به یک سوال:

عصمت پیامبران چه ارزشی دارد، وقتی خداوند می توانست من را هم معصوم گرداند و سپس به پیامبری برگزیند؟!

پاسخ:

و إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّي نُؤْتي‏ مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصيبُ الَّذينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَديدٌ بِما کانُوا يَمْکُرُونَ: 

و چون آیتی برایشان بیاید ، می گویند: «هرگز ایمان نمی آوریم تا اینکه نظیر آنچه به فرستادگان خدا داده شده است به ما [ نیز ] داده شود.» خدا بهتر می داند رسالتش را کجا قرار دهد. به زودی ، کسانی را که مرتکب گناه شدند ، به [ سزای ] آنکه نیرنگ می کردند ، در پیشگاه خدا خواری و شکنجه ای سخت خواهد رسید. (انعام: 24)

شأن نزول این آیه، مرتبط به ولید بن مغیره از سران بت پرستان است؛ وی دقیقاً همین اشکال را با خود داشت و آن را علنی مطرح کرد: «چرا من نباید پیامبر باشم، در حالی که من هم سن ام بیشتر از محمد است و هم مال ام.»

اما خداوند بیان می دارد که بهتر می داند که رسالتش را در کجا قرار دهد. زیرا خداوند علمش مانند انسان محدود به زمان و مکان خاصی نیست، او نسبت به گذشته، حال و آینده احاطه کامل دارد، و می داند انسانی را که پیش از خلقتش برای پیامبری برگزیده است، چه آینده ای در پیش دارد و چه طور در برابر امتحانات الهی عمل می کند. 

پس خداوند، کسی را که می خواهد برای پیامبری برگزیند، به صفحه اعمال او می نگرد؛ اگر او را پاک یافت؛ وی را مبعوث به رسالت می گرداند و الّا بهره ای از پیامبری به آنان اعطا نمی کند؛ عصمت نیز بر همین منوال است که اگر انسان خود را از حیث اعمال شر و گناه، نگاه دارد، خداوند از باب پاداش، به او عصمت (یعنی ملکه ترک گناه) عطا می کند.

منبع: کتاب پاسخ به شبهات