این ماه را با عبادت ما آکنده ساز!
وارث:ستایش برای خداست که ما را به سپاس خود رهنمون گردید و بدان، اهلیت بخشید؛ تا از شکرگزاران احسان او باشیم و بر این کار، ما را پاداش نیکوکاران دهد.
ستایش برای خداست که دین خود را به ما عطا فرمود و ما را به آیین خود، ویژه گردانید و به راههای احسان خویش، پویا ساخت؛ تا به فضل نعمت او، به سوی خشنودیاش روانه شویم؛ ستایشی که آن را از ما قبول کند و به سبب آن، از ما راضی شود.
ستایش برای خداست که ماه خود، ماه رمضان را از جمله راههای احسان قرار داد که ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاکیزگی از آلودگیها، ماه رها شدن از گناهان و ماه شبزندهداری است؛ ماهی که قرآن، در آن نازل گردیده؛ قرآنی که راهنمای مردم و نشانة آشکار هدایت و جدا کنندة حق از باطل است.
پس به سبب حرمتهای فراوان و فضیلتهای نمایانی که برای این ماه مقرر داشت، برتری آن را بر دیگر ماهها عیان فرمود. برای بزرگداشت آن، چیزهایی را که ماههای دیگر حلال کرده بود، در این ماه، حرام گردانید و خوردنیها و آشامیدنیها را غدغن کرد و برای آن، زمانی معین قرار داد که نه اجازه میدهد آن زمان معین پیش انداخته شود و نه میپذیرد که به تأخیر افتد.
آن گاه، یکی از شبهای این ماه را بر شبهای هزار ماه دیگر، برتری داد و نام آن را «شب قدر» نهاد؛ شبی که در آن، فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان، بر هر یک از بندگان او که بخواهد، با تقدیر بیتغییر الهی که برای هر کاری در نظر گرفته شده، فرود میآیند.
خدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را بیاموز که چگونه فضیلت این ماه را بشناسیم و حرمتش را بزرگ بشماریم و از آن چه منعمان فرمودهای، خودداری کنیم و یاری کن تا با نگهداشتن اعضا و جوارح خود از گناه و به کار گماشتن آنها در آن چه سبب خشنودی توست، روزهای آن را روزه بداریم؛ آن سان که به سخنان بیهوده، گوش نسپاریم و چشم خود را به سوی بازیچهها ندوانیم و به حرامها، دست نگشاییم و به سوی ناشایستهها، قدم برنداریم و شکمهایمان جز آن چه تو حلال کردهای، در خود جمع نکند و زبانمان، جز آن چه تو فرمودهای، نگوید و جز در آن چه ما را به ثواب تو نزدیک میسازد، خود را به زحمت نیندازیم و جز در آن چه ما را به ثواب تو نزدیک میسازد، خود را به زحمت نیندازیم و جز آن کار که ما را از عقاب تو حفظ میکند، به کار دیگر نپردازیم. آن گاه به لطف خود، همة این اعمال را از ریای ریاکاران و آوازهجویی آوازهجویان، بپیرای؛ تا کسی را در عبادت خود، با تو شریک نگیریم و جز تو، منظور و مرادی نجوییم.
خدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را در این ماه بر اوقات نمازهای پنجگانه، آگاهی ده؛ با احکام و شرایط آن که مقرر فرمودهای و واجباتش که لازم گرداندهای و وظایفی که به آنها موظف کردهای و هنگامههایی که برای آنها قرار دادهای.
ما را در نماز، با کسانی برابرساز که مراتب بلند آن را دریافتهاند و ارکان آن را حفظ میکنند و آن را در وقت خود، به شیوة بنده و فرستادة تو – درودهای تو بر او و خاندانش باد – در رکوع و سجود و همة فضیلتهای آن، با کاملترین وضو و در نهایت خشوع، به جای میآورند.
توفیقمان ده که در این ماه، با نیکی و احسان، به سوی خویشان خود رویم و با بخشش و عطایا، از همسایگان خود، دلجویی کنیم و داراییهای خود را از حقوق مردم، بپیراییم و با جدا کردن زکات، پاکیزه نماییم و با کسی که از ما دوری گزیده، آشتی کنیم؛ با آن که بر ما ستم نموده، از مقتضای انصاف، درنگذریم و با آن که با ما دشمنی ورزیده، صلح کنیم؛ مگر کسی که در راه تو و برای تو با او دشمن شدهایم که او دشمنی است که با وی دوستی نمیکنیم و از حزبی است که با آن یکرنگ و یکدل نمیشویم.
ما را موفق کن که در این ماه با انجام دادن کارهای نیک و پسندیده، خود را به تو نزدیکتر سازیم؛ اعمالی که با آنها گناهانمان را بیامرزی و ما را از شروع به ناشایستهها، نگاهداری؛ تا هیچ یک از فرشتگان تو، بیش از طاعتهای گوناگون ما، نزد تو طاعت نیاورند و در انواع سببهای تقرب، به پای ما نرسند.
خدایا! من از تو میخواهم که به حق این ماه و به حق هر فرشتهای که او را مقرب خود ساختهای و هر پیامبری که او را به رسالت فرستادی و هر بندة صالحی که برگزیدهای و او از آغاز تا انجام این ماه در عبادتت کوشیده است، بر محمد و خاندانش درود فرستی و ما را شایسته آن کرامت کنی که به دوستان خود وعده فرمودهای و از آن چه برای بندگان کوشا در اطاعت خود قرار دادهای، برخوردارمان سازی و به رحمت خود، ما در صف آنانی درآوری که بالاترین مرتبههای بهشت را سزاوارند.
خدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان کن که ما از کجروی در مسئلة توحید تو و کوتاهی در بزرگداشت تو و شک در دین تو و گم کردن راه تو و غفلت از حرمتگزاری تو و فریب خوردن از دشمن تو، شیطان رانده شده، بر کنار مانیم.
خدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و هرگاه در هر یک از شبهای این ماه، بخشایش تو جمعی از بندگانت را از بند عذاب، رهایی بخشد و گذشت تو، ایشان را ببخشاید، ما را از جملة این بندگان قرار ده و در شمار بهترین کسانی درآور که با این ماه، به سر بردهاند و با آن، همراهی کردهاند.
خدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و چون هلال این ماه ناپدید شود، گناهان ما را نیز محو نما و چون روزهای آن به پایان رسد، آلودگیهای ما را نیز از میان بردار؛ تا در حالی آن را پشت سرگذاریم که تو ما را از هر خطا، پیراستهای و از هر گناه پاکیزه ساختهای.
خدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و اگر در این ماه، میانهروی پیشه نکردهایم، ما را به راه میانه آور و اگر از راه راست گردیدهایم، به راه راستمان بدار و اگر دشمن تو، شیطان، ما را احاطه کرده است، از چنگ او، رهاییمان بخش.
خدایا! این ماه را با عبادت ما، آکنده ساز و لحظههایش را با طاعت ما، بیارای و ما را یاری کن که روزهایش را روزه بداریم و شبهایش را با نماز و نیاز و فروتنی و اظهار خاکساری در برابر تو، به صبح آوریم؛ تا هیچ روز آن بر غفلت ما و هیچ شب آن بر کوتاهی ما، گواه نباشد.
خدایا! ما را در ماهها و روزهای دیگر و تا زندهایم، این چنین قرار ده و از آن بندگان شایستة خود گردان که بهشت را به میراث میبرند و در آن، جاودانه میمانند؛ آنان که آن چه باید [در راه خدا] بدهند، میدهند و در حالی به سوی پروردگارشان باز میگردند که دلهایشان هراسان است؛ آنان که در کارهای نیک، شتاب میورزند و هم ایشان در آنها بر یکدیگر سبقت میگیرند.
خدایا! در هر وقت و در هر زمان و در هر حال، بر محمد و خاندانش درود بفرست؛ به شمار درودهایی که بر دیگران فرستادهای و چندین برابر همة آنها؛ چندان که جز تو، کسی آنها را شماره نتواند کرد؛ زیرا تو، هر چه خواهی، همان کنی.
منبع:
صحیفة سجادیه، دعای چهل و پنجم، ترجمة محمدمهدی رضایی.