اخلاق فرماندهان نظامی از دیدگاه امام علی(ع)

وارث: امام علی (ع)در بخشی از نامه 56 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به فرمانده سپاه خود شریح بن هانی در مورد اخلاق و رفتار یک فرمانده می فرماید:در هر صبح و شام از خداى بترس و نفس خود را از دنياى فريبنده برحذر دار و در هيچ حال امينش مشمار و بدان كه اگر نفس خويش را از بسيارى از آنچه دوست مى  دارى ، به سبب آنچه ناخوش مى دارى ، باز ندارى ، هوا و هوس تو را به راههايى مى كشاند كه زيانهاى فراوان در انتظارت خواهد بود .

سپس امام عدالت گستر شیعیان در ادامه می فرماید: پس همواره زمام نفس خويش فرو گير و راه خطا بر او بربند و چون به خشم آمدى ، مقهورش ساز و سرش را فرو كوب و خردش نماى.

همچنین امام علی (ع)در نامه 57 وتاب شریف نهج البلاغه خطاب به مردم کوفه که از بصره عازم مدینه بودند می فرماید:

 من از موطن قبيله خويش بيرون آمده ام . ستمكارم يا ستمديده ، گردنكشم يا ديگران از فرمانم رخ برتافته اند . خدا را به ياد كسى مى آورم كه اين نامه من به او رسد تا اگر به سوى من آيد ، بنگرد كه اگر سيرتى نيكو داشتم ياريم كند و اگر بدكار بودم از من بخواهد تا به حق بازگردم.

امام علی (ع)در این خطبه  مردم را دعوت به حق طلبی می کند و می خواهد مردم خود راه درست را از نادرست تشخیص دهند.در واقع این نامه امام به نوعی بسیج کردن مردم برای جهاد است.