ماجرای احترام پیامبر (ص) به رزمندگان جنگ بدر
ماجرای احترام پیامبراکرم (ص) به رزمندگان «جنگ بدر»، را در اینجا بخوانید.
وارث: یکی از مورخین و تاریخ نگاران بزرگ بشریت، پروردگار عالم و کتاب مقدس قرآن کریم است که با بیان روایت های مختلف، تاریخ اسلام را ورق می زند.
ماجرای احترام پیامبر (ص) به رزمندگان «جنگ بدر»
سال دوم هجرت بود، که «جنگ بدر» رخ داد، این جنگ که در کنار چاه بدر اتفاق افتاد، مشرکان ضربه سختی از ناحیه سپاه اسلام دیدند و مفتضحانه شکست خوردند. در این جنگ تعداد سپاه اسلام 313 نفر بود، ولی جمعیت سپاه دشمن از هزار نفر تجاوز می‌کرد.
مسلمانان در این جنگ نابرابر، با از دست دادن 22 نفر شهید (14 نفر از مهاجران و 8 نفر از انصار) و با کشتن 70 نفر از دشمن و اسیر گرفتن 70 نفر از آنان، جنگ را به پایان رساندند.
پس از جنگ در یکی از روزهای جمعه، پیامبر (ص) با گروهی از مسلمین در «صُفه» (سکوی بزرگ کنار مسجد النبی) نشسته بودند ،به طوری که جا تنگ بود.
عادت پیامبران این بود که به رزمندگان مسلمانی که در «جنگ بدر» شرکت کرده بودند، احترام فراوان می‌کرد. در این هنگام گروهی از رزمندگان بدر، وارد شدند. وقتی به نزدیک رسیدند به پیامبر سلام کردند. پیامبر (ص) نیز پاسخ آنها را داد. سپس آنها به حاضران سلام کردند، آنها هم پاسخ گفتند. رزمندگان همچنان سرپای ایستاده بودند، تا حاضران به آنها جا دهند ولی هیچکس از جایش تکان نخورد.
این موضوع، پیامبر را ناراحت کرد. به بعضی از کسانی که اطراف آن حضرت نشسته بودند، فرمودند: فلانی و فلانی، برخیزید، به این ترتیب چند نفر را از جا بلند کرد تا وارد شده‌ها بنشینند (و این در حقیقت نوعی احترام مخصوص به مجاهدان آگاه بود، تا همیشه مسلمانان از مجاهدان مخلص تقدیر و تشکر کنند.)
ولی این موضوع بر آن چند نفر که از جا برخاستند، ناگوار آمد. به طوری که آثارش در چهره آنان نمایان گشت. منافقان که از هر فرصتی بر ضد اسلام استفاده می‌کردند، گفتند: «پیامبر رسم عدالت را رعایت نکرد ،کسانی را که عاشقانه در کنار آن حضرت نشسته بودند، به خاطر افرادی که بعدا وارد مجلس شدند، بلند کرد (آیا براستی درست است که به عاشقان شیفته پیامبر به خاطر افرادی دیگر توهین کردند؟)»
این سوءاستفاده منافقان، ممکن بود در بعضی از افراد ناآگاه اثر سوء بگذارد. که در این باره آیه 11 سوره مجادله از سوی خداوند نازل شد: «یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُواْ فِى الْمَجَالِسِ فَافْسَحُواْ یَفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ وَإِذَا قِیلَ انشُزُواْ فَانشُزُواْ یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُواْ الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ»
اى كسانى كه ایمان آوردهاید! هرگاه به شما گفته شود در مجالس (براى دیگران) جا باز كنید، پس جا باز كنید تا خدا نیز براى شما گشایش دهد و هرگاه گفته شود برخیزید، برخیزید. (بزرگى، به نشستن در جاى خاص نیست، بلكه) خدا از میان شما كسانى را كه ایمان آورده و كسانى را كه صاحب علم و دانشاند، به درجاتى رفعت و بزرگى میدهد و خداوند به آنچه انجام می‌دهید به خوبى آگاه است.
منبع: قصه های قرآن به قلم روان، محمد محمدی اشتهاردی