"تذهب ریحکم"، هشدار قرآن درباره اختلاف اندازی میان مسلمانان

وارث: "خداوند در قرآن می فرماید: "وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ." توصیه قرآن به ما این است که از در نزاع و درگیری با هم وارد نشوید برای این که فشل می شوید و قدرت و ابهت خود را از دست می دهید. قرآن دقیقا از عبارت "و تذهب ریحکم" یاد می کند یعنی شوکت و قدرت خود را از دست می دهید. در طول تاریخ هم دیده ایم که هر وقت مسلمانان به نزاع روی آورده اند دچار عجز و ناتوانی شده اند و تسلط بر آن ها  و بهره کشی از منابع شان راحت تر شده است،  بنابراین شیعه و سنی اگر بخواهند آبرویشان محفوظ بماند باید مراقب رفتار، نوشته ها و گفته ها و سیاست های خود باشند."

آنچه در ادامه می آید در گفتگو با حجت الاسلام و المسلمین  حسن ممدوحی  مبلغ  و پژوهشگر دینی مطرح شده است.

 

وحدت عامل استحکام و تبلیغ حق است. اسلام پیروان خود را به اعتصام به حبل الله دعوت می کند چرا اسلام از مسلمانان و مومنان می خواهد که به حبل الله چنگ بزنند به خاطر این که در آن جا با هم یکی می شوند و برتری جویی های قومی - قبیله ای و نژادی و همه آن هویت های اعتباری رنگ می بازد. از طرف دیگر توجه کنید که وحدت موجب عزت و آبروی مسلمانان است. شما وقتی با برادر مسلمان خودت یکی می شوی و رنج او را رنج خود و بزرگی و عظمت او را بزرگی و عظمت خود به حساب می آوری و او هم متقابلا چنین می کند و خود را نه در برابر هم که کنار هم حس می کنید این درک به شما عزت و آبرو و جلال می دهد، چون باب همکاری و همدلی باز می شود و پیشرفت و ترقی ممکن.  برخلاف انشقاق و دودستگی که عزت و آبروی مسلمانان را مخدوش می کند.  

قرآن به ما می فرماید که شما اگر از همدیگر  پاشیده شوید و فاصله بگیرید آبرویتان می رود و چیزی هم از شما باقی نمی ماند و دشمن شما را به راحتی تار و مار می کند. روایت زیبایی در این باره وجود دارد که معصوم علیه السلام می فرماید زنبور ولگرد اگر بداند که در جوف زنبور عسل چیست یک دانه از آن باقی نمی گذارد. توجه می کنید؟ طمع یک واقعیت در میان دشمنان ماست. به شما طمع می شود و نه تنها روایتی که خواندم که واقعیت های بیرونی این را تایید می کند. مومن حکم همان زنبور عسل را دارد و دشمنان ایمان ما همان زنبورهای وحشی هستند که به جوف مسلمانان چشم دوخته اند و به کم تر از غارت سرمایه های آن ها راضی نیستند.

در این اوضاع و احوال ما چاره ای نداریم جز این که شیعه را به عنوان عامل وحدت در دنیا معرفی کنیم،  یعنی شیعه خود را نه عامل انشقاق و پراکندگی که عمل وحدت بداند و در نتیجه ما در صورت و هیأت 2 میلیارد مسلمان ظاهر شویم اما اگر این طور نباشد و ما به گونه ای راه خودمان را در این میانه پیدا نکنیم و چنان رفتار کنیم که انگار جمعیتی متمایز هستیم در آن صورت ضربه می خوریم چون دشمنان این را می دانند و با وسایل مختلف درصدد خرابکاری و اعمال نفوذ و تفرقه اند چون می دانند که اگر مسلمانان با هم ید واحده شوند آن ها کاری از پیش نخواهند برد .  مخصوصا آن ها روی عوام الناس سرمایه گزاری می کنند و با مطالبی مغشوش آن ها را فریب می دهند، در هر دو گروه تا مسلمانان را به جان همدیگر بیندازند اما باید توجه داشت که قرآن کدام نقطه را به ما نشان می دهد . خداوند در قرآن می فرماید: "وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ." توصیه قرآن به ما این است که از در نزاع و درگیری با هم وارد نشوید برای این که فشل می شوید و قدرت و ابهت خود را از دست می دهید. قرآن دقیقا از عبارت "و تذهب ریحکم" یاد می کند یعنی شوکت و قدرت خود را از دست می دهید. در طول تاریخ هم دیده ایم که هر وقت مسلمانان به نزاع روی آورده اند دچار عجز و ناتوانی شده اند و تسلط بر آن ها  و بهره کشی از منابع شان راحت تر شده است،  بنابراین شیعه و سنی اگر بخواهند آبرویشان محفوظ بماند باید مراقب رفتار، نوشته ها و گفته ها و سیاست های خود باشند.