حق زبان
حق زبانت
اینست که آن را از دشنام ارجمندتر بدانى
و بسخن خوب عادتش بدهى و مؤدبش دارى
و آن را در کام دارى مگر در محل حاجت
و براى سود دین و دنیا و آن را از پر گوئى و یاوه سرائى کم فائده که ایمنى از زیانش نیست
و در آمدش کم است معاف دارى،
زبان گواه خرد و دلیل بر آن شمرده شود و آراستگى مرد بزیور عقل خوشزبانى او است،
و هیچ جنبش و توانائى نیست جز باو.