تأملی پیرامون رونمایی از «قرآنهای خاص»
قرآنهایی که مثلا روی یک برنج و عدس و شکر نوشته میشود بیش از آن که قرآنی برای خواندن باشد، یک رکورد است و در دایره احادیث چقدر دربارهی قرآنی که _به هر دلیل - خوانده نمیشود؛ هشدار داده شده است.
وارث: محمدصادق دهنادی، کارشناس و پژوهشگر حوزه دین و رسانه طی یادداشتی نوشت:
از دیرباز هنرمندان رشتههای مختلف در سرزمینهای اسلامی در پی عرض ادب به محضر قرآن کریم با استفاده از هنر بوده و هستند و از این رهگذار هنرمندان عزیز با استفاده از گوهر هنر خویش، نقش ماندگار آیات الهی را به وسیلهی هنرهایی چون خوشنویسی، تذهیب ، کاشی کاری، حکاکی، شیشهگری ، مس ،معرق و... انعکاس دادند و در جان تاریخ خود نیز ماندگار شدند.
با این حال به نظر میرسد، گاهی همین نوشتن قرآن به سبکهای مختلف که اوج نمایش آن هر ساله در نمایشگاه قرآن کریم است با روح کلام الهی متناسب نیست و همانگونه که این کتاب از سوی خالق آن قرآن یعنی "خواندنی" است ، منافات دارد.
به قول استاد قرائتی قرآنهایی که مثلا روی یک برنج و عدس و شکر نوشته میشود بیش از آن که قرآنی برای خواندن باشد، یک رکورد است و در دایره احادیث چقدر دربارهی قرآنی که _به هر دلیل - خوانده نمیشود؛ هشدار داده شده است.
از طرفی هم گاهی کج سلیقگیهایی به ساخت قرآن های عظیم الجثه و نمایشی منجر میشود که در آن سرمایه گذار فقط به دنبال یک "ترین" در افکار عمومی است.
قرآن های بزرگ فرشی یا قرآن های عظیم آهنی که عنوان سنگین ترین قرآن را از آن خود میکنند را نیز باید از این حیث به قرآن هایی که برای مشاهده خطوط آن نیاز به میکروسکوب هست؛ اضافه کرد.
در ادامه این پروژه ها ،خبر رونمایی از قرآنهای هنری پر هزینه آن هم در روزهایی که همه دلسوزان و دینداران به دنبال رفع دغدغه های اقتصادی جامعه هستند، حتی برای اهل قرآن خبر خوشایندی نیست.
این قرآن ها علاوه بر انتقادی که در ابتدای گفتار به آن اشاره شد ، باعث بدبینی بخشی از جامعه درباره اولویتبندی موجود در فضای دینی میشود ؛ و حالتی از تفاخر را درباره جامعه متدینین القا میکند که گرچه ممکن است از سوی یک فرد هم صورت گرفته باشد، باعث وهن همه مومنان و حتی علمای محترمی که گاه به صورت اتفاقی به بازدید این پروژه ها دعوت میشوند و آنها نیز به احترام قرآن کریم به این دعوتها پاسخ میدهند ؛ می شود.
در حالی که هم و غم اصلی دینداران و حوزههای علمیه در سال جاری به سمت دغدغه های مالی اجتماع است و حتی اعلام شده بخشی از وجوه شرعیه نیز برای کارآفرینی و اشتغال استفاده میگردد؛ شایسته نیست حتی با بهترین نیتها ،چهره دین و مذهبی گری در این روزها این گونه معرفی شود.