72 تن یارامام حسین (ع) از دنیا بریدند/ عاقبت کارمان مانند مردم کوفه نشود

همه ما به حسب ظاهر متدین هستیم؛ نماز می خوانیم، روزه میگیریم، کارهایی که شرع گفته را انجام می دهیم، از طرف دیگر هم بر حسب ظاهر جزء ارادتمندان اهل بیت علیهم السلام هستیم.

به ویژه نسبت به امام زمان (عج) بسیار ارادت داریم. با همه اینها، اگر امام زمان(عج) همین جمعه ظهور کنند، می پرسند؛ شما کجایید؟ شما با من و در خیمه من هستید؟ یا اینکه در مقابل من هستید؟

جواب شما این است که حتما با شما هستیم.

این مسئله در سال 60 هجری اتفاق افتاده است. در 26 رجب سال 60 هجری، چند نفر از دمشق، مرکز حکومت امویان، به مدینه آمدند. حامل خبر هلاکت معاویه بودند و مترصد بیعت گرفتن برای یزدید، از چند شخصیتی که سرآمد آنها وجود نازنین اباعبدالله الحسین علیه السلام بود.به امام(ع) گفتند که با یزید بیعت کنید. امام(ع) فرمودند: من کمی تامل کنم و تصمیم بگیرم.

حضرت در این تامل در روز 28 رجب سال 60 مدینه را به طرف مکه ترک کرد و آن ترک حکم فرار را داشت، به آن جهت که حضرت سکینه سلام الله علیها می فرمایند که هیچ کسی در آن شب از خاندان ما ترسان تر نبود. ما در یک هاله وحشت مدینه را ترک کردیم.

در سوم شعبان همان سال به مکه رسیدند. مردم کوفه خبر دار شدند که سیدالشهدا علیه السلام به مکه رفته اند و بیعت با یزید را رد کردند.

شروع به مذاکره کردند تا امام(ع) را برای یک قیام علیه بنی امیه متقاعد کنند. برای حضرت(ع) نامه نوشتند، مکاتبه کردند، صاحب لهوف می نویسد،12 هزار نامه برای حضرت سیدالشهدا علیه السلام آمد، پای بعضی از این نامه ها140 هزار امضا به صورت طومار بود. روزانه 600 نامه به امام رسید، مردم کوفه شیعه بودند، امام را می شناختند و به ایشان اعتقاد داشتند، از وضع موجود بنی امیه اصلا راضی نبودند، بنابراین به دنبال یک تغییر بودند و منشا بهترین تغییر را امام می دانستند.

لذا برای حضرت نامه نوشتند، مردم کوفه بر خلاف مردم دمشق با اهل بیت علیهم السلام بیگانه نبودند.

متن بعضی از نامه ها این است:

ما با تو ایم و همراه ما 100 هزار شمشیر است، یعنی یک سپاه 100 هزار نفری داریم، اگر نزد ما نیایی گناه کار هستی، یعنی به امام می گویند همه چیز آماده است اگر تعللی وجود دارد از طرف شما است و اگر اتفاقی بیفتد مقصر شما هستید.

امام مسئله را ارزیابی کردند، همسر همشیره خودشان، جناب مسلم بن عقیل را به کوفه برای ارزیابی اوضاع فرستادند تا ببیننند اوضاع همانطوری است که در نامه ها می گویند یا متفاوت است؟

مسلم بن عقیل وارد شهر کوفه شده و به دقت اوضاع را بررسی می کند، و نامه ای به امام حسین علیه السلام می نویسد که 27 روز قبل از شهادت جناب مسلم به دست سیدالشهدا علیه السلام می رسد.

متن نامه در تاریخ طبری این است: فرستاده قوم به اهل خود دروغ نمی گوید، یعنی من امین شما هستم و هر چه را دیدم می نویسم. 18 هزار نفر از اهل کوفه با من بیعت کردند، وقتی نامه متن را خواندی سریعا به سمت کوفه روانه شو، که همه اهل کوفه با تو هستند و به خاندان معاویه اعتقاد و تمایلی ندارد. والسلام.

مرحوم شیخ مفید می گوید این نامه یک جمله اضافه دارد و آن این است که: اینجا 100 هزار شمشیر زن منتظر تو هستند تاخیر نکن.

این نامه به دست امام می رسد و حضرت (ع) در روز 8 ذیحجه سال 60 مکه را به طرف کوفه ترک می کند و لی هیچ گاه پایش به کوفه نمی رسد.

چرا مردم کوفه عوض شدند؟ چرا مردم کوفه عوضی شدند؟

این اتفاق برای چه افتاد؟ وجه اشتراک کوفیان با ما یابن الحسن گویانی که هر دو ارادت به خاندان اهل بیت(ع) داریم چیست؟

اگر همین فردا امام زمان(عج) بیاید ما در خیمه او هستیم یا مثل مردم کوفه عوض می شویم؟

مردم کوفه شیعه و امام دوست بودند، چه شد که عوض شدند، همان آسیب و اتفاق را در خودمان تحلیل کنیم، ببینیم وجود دارد یا نه.

سیدالشهدا(ع) در کربلا یک خطبه خواندند که بدین شرح است:

وضع ما همین است که میبینید، ما قرار بود بیاییم و امیر اینها باشیم، الان اسیر اینها شده ایم.

دنیا عوض شد و زشتی ها آشکار شد، خوبی ها و نیکی ها پنهان شد ولی با همه این مطالبی که اتفاق افتاده است، من مرگ را جز سعادت و نیک بختی نمی دانم و ادامه حیات و زندگی زیر سایه ظالمین را جز نگون بختی و ننگ؛ می ایستم چون کشته شدنم سعادت است.

امام در جواب اینکه چرا این اتفاق برای شما افتاد فرمودند:

مردم برده دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان است، از دین مادامی حرف میزنند که دنیاشان تامین شود، ولی اگر دنیا با دینشان زاویه پیدا کند آنچه را که این مردم ذبح می کنند دینشان است.

مردم کوفه هم امام حسین(ع) را کنار گذاشتند.

وقتی نوبت آزمون می شود دین داران تعدادشان کم است. از 12 هزار نامه و 140 هزار امضا، 72 نفر باقی ماندند.

باید محکی در دستت باشد که بفهمی عبید الدنیا هستی یا نه؟ نماز خوان هستی، روزه میگیری، آیا عبید الدنیا هستی؟

امام صادق علیه السلام در زیارت اربعین می فرمایند:

کسانی بر ضد امام حسین علیه السلام همدست شدند که دنیا آن ها را فریب داد. بهره خودشان را به قیمت نا چیز و پستی معامله کردند، آخرتشان را به یک بهای نا چیزی فروختند، بعضی از قتله و ظلمه کربلا آخرتشان را به قیمت یک گوشواره فروختند و خوشی که تا آن موقع در دنیا داشتند را به قیمت ناچیزی از دست دادند چون دنیا زده شده بودند، و هر کسی دنیا زده باشد در هیچ دوره ای پای هیچ امام معصومی نمی ایستد.

در تاریخ نوشته اند پای سفره علمی امام صادق علیه السلام 4 هزار نفر بهره مند بودند. جناب عماد زاده این عدد را 12 هزار نفر ذکر میکند، من میگویم نه 4 هزار نفر و نه 12 هزار نفر، هزار نفر. به امام صادق علیه السلام گفتند چرا قیام نمی کنید؟ ما اینهمه بر سر درس شما نشسته ایم، شما اشاره کنید ما کار را تمام کنیم. حضرت اشاره به گله ای می کنند و می فرمایند: به خدا اگر به اندازه این گله یار داشتم قیام می کردم. تعداد آن گله 17 نفر بود. آن شخص به حضرت فرمود، یعنی بین اینهمه افرادی که پای درس شما هستند 17 نفر قابل اعتماد است و نه یک لشکر که پای پسر پیامبر(ص) بایستد؟

در تاریخ نوشته اند 40 نفر اعلام امادگی کردند، حضرت قرار گذاشتند که فردا در فلان منطقه منتظر شما هستم، امیر المومنین علیه السلام منتظرشان بود اما از آن تعداد 4 نفر آمدند، نماز خوانان، روزه گیران پای علی علیه السلام نایستادند.

امام سجاد علیه السلام می فرمایند: ما در تمام مکه و مدینه 20 خانوار طرفدار نداریم، چون مردم ذائقه دنیا پرستی پیدا کرده اند و نمی توانند بایستند.

72 تن یارامام حسین علیه السلام خصوصیتشان این بود که از دنیا بریدند و آن لشکر 100 هزار نفری نتوانستند از دنیا ببرند.