عباس (ع) ادب را از مادرش یاد گرفت/ عباس(ع) پسر حضرت زهرا(س) است

خداوند در آیه 6 سوره انشقاق می فرماید: انسان تو با سختی و مشقت به سمت خدای خود حرکت میکنی، آن سختی و مشقتی که سرانجامش لقای خداست. گاهی انسان در مسیری قرار می گیرد که ناهوار است و راه رفتن و حرکت آسان نیست. این مسیر برای همه وجود دارد، بحث مومن و کافر نیست، بحث انسان است.

خداوند مسیر را مشخص کرده است، اما در قرآن می فرماید در این مسیر مسابقه هم بدهید، در این مسیر ناهوار که راه رفتن سخت است مسابقه دهید. در آیه دیگری می فرماید: من دوست دارم در این مسابقه شما نفر اول شوید. اینکه می گویند پل صراط از مو باریک تر و از شمشیر تیزتر است یعنی این. دین داری سخت است.

بهتر از اصحاب سیدالشهدا علیه السلام(72 تن) در عالم نداریم. اینها چه کردند؟ از کودک 6ماهه تا پیرمرد 90 ساله، عثمانی مذهب، مسیحی، ایرانی هم بوده است.

این ها چه کردند؟ این مسیر را چگونه رفتند؟ شب عاشورا امام حسین(ع) اصحاب را جمع کردند، حتی مسیر را هم نشان دادند که از سمتی بروند که دشمن به آن ها نرسد. اصحاب مسابقه دادند و 72 تن برنده شدند.

امام سجاد(ع)وقتی پسر حضرت عباس(ع) را دیدند و گفتند: خدا عموی ما حضرت عباس علیه السلام را رحمت کند. عموی ما همه چیز را فدای حسین علیه السلام کرد.

لذا خدا به او مقامی داد؛ عباس در قیامت مقامی دارد که همه شهدای عالم به آن غبطه می خورند. این ها را از کجا آورده است؟ این ها را از مادرش ام البنین(س) دارد.

خاندان ام البنین(س) دو خصوصیت داشتند؛ اول اینکه مشهور و معروف به شجاعت و دلاوری بودند، دوم اینکه آقا و سرور قوم خود بودند.

امیرالمومنین(ع) به عقیل گفتند: می خواهم دقیق بگردی و همسری برای من انتخاب کنی که فرزندی برای من به دنیا بیاورد که رشید باشد، "ذخیرة الحسین" باشد.

وقتی خواستگاری مطرح شد و پدر ام البنین(س) نزد دختر و همسرش رفت، متوجه شد دخترش خوابی دیده است. ام البنین(س) فرمود: خواب دیدم در دشتی نشسته ام و تفکر میکنم، ناگهان ماه پایین آمد و در دامن من قرار گرفت من در حال تحیر بودم که 4 ستاره هم از آسمان آمد و در دامن نشست.

پدر حضرت با شنیدن این خواب فرمود: دخترم! خدا این رویای تو را صادقه و تو را سعادتمند دنیا و آخرت قرار داده است. چون امیرالمومنین علی علیه السلام از تو خواستگاری کرده است.

آن ماه امیرالمومنین علیه السلام و آن 4 ستاره فرزندان ام البنین(س) هستند.

شب اولی که ام البنین(س) وارد خانه امیر المومنین (ع) شد، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بیمار بودند، و ام البنین(ع) از آن ها پرستاری کردند. حضرت زینب(س) و حضرت سکینه(س) ایشان را مادر صدا می زدند و دست ایشان را می بوسیدند.

امیرالمومنین(ع) حضرت را فاطمه صدا می زدند، ام البنین(س) به ایشان گفتند: خواهشی دارم. مرا فاطمه صدا نزنید. امام علی(ع) علت را جویا شدند و ایشان فرمودند: هر وقت مرا فاطمه صدا می زنید بچه ها یاد مادرشان می افتند و غصه دار می شوند، من طاقت این را ندارم.

از صفات حضرت زهرا(س) حنانه است، حنانه به زنی می گویند که اگر شوهرش از دنیا برود، انقدر وفادار است و به شوهر و فرزندانش عشق می ورزد که هیچ گاه ازدواج نمی کند. وقتی امیرالمومنین(ع) به شهادت رسید ام البنین(س) جوان بود، پسر بزرگشان حضرت عباس(ع) 14 سال بیشتر نداشت. لذا ام البنین(س) هم حنانه است، 20 سال پای فرزندانش ایستاد و فرزندی چون عباس علیه السلام تربیت کرد.

در زیارتنامه حضرت عباس(ع) آمده است که: سلام خدا، سلام تمام ملائکه، شهدا، سیدین، صالحات و پاکان عالم، تمام این سلام ها صبح و شب بر تو پسر امیرالمومنین(ع) و ام البنین (س).

عباس علیه السلام ادب را از مادرش یاد گرفت. در کربلا آقایی بود عاشق امام حسین بود، معروف بو دبه کبوتر حرم؛ مدام در حرم ایشان بود اما هر 10 روز یک بار به حرم حضرت عباس(ع) می رفت.

در عالم خواب حضرت زهرا(س) را دید، حضرت از او رو برگرداند، گفت: بی بی جان! اشتباه و گناه من چیست؟ من که عاشق حسینم، روزی 3 نوبت در حرم حسین(ع) هستم، دلم نمی آید از حسین(ع) جدا شوم.

حضرت فرمودند: کم به زیارت فرزندم می روی. گفت: نمیدانستم 3 نوبت کم است، کار و زندگی ام را تعطیل می کنم و بیشتر می روم.

حضرت فرمودند: بله! تو عاشق حسین من هستی، ولی زیارت فرزندم عباس کم می روی.

فاطمه طهرا سلام الله علیها به عباس علیه السلام می گوید پسرم! چرا؟ چون فرزندان ایشان ام البنین(س) را مادر صدا می زدند.

کربلا رفتید فرق نگذارید، هر چقدر به حرم امام حسین(ع) رفتید به حرم حضرت عباس(ع) هم بروید.