شرحی بر فراز «اِلهی هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ»

وارث: حجت‌الاسلام «علی سعیدیان» کارشناس علوم قرآنی ، به تشریح یکی از تعابیر مهم مناجات شعبانیه پرداخت و گفت: یکی از مهم‌ترین عقاید و باورهای توحیدی این است که خداوند متعال را تنها اثرگذار عالم بدانیم تا طبق بیان معصوم (ع) در مناجات شعبانیه به «اِلهی هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ» برسیم.

وی افزود: بر اساس این فراز از مناجت شعبانیه باید گفت اگر به این جایگاه برسیم که خداوند اثرگذار اول و آخر است، آن وقت به غیر او دیگر چشم امیدی نخواهیم داشت.

حجت‌الاسلام سعیدیان خاطرنشان کرد: امام حسین (ع) در دعایی می‌فرماید «اللَّهمَّ إنِّی أسلمت نفسی إلیک و فوَّضتُ أمری إلیک و ألجأتُ ظهری إلیک». حقیقت امر این است که تنها باید به خدا امید داشت و بس، البته این بدین معنا نیست که از وسایل استفاده نکنیم، بلکه بدین معناست که باید خداوند را موثر در امورات عالم بدانیم. اگر کسی به این مرتبه برسد، بر اساس احادیث اهل بیت(ع)، مستجاب الدعوة خواهد شد.

به گفته وی، یکی از بزرگ‌ترین ضرباتی که ما می‌رسد، بدین خاطر است که به هر کسی امید داریم غیر از خدا، هر کسی را در عالم موثر می‌دانیم غیر از خداوند، و این چه بسا موجب کمرنگ شدن نگاه رحمت الهی به انسان شود.

این کارشناس علوم قرآنی با بیان اینکه ما باید طوری رفتار کنیم که تنها تکیه و امیدمان خدا باشد و نه هیچ کسی دیگری، گفت: اگر امام حسین (ع) در گودی قتله‌گاه می‌فرماید «الهی رضا برضائک صبرا علی بلائک تسلیما لامرک لامعبود سوائک یا غیاث المستغیثین»، به این دلیل است که ایشان می‌داند باید تنها توکل به او کرد و از او یاری جست.

حجت‌الاسلام سعیدیان افزود: اینکه امام حسین (ع) و دیگر ائمه (علیهم‌السلام) جایگاهی بس عظیم نزد پروردگار عالم دارند، به این دلیل است که آن بزرگواران تنها با خداوند معامله کرده‌اند و همه کارها و اموراتشان در راستای رضای خدا بوده که این درس بزرگی برای ما محسوب می‌شود.