روایاتی از معصومین در تلاوت قرآن

روايت دوم : محمد بن يعقوب در حديثى مرفوع از پيامبر (صلى الله و عليه و آله و سلم ) نقل كرد كه فرمود: هر كس خداى تعالى به او قران بدهد و فكر كند كه خداى تعالى به ديگران بهتر از آنچه كه به او اعطا كرده است بزرگى را كوچك شمرده و كوچكى را بزرگ شمرده است .
روايت سوم : از آن حضرت روايت شده كه : وقتى فتنه ها همانند پاره هاى شب تار به شما روى آورند بر شما باد به قرآن زيرا قرآن شفيعى است كه از ديگران شفاعت ميكند و شاهدى است كه خداى تعالى او را تصديق مى كند و هر كس او را جلوى خود قرار دهد او را به بهشت مى برد و هر كس او را پشت سر خود قرار دهد او را به جهنم سوق مى دهد و او بهترين راهنما به بهترين راههاست و هر كس از قرآن گفت ، راست گفت و مؤ من شد و هر كس به قرآن حكم كند عدالت كرده و هر كس به قرآن تمسك كند اجر برده است .
روايت چهارم : ليث بن سليم بدون واسطه از پيامبر روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: خانه هاى خويش را با تلاوت قرآن نورانى كنيد و خانه هاى خود را جايگاه مردگان نسازيد چنان كه يهود و نصارى چنان كردند كه در معابد و كنيسه ها يشان نماز گزاردند و خانه هاى خود را خالى گذاشتند، زيرا خانه اى كه در آن زياد تلاوت قرآن شود خيرش زياد مى شود و اهل آن از تلاوت قرآن بهره مند مى شوند و آن خانه اهل آسمان را روشنى مى دهد چنانكه ستارگان آسمان به اهل دنيا نور مى دهند.
روايت پنجم : از امام صادق (عليه السلام ) آمده كه فرمود: خانه اى كه در آن مسلمانى باشد كه قران مى خواند اهل آسمان آن خانه را مى بينند، چنانكه اهل زمين ستاره درخشان آسمان را مى بينند.
روايت ششم : امام رضا (عليه السلام ) از پيامبر نقل مى فرمايد كه آن حضرت فرمود: براى خانه هايتان بهره اى از قرآن قرار دهيد، زيرا وقتى در خانه اى قران خوانده شود بر اهل آن خانه سبك گرفته مى شود و خيراتش زياد مى گردد و اهل ان در زياده هستند و اگر در آن خانه قرآن خوانده نشود خانه بر اهلش تنگ مى شود و خيراتش كم مى شود و ساكنين آن در نقصان خواهند بود.
روايت هفتم : امام صادق (عليه السلام ) فرمود: شايسته است كه مؤ من نميرد تا آنكه قران بياموزد و يا آنكه در راه فراگيرى آن باشد.
روايت هشتم : حسن ابن الحسين ديلمى از كتابش نقل كرد كه آن حضرت فرمود: قرائت قرآن بهتر از ذكر است و ذكر بهتر از صدقه است و صدقه بهتر از روزه است و روزه سپر آتش است و فرمود: قارى قران به عوض هر حرفى در نمازش در صورتى كه در حال ايستاده بخواند صد حسنه دارد و در صورتى كه نشسته نماز گزارد و در آن قرآن بخواند پنجاه حسنه بابت هر حرفى مى برد و در غير نماز اگر با طهارت باشد بابت هر حرفى بيست و پنج حسنه مى برد و اگر بدون طهارت باشد ده حسنه مى برد منظور من از حرف اين نيست كه بگويم ((الم )) يك حرف است بلكه براى قارى قران براى هر حرف يعنى بابت ((الف )) ده حسنه و بابت حرف ((لام )) ده حسنه و بابت حرف ((ميم )) ده حسنه و عوض حرف راء ده حسنه مى برد.
روايت نهم : بشر بن غالب اسدى از امام حسين بن على (عليه السلام ) روايت كرد كه فرمود: هر كس آيه اى از كلام خدا را در نمازش به حالت ايستاده بخواند خداى تعالى در عوض هر حرفى صد حسنه برايش مى نويسد و اگر در غير نماز بخواند بابت هر حرفى ده حسنه به او مى دهد و اگر قرآن را بشنود به عوض هر حرفى يك حسنه مى نويسند و اگر قرآن را در شب ختم كند فرشتگان آسمان بر او صلوات مى فرستند تا صبح كند و اگر در روز ختم قرآن كند ملايكه بر او درود فرستند تا شب كند و براى وى يك دعاى مستجاب هست و آن بهتر است از آنچه كه بين آسمان و زمين است ، پرسيدم : اين پاداش كسى است كه قران خوانده است (ولى كسى كه قران نخوانده پاداشش چيست ؟) حضرت فرمود: اى برادر بنى اسد! خداى تعالى بخشنده و بزرگوار و كريم است وقتى آنچه كه شنيده (در حفظ دارد) بخواند خداى تعالى همان را به او مى دهد.
روايت دهم : عبدالله بن سليمان از ابى جعفرباقر (عليه السلام ) نقل كرد كه آن حضرت فرمود: هر كس در نماز در حال ايستاده قران بخواند خداى تعالى به هر حرفى صد حسنه به او مى دهد و هر كس در نمازش نشسته قران بخواند خداى تعالى براى هر حرفى پنجاه حسنه مى نويسد. و هر كس در غير نمازش قران بخواند به عوض هر حرف ده حسنه برايش مى نويسند.
روايت يازدهم : از امام صادق (عليه السلام ) آمده است كه فرمود: هر كس حرفى از قرآن را در حال نشسته در نماز بخواند خداى پنجاه حسنه در عوض آن حرف برآيش مى نويسد و پنجاه گناه را از او محو مى كند و پنجاه درجه او را بالا مى برد و هر كس در حال ايستاده در نماز حرفى از قرآن بخواند خداى تعالى به عوض آن حرف صد حسنه برايش مى نويسد و صد گناه از او محو كند و صد درجه او را بلا برد و هر كس قرآن را ختم كند يك دعاى مستجاب دارد، خواه در آينده و يا در حال . رواى گفت : خداى مرا فدايت كند همه قران را بخواند، فرمود: همه قران را ختم كند. منصور از ابى عبد الله (عليه السلام ) نقل كرد فرمود: از پدرم شنيدم كه مى فرمود: رسول خدا مى فرمود: قرآن را تا آنجا كه مى داند ختم كند.
روايت دوازدهم : از امام صادق (عليه السلام ) وارد شده است كه فرمود: هر كس حرفى از كتاب خدا را بدون قرائت بشنود خداى تعالى براى او حسنه اى بنويسد و گناهى را از وى محو كند و درجه اى را به او دهد.
روايت سيزدهم : خالد بن مارد فلانسى از ابى حمزه ابى جعفر باقر (عليه السلام ) نقل كرده است كه آن حضرت فرمود: هر كس قرآن را در مكه از جمعه تا جمعه ديگر ختم كند يا كمتر از آن ختم نمايد و يا بيشتر از آن ختم كند خداى تعالى براى او اجر و حسناتى را كه از جمعه اول دنيا تا جمعه آخر دنيا بوده و يا خواهد بود براى او مى نويسد و اگر در ساير ايام هم ختم كند نيز چنين حسناتى دارد.
روايت چهاردهم : سعيد بن ظريف از امام باقر (عليه السلام ) نقل كرد كه فرمود: رسول خدافرمود: هر كس ده آيه از آيات قرآن را در يك شب بخواند از غافلين شمرده نمى شود و هر كس پنجاه آيه از قرآن را بخواند از ذاكرين نوشته مى شود و هر كس صد آيه بخواند از قانتين نوشته مى شود. و هر كس دويست آيه بخواند از خاشعين نوشته مى شود و هر كس سيصد آيه بخواند از فايزين نوشته مى شود و هر كس ‍ پانصد آيه بخواند از مجتهدين نوشته مى شود و هر كس هزار آيه بخواند قنطارى از نيكى براى او نوشته مى شود و مقدار قنطار پانزده هزار مثقال از طلاست و مثقال بيست و چهار قيراط مى باشد كه كمترين آن مثل كوه احد است و بزرگترين آن به بزرگى آنچه ميان آسمان و زمين است مى باشد.