منبرهای یک دقیقه ای/علامت انسان بزرگ ؛خشیت است
حضرت این قدر در بندگی مقامشان بالا بود که همیشه از خدا حساب می برد و عبادتش را لایق بارگاه الهی نمی دانست.
وارث: مالک بن انس از شاگردان امام صادق (ع) است می گوید: «من همیشه ایشان را در سه حال دیده ام، یا همیشه روزه بوده اند و ندیدم روزه شان را بخورند، یا زبان ذکر داشت و دائم الذکر بود، یا شب ها قائم بود وشب زنده داری می کرد. همراه امام جعفرصادق (ع) از مدینه برای حج به مسجد شجره حرکت کردیم، می خواستیم مُحرم شویم. امام تا می خواستند بگویند اللهم لبیک، هق هق گریه نمی گذاشت لبیک بگویند. به ایشان گفتم آقا این همه جمعیت آمدند با شما حج انجام دهند و منتظر گفتن لبیک از طرف شما هستند. گریه ی حضرت شدید شد و فرمود: می ترسم لبیک بگویم و خدا بگوید لالبیک.»
این دلیل براین بود که حضرت این قدر در بندگی مقامشان بالا بود که همیشه از خدا حساب می برد و عبادتش را لایق بارگاه الهی نمی دانست.
یک وقت خیال نکنیم خیلی مسجد وجبهه و... رفته ایم و نماز زیاد خوانده ایم، خیلی روزه گرفته ایم و ... هر چه معرفت انسان کامل تر شود عمل خودش را در برابر خدا کوچک می بیند.
پی نوشت: سسخنرانی حجت الاسلام صدیقی در هیئت آل یاسین(ع) /تیر96
